Μόνο τυχαία δεν ήταν η επιλογή του Φεριντούν Σινιρλίογλου στη θέση του Γ.Γ. στον ΟΑΣΕ και της Μαρίας Τελαλιάν στη θέση της επικεφαλής του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στον ίδιο οργανισμό. Οι μεν Τούρκοι εφαρμόζουν με επιτυχία τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την ανάδειξή τους σε παγκόσμια ηγέτιδα δύναμη, οι δε Έλληνες επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά τη μειοδοτική πολιτική που έχουν αποφασίσει πίσω από κλειστές πόρτες. Δεν είναι τυχαίο που το ΥΠΕΞ της γειτονικής χώρας άρπαξε την ευκαιρία και απέδωσε την αιτία για την επιλογή του κ. Σινιρλίογλου στη «διεθνή αναγνώριση του κύρους, της εξωτερικής πολιτικής και της ενεργού διπλωματίας της Τουρκίας για την επίλυση παγκόσμιων κρίσεων». Ο εκλεκτός του ΟΑΣΕ είναι ο ίδιος που στο πρόσφατο παρελθόν υπονόμευε επανειλημμένως στον ΟΗΕ τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Είναι αδιανόητο βέβαια μια χώρα (Τουρκία) που καθημερινά παραβιάζει τα σύνορα των γειτονικών χωρών (Αιγαίο), κρατά υπό κατοχή ξένα εδάφη (Κύπρος), δεν αναγνωρίζει τις γενοκτονίες που διέπραξε (Ελλήνων του Πόντου και Αρμένων), αξιώνει εδάφη με αφορμή πολέμους (Χαλέπι) και απειλεί με επεκτατισμό, να αποτελεί μέλος, και μάλιστα εξέχων, ενός οργανισμού που πρεσβεύει την ασφάλεια και συνεργασία στην Ευρώπη. Και είναι ακόμα πιο αδιανόητο οι προσβεβλημένες χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Αρμενία) να ενστερνίζονται την επιλογή της “φιλικής” Τουρκίας στην ανάδειξη του Γ.Γ. Η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό κάθε εχέφρονος πολίτη των κρατών αυτών είναι ότι η χώρα του διοικείται από αντεθνική κυβέρνηση.
Όσο για την κ. Τελαλιάν, έχει αποδείξει τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια ότι ικανοποιεί πλήρως την μειοδοτική ατζέντα των κυβερνήσεων. Ήταν υπεύθυνη για την παρεμπόδιση κατάθεσης στον ΟΗΕ συντεταγμένων για υφαλοκρηπίδα, καθώς και για τη δικαίωση της πΓΔΜ όταν προσέφυγε στη Χάγη για το όνομα “Μακεδονία”, λόγω της χαλαρής επιχειρηματολογίας στο δικαστήριο. Όπως μαθαίνουμε έχει 35ετή εμπειρία στο ΥΠΕΞ, και μάλιστα επί υπουργίας Δ. Αβραμόπουλου σκαρφάλωσε στη θέση της Νομικού Συμβούλου Α’, ενώ αναγκάστηκε σε παραίτηση επί ημερών του Ν. Δένδια, εξαιτίας της αντίθεσής της για δημιουργία φράκτη στον Έβρο. Παρόλα αυτά σε λιγότερο από μισό χρόνο ανελίχθηκε και βρέθηκε στο Μαξίμου ως Νομικός Σύμβουλος παρά τω Πρωθυπουργώ για θέματα διεθνούς δικαίου. Ήταν γνωστές οι σχέσεις της άλλωστε με τη γνωστή και μη εξαιρετέα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η οποία στην πραγματικότητα διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ενόσω ήταν στο ΥΠΕΞ ήρθε σε ρήξη με αρκετά πρόσωπα και όπως είχε γράψει ο Σταύρος Λυγερός το 2020 για την εν λόγω κυρία: «εδώ και χρόνια η Μάνια Τελαλιάν είχε φθάσει να υπερβαίνει τον ρόλο της –ως νομική σύμβουλος– και να υπαγορεύει πολιτική».
Δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση μέσα και από τη συγκεκριμένη μικροπολιτική που ασκεί επιβεβαιώνει τις αποκαλύψεις ότι καλά τα ‘χουν συμφωνήσει οι ΥΠΕΞ των δύο χωρών πίσω από κλειστές πόρτες, με τη ζυγαριά να γέρνει στην απέναντι πλευρά. Ο Κ. Μητσοτάκης, με περισσότερο ζήλο από ό,τι οι προκάτοχοί του, εργάζεται με μανία την τακτική του “yes-man” με κίνητρα καθαρά οικονομικά, καταστροφικά για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αναμένουμε τις επόμενες κινήσεις του.
Από το Γραφείο Τύπου
