Της Μαίρης Παπαδάκη,  Μέλους του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ”ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ”

Ο τουρισμός στη χώρα μας είναι ένας από τους βασικότερους πυλώνες της οικονομίας μας. Όμως, όσο περνάνε τα χρόνια και ενώ η επισκεψιμότητα αυξάνεται, η έννοια του τουρισμού όπως την ξέρουμε χάνει τη σημασία που αρχικά είχε και μετατρέπεται σε κάτι άλλο. Σε κάτι που δεν έχει αυθεντικότητα και ταυτότητα ελληνική.                                                                                    

Ένας τουρίστας είναι πελάτης που ερχόμενος εδώ «αγοράζει» μια υπηρεσία που εμείς «πουλάμε». Ο πελάτης, λοιπόν, που έρχεται στην Ελλάδα περιμένει να δει και να απολαύσει τον ήλιο, τις παραλίες μας, σε κάποιες περιπτώσεις την πολιτιστική και αρχαιολογική μας κληρονομιά. Επίσης, αναλόγως το ποσό που διαθέτει, αγοράζει τη διαμονή του, το φαγητό του, το ποτό, υπηρεσίες όπως ενοικίαση αυτοκίνητου, εκδρομές κα. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι επισκέπτες, ψάχνουν να βρουν και την Ελλάδα! Φυσικά, δύσκολα θα βρουν νησιώτες με την παραδοσιακή στολή, γιατί και εμείς δεν την χρησιμοποιούμε πια. Όμως, είναι εύλογο να απορούν και οι ίδιοι: πού είναι οι Έλληνες και η Ελλάδα όταν η στελέχωση του προσωπικού σε πολλούς κλάδους του τουρισμού στα νησιά γίνεται από μετανάστες Αλβανούς, Φιλιππινέζους, Βούλγαρους, Σέρβους, Αφρικανούς, Ρομά και ένα σωρό άλλες εθνικότητες; Δηλαδή άλλη εθνικότητα έχει η καμαριέρα, άλλη ο σερβιτόρος, άλλη ο κράχτης, άλλη ο διευθυντής, άλλη η κομμώτρια, άλλη ο σεφ και πάει λέγοντας. Αυτό είναι ένα  γεγονός και μια πραγματικότητα που δυστυχώς συμβαίνει γιατί το ελληνικό εργατικό δυναμικό έχει φύγει για το εξωτερικό και έτσι όσοι έχουμε μείνει θα πρέπει να δουλέψουμε με το προσωπικό που διαθέτουμε. Αρκετές φορές το προσωπικό αυτό είναι αξιόλογο, όμως, αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες προκαλεί συνέπειες.

Π χ. στα εστιατόρια ή στα μεγάλα ξενοδοχεία όπου προσφέρουν πρωινό και γεύμα, είναι σπάνιο να βρει κάποιος ελληνικό τυρί. Θα βρει τυρί που αγοράζει και στη χώρα του. Πλέον, πιο εύκολο είναι να βρει κάποιος σούσι στη χώρα μας παρά έναν αξιοπρεπή μουσακά ή θα βρει ιταλικό παγωτό, όχι όμως λουκουμάδες με μέλι. Θα βρει σουβενίρ και αναμνηστικά της αρχαίας Ελλάδας ή ρούχα φίρμας που δε θα είναι όμως ελληνικά γιατί απλά είναι κινεζικής προέλευσης! Όλο αυτό μεταφέρεται και στην εξυπηρέτηση. Αντιγράφουμε πολλές φορές συνήθειες και ήθη ξενόφερτα που δεν μας ταιριάζουν πάντα. Παλαιοτέρα, σε πολλές ταβέρνες και καφενεία ο σερβιτόρος πρόσφερε νερό στον πελάτη μόλις αυτός καθόταν και πριν ακόμα δώσει την παραγγελία του. Με τόση ζέστη που κάνει το καλοκαίρι στην πατρίδα μας όλοι ευχαριστιόμασταν με αυτή την κίνηση. Kαι επειδή δεν υπάρχει αυτή η συνήθεια σε άλλες χώρες, ο πελάτης ένιωθε και με αυτό τον τρόπο την ελληνική φιλοξενία. Πλέον, στα περισσότερα μαγαζιά το νερό χρεώνεται αφού πρώτα το παραγγέλνει ο πελάτης . Άσε που το ίδιο μπουκάλι νερό με την ίδια ποσότητα, θα το βρει με άλλη τιμή στο αεροδρόμιο, άλλη στο περίπτερο, άλλη στο supermarket, άλλη στην καφετέρια και άλλη στο εστιατόριο.  Παλαιοτέρα, από όποιο μαγαζί ή επιχείρηση περνούσε ένας τουρίστας, οι ντόπιοι χαιρετούσαν. Τώρα πια δε μιλάει κανείς ή ο δρόμος θα είναι γεμάτος «κράχτες» που δεν αφήνουν τον κόσμο να περάσει από μπροστά τους αν δεν τον σύρουν με το ζόρι μέσα για να τον κεράσουν ένα ποτό διαλογής….                             

Από την άλλη μεριά, αφήνουμε στο όνομα του χρήματος και του κέρδους να συμβαίνουν ένα σωρό ανορθόδοξα. Οι επισκέπτες μας στην χώρα τους, γυρίζοντας ξημερώματα από τη νυχτερινή τους διασκέδαση, γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται να χαλούν τον κόσμο με τις φωνές τους, να σπάνε και να καταστρέφουν ξένες περιουσίες. Στην Ελλάδα, όμως, έρχονται και κάνουν ό,τι θέλουν γιατί έτσι τους λέει ο ταξιδιωτικός τους πράκτορας, διαφορετικά θα πήγαιναν αλλού! Υπάρχει και κανάλι στην Ολλανδία που προωθεί αυτή την άποψη! Οι ίδιοι μας τα λένε αυτά. Και πολλές φορές εμείς τα ανεχόμαστε, γιατί πληρώνουν τη ζημιά και….. γιατί ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Κάνουν και πολλά άλλα έκτροπα. Έτσι, μπορεί κάποιος να δει στη μέση του δρόμου ή σε ένα εστιατόριο ανθρώπους να κυκλοφορούν μόνο με το μικροσκοπικό μαγιό τους, χωρίς ρούχα και όλες τις ώρες του 24ωρου. Μπορεί κάποιος να κοιμάται ή να ουρεί οπουδήποτε, στο πεζοδρόμιο, στις σκάλες ενός σπιτιού… ή ακόμα και να κάνει χρήση ουσιών. Και πολλά αλλά γιατί εμείς δεν εμπνέουμε σεβασμό σε κάποιους, λόγω της κακής διαφήμισης και φήμης που έχουμε αποκτήσει. Επίσης, οι τουρίστες, ενώ στη χώρα τους τηρούν κατά γράμμα τον ΚΟΚ, έρχονται εδώ και ξεσαλώνουν! Και γίνονται ο φόβος και ο τρόμος στους δρόμους, οδηγώντας με μεγάλες ταχύτητες, πολλές φορές και μεθυσμένοι σε πυκνοκατοικημένες περιοχές προκαλώντας ατυχήματα. Αρκεί κάποιος να ρωτήσει έναν γιατρό στο τοπικό ιατρικό κέντρο ή νοσοκομείο.

Ορισμένοι από εμάς τους Έλληνες που έχουμε μείνει στην Ελλάδα και ασχολούμαστε με το κομμάτι του τουρισμού, έχουμε παρασυρθεί και έχουμε χάσει την έννοια της ελληνικής φιλοξενίας, κάτι που είναι στοιχείο της ταυτότητας μας από την αρχαιότητα και που αν δεν το ξαναβρούμε θα χάσουμε ένα μεγάλο κομμάτι του τουρισμού  που έχουμε μέχρι σήμερα. Άλλο είμαι φιλόξενος και άλλο ανέχομαι τα πάντα. Το να είναι κάποιος φιλόξενος δε σημαίνει ότι πρέπει να είναι και καρπαζοεισπράκτορας. Ούτε όμως ότι χρειάζεται να εκμεταλλεύεται ανθρώπους και καταστάσεις κερδίζοντας χρήματα από παντού! Δεν γνωρίζουμε αν έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε όλα τα κακώς κείμενα. Όλοι δουλεύουμε για να κερδίσουμε χρήματα. Μπορούμε όμως να βάλουμε όρια, να αποφασίσουμε τι κόσμο θέλουμε να προσεγγίσουμε για πελάτες και να τους τραβήξουμε με το σωστό τρόπο.

Όσοι έρχονται στην πατρίδα μας περιμένουν  να συναντήσουν και το ελληνικό στοιχείο γνήσιο, διαφορετικά οι περισσότεροι θα έβρισκαν άλλους προορισμούς. Γύρω μας υπάρχουν και άλλες παραλιακές χώρες και μάλιστα πιο φθηνές. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη εκείνοι οι τουρίστες που επιμένουν να έρχονται στην Ελλάδα και μάλιστα παραπάνω από μια φορά το χρόνο. Αυτό λέει πολλά! Δε χρειάζεται να κάνουμε πολλά πράγματα. Έχουμε τον ήλιο, το γαλάζιο της θάλασσας, ίσως όχι τις υποδομές αλλά πότε τις είχαμε; Το σημαντικότερο είναι να βρούμε την ταυτότητα μας την ελληνική, με φιλότιμο και αρχοντιά. Ας την προσαρμόσουμε στα σημερινά δεδομένα, ο καθένας από τη μεριά του, για να μπορέσουμε να κρατήσουμε ζωντανό τον ελληνικό τουρισμό.    

Μαίρη Παπαδάκη, Μέλος του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ”ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ”