Έχουν περάσει 202 χρόνια από την επίσημη έναρξη της Επανάστασης και μαζί με τις ιστορίες ηρωισμού και δόξας, μας έρχεται στο μυαλό και ο Εθνικός μας Ύμνος. Ένα έργο που σφύζει από εικόνες και νοήματα που κάνει ακόμη και σήμερα την αγνή ελληνική ψυχή να γεμίζει με σεβασμό και περηφάνεια για τα κατορθώματα εκείνων των Αθάνατων, αποφασισμένων και ορκισμένων να παραδώσουν στις επόμενες γενιές κάτι που απέτυχαν οι προηγούμενες. Έναν τόπο, μια χώρα, ένα κράτος, ανεξάρτητο, ελεύθερο να συνεχίσει την πορεία του στο ιστορικό διηνεκές, με ακόμα περισσότερες σελίδες δόξας. Ένας όρκος που δόθηκε ενώπιον Θεού και ανθρώπων (αν και πολλοί προσπαθούν να το αποσιωπήσουν αυτό, εμφανίζοντάς την Επανάσταση του Έθνους σαν ταξική!!!!) με τη γνωστή ρήση “Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία”. Αυτό αποτέλεσε και τον συνδετικό κρίκο, τη συγκολλητική ουσία μεταξύ των αγωνιστών, ανεξαρτήτως από την οικονομική επιφάνειά τους και κοινωνική θέση τους. Βρίθει η Ιστορία από παραδείγματα επιφανών Ελλήνων που στερήθηκαν περιουσίες ολόκληρες ή και τη ζωή τους ακόμη, για να υπηρετήσουν τη μεγάλη ιδέα της Απελευθέρωσης του Έθνους. ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Αυτό να το έχουν υπ’ όψη τους όλοι οι σύγχρονοι “Σωτήρες” του προεκλογικού στίβου. Καλό το επικοινωνιακό κομμάτι του αγώνα τους, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να κοιτάξουμε και την ουσία, που λείπει εσχάτως από τη δημόσια πολιτική ζωή της χώρας μας.
Αλλά ας επανέλθουμε στο μεγαλειώδες έργο του Διονυσίου Σολωμού που από το 1865 αποτελεί τον Εθνικό Ύμνο της πατρίδας μας (και της Κύπρου από το 1966). Μια προσεκτική ανάγνωση όλου του ύμνου φανερώνει αλήθειες πικρές και συμπεράσματα τα οποία είναι διαχρονικά και αποκαλύπτουν τα μειονεκτήματα της φυλής μας με τα επακόλουθά της. Παραθέτουμε μερικές στροφές, πόσο εντυπωσιακά επίκαιρες ακούγονται, ακόμη και τα συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα.
“Mε τα ρούχα αιματωμένα Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύης εις τα ξένα Άλλα χέρια δυνατά.
Mοναχή το δρόμο επήρες, Εξανάλθες μοναχή·
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, Εάν η χρεία τες κουρταλή.
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, Αλλ’ ανάσασιν καμιά·
Άλλος σού έταξε βοήθεια Και σε γέλασε φρικτά.
Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου, Οπού εχαίροντο πολύ,
Σύρε να βρης τα παιδιά σου, Σύρε, ελέγαν οι σκληροί.”
Και λίγο παρακάτω :
“Γκαρδιακά χαροποιήθη και του Βάσιγκτον η γη,
και τα σίδερα ενθυμήθη που την έδεναν και αυτή.
Απ’ τον πύργο του φωνάζει, σα να λέει σε χαιρετώ,
και τη χήτη του τινάζειτο Λεοντάρι το Ισπανό.
Ελαφιάσθη της Αγγλίας το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τ’ άκρα της Ρουσίας τα μουγκρίσματα τσ’ οργής.“
……………………………………………………………………….
“Κειες τες δάφνες που εσκορπίστε τώρα πλέον δεν τες πατεί,
και το χερί οπού εφιλήστεπλέον, α! πλέον δεν ευλογεί.
Όλοι κλαύστε· αποθαμένοςο αρχηγός της Εκκλησιάς·
κλαύστε, κλαύστε· κρεμασμένος ωσάν να ’τανε φονιάς.
Έχει ολάνοικτο το στόμαπ’ ώρες πρώτα είχε γευθείτ’
Άγιον Αίμα, τ’ Άγιον Σώμα·λες πως θε να ξαναβγεί
η κατάρα που είχε αφήσειλίγο πριν να αδικηθείεις
οποίον δεν πολεμήσει και ημπορεί να πολεμεί.”……
Μια απλή ανάγνωση είναι αρκετή, 158 στροφές με εικόνες που προκαλούν ανατριχίλα με την πιστότητα των εικόνων που περιγράφουν και μας κάνουν να αναφωνήσουμε αβίαστα για το μεγαλείο της ψυχής των προγόνων μας:
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!!
Από το Γραφείο Τύπου του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα
