Άλλη μια σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει, που όμως δεν είναι σαν τις άλλες. Παρακολουθώντας την επικαιρότητα διαπιστώνω πως με το που άνοιξαν και φέτος τα σχολεία, αντί να ακούγονται ευχές όπως «καλή χρονιά» και «καλή πρόοδο», βγαίνουν γονείς αναστατωμένοι και αγανακτισμένοι στα μέσα ενημέρωσης και διαμαρτύρονται για το μάθημα της «σεξουαλικής αγωγής». Όμως… χρειάζεται να αναρωτηθούμε πως έφτασαν στο σημείο να έχουν αυτές τις ανησυχίες; Έχουμε δει ή έχουμε διαβάσει έστω και λίγο τα βιβλία των παιδιών μας; Ποιος τα έχει γράψει και ποιος τα υπογράφει; Τι ακριβώς είναι το ινστιτούτο εκπαιδευτικής πολιτικής που υποστηρίζεται από το υπουργείο παιδείας και ποιος ο σκοπός του συγκεκριμένου μαθήματος στο Δημοτικό, όταν μάλιστα δεν υπάρχει σε βιβλίο η σχετική με αυτό το θέμα ύλη;
Το τελευταίο ερώτημα το έθεσα στην δασκάλα του γιου μου και η απάντηση της ήταν πως είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο χρειάζεται να συζητηθεί για να λυθεί και το πρόβλημα του ρατσισμού. Αναρωτήθηκα, όμως πάλι, σαν μητέρα δύο παιδιών του Δημοτικού, δεν είναι κοινωνικό πρόβλημα το κάπνισμα και ειδικά αυτό του ηλεκτρονικού τσιγάρου στα παιδιά του δημοτικού και του γυμνασίου; Η εξάρτηση από τα κινητά τηλέφωνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Ο εφηβικός αλκοολισμός; Τα ναρκωτικά; Η παιδική πορνεία; Η αύξηση της παιδικής βίας; Τα τροχαία και οι θάνατοι τόσων νέων ανθρώπων στους δρόμους μας; Γιατί στα σχολεία δεν γίνεται προσπάθεια να ενημερωθούν τα παιδιά για αυτά τα προβλήματα ώστε να προφυλαχθούν; Αν σε αυτά τα κοινωνικά ζητήματα κατάλληλοι για συμβουλές και πληροφόρηση είναι μόνο οι γονείς και δεν χρειάζεται εκπαίδευση, γιατί θα πρέπει η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση να γίνεται από τους δασκάλους; Οι γονείς δεν ξέρουν να το χειριστούν; Πολλές οι ερωτήσεις που έκανα αλλά δεν πήρα απάντηση! Με μια ψυχολόγο που μίλησα, μου είπε πως σεξουαλικού περιεχομένου συζητήσεις είναι καλό να αποφεύγονται σε μικρές ηλικίες γιατί είναι ακόμα νωρίς.
Μήπως πάλι δεν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν παιδική ηλικία και με ότι συνεπάγεται αυτό; Θέλουμε να μεγαλώσουν και να τελειώνουμε; Μήπως έχουμε μπερδευτεί και υποστηρίζουμε μια μειονότητα που όλο απαιτεί δικαιώματα, ίσως και περισσότερα από αυτά που έχουμε όλοι, και ξεχάσαμε ότι τα δικά μας και αυτά των παιδιών μας συνεχώς καταπατώνται; Τα παιδιά μας δεν έχουν το δικαίωμα να είναι παιδιά; Χρειάζεται να σκεφτούμε και να θυμηθούμε τι σημαίνει παιδί. Έχω και εγώ δικαίωμα να με αποκαλούν μητέρα! Είμαι μητέρα δύο παιδιών μετά από πολλή προσπάθεια και κόπο! Περίμενα χρόνια να ακούσω την λέξη «μητέρα»! Ποιος είναι αυτός που θα μου πει πως από εδώ και πέρα θα με αποκαλούν κηδεμόνα ή γονέα 1; Αυτό με προσβάλει και θεωρώ πως είναι ντροπή μας και κατάντια! Είναι, λοιπόν, φυσιολογικό, με τόσα που ακούω περί σεξουαλικής αγωγής, να τρέμω την ώρα που θα πάνε τα παιδιά μου στο γυμνάσιο και να σκέφτομαι να τα στείλω όχι σε ένα σχολείο που να έχει καλά ποσοστά επιτυχίας στις εξετάσεις αλλά σε ένα σχολείο που δεν θα κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα και η ψυχική τους υγεία!
Έχουν γίνει πολλές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά είναι όντως για το καλό των παιδιών; Από όσο γνωρίζω, το μαθησιακό επίπεδο έχει πέσει σε σχέση με αυτό που ήταν πριν 20 χρόνια και περισσότερο από αυτό που ήταν πριν 40 χρόνια. Αυτό νομίζω είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Για πιο λόγο έχει συμβεί κάτι τέτοιο; Δυστυχώς, από την διδασκαλία του δημοτικού αφαιρέθηκαν τα αρχαία ελληνικά που είναι μια γλώσσα ζωντανή και όμως δεν αντιδράσαμε. Δεχτήκαμε να βγουν από τα βιβλία ο Παπαδιαμάντης και ο Σεφέρης και τώρα οι μαθητές διαβάζουν κείμενα που έχουν να κάνουν με την αστρολογία! Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν το καλύτερο επίπεδο μόρφωσης; Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν τα ιδανικά και τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε εμείς και οι παππούδες μας; Δεν τα θέλουμε όλα αυτά, ενώ είναι δοκιμασμένα και αποδεδειγμένα ή μήπως τα θεωρούμε παρωχημένα; Συμβαίνουν όλα αυτά και δεν σκεφτόμαστε ότι περίπου μέχρι τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο πάρα πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι, του πνεύματος, της πολιτικής και του εμπορίου σε όλον τον κόσμο μιλούσαν ελληνικά! Οι καλύτερες και πλουσιότερες οικογένειες μάθαιναν τα παιδιά τους αρχαία ελληνικά. Αυτό θα έπρεπε κάτι να μας λέει αλλά εμείς θέλουμε τα ξενόφερτα γιατί είμαστε μοντέρνοι και Ευρωπαίοι!
Δεχτήκαμε ότι ακόμα και στον χώρο του νηπιαγωγείου θα γίνεται εκμάθηση αγγλικών λέξεων. Μα αφού τα μικρά παιδιά δεν έχουν μάθει ακόμη να μιλούν τα ελληνικά σωστά, πως θα μάθουν και αγγλικά; Από την ιστορία μαθαίνουμε πως συνήθως οι κατακτημένοι λαοί υιοθετούν λεξιλόγιο από τους κατακτητές. Μήπως είμαστε κατακτημένοι και δεν το ξέρουμε; Σήμερα, θεωρούμε ότι είναι πιο trendy τα παιδιά να ακούν trap μουσική, να ζωγραφίζουν και να στολίζουν την σχολική αίθουσα με σκαλιστές κολοκύθες, νυχτερίδες και σκιάχτρα. Αλήθεια, πόσοι γονείς γνωρίζουν τι είναι το Halloween και πόσο αντίθετη με τα πιστεύω και το Δόγμα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης μας είναι αυτή η ξενόφερτη και όχι τόσο αθώα γιορτή; Τα κορίτσια μας τα στέλνουμε σχεδόν γυμνά στο σχολείο και μάλιστα με νύχια σαν αυτά της μάγισσας γιατί και αυτό είναι μόδα, ενώ παλαιότερα κοιτούσαμε ποια θα φορέσει το ωραιότερο φόρεμα. Και πειστήκαμε να μην επιτρέπουμε στα αγόρια να είναι αγόρια μη τυχόν και τα πουν τραμπούκους!
Στα μαθηματικά, γνωρίζω από δασκάλους πως οι ασκήσεις που έχουν να λύσουν τα παιδιά της Ε’ δημοτικού, τις ίδιες καλούνται να λύσουν και τα παιδιά της Α’ γυμνασίου! Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται φωτοτυπίες και όχι τα βιβλία γιατί κάποιος χρειάζεται βοηθήματα για να καταλάβει το περιεχόμενό τους. Αφήστε τα θρησκευτικά! Το αρμόδιο υπουργείο σε συνεργασία με το ινστιτούτο εκπαιδευτικής πολιτικής έχει αναλάβει την επιμέλεια του συγκεκριμένου μαθήματος, αν και θα έπρεπε αυτό να το κάνει η επίσημη Εκκλησία του κράτους που γνωρίζει καλύτερα και έχει την εμπειρία τόσων και τόσων χρόνων. Αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών είναι να αλλοιώνονται τα νοήματα της Βίβλου και των Πατερικών κειμένων που είναι γραμμένα στα αρχαία ελληνικά, να βλέπουμε να παρουσιάζουν την Παναγία μας ως κινέζα και ένα σωρό άλλα…
Να πω και για την ιστορία; Είμαι από την Κρήτη αλλά για τον μινωικό πολιτισμό ξέρω ελάχιστα πράγματα αφού μια αναφορά γίνεται μόνο σε 3-4 σελίδες. Ποιο παιδί ξέρει για την μάχη της Κρήτης, για την εποχή του Βυζαντίου στο συγκεκριμένο νησί ή την ιστορία της Κύπρου; Ποιο παιδί γνωρίζει τον Νικηφόρο Φωκά , τον Κωνσταντίνο Δραγάτση Παλαιολόγο και τόσους άλλους αυτοκράτορες, οι οποίοι κάποιοι είναι και Άγιοι της Εκκλησίας μας; Αναδεικνύεται η πάνω από 1000 χρόνια Ρωμαίικη Αυτοκρατορία για την οποία πρέπει να είμαστε περήφανοι; Η απάντηση είναι όχι γιατί τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Δυστυχώς, από τα θεωρητικά μαθήματα λείπει ο ενιαίος αφηγηματικός λόγος και χωρίς αυτόν δεν υπάρχει σωστή διαδοχή ιστορικών γεγονότων. Έτσι, η εκπαίδευση όχι μόνο είναι ελλιπής αλλά δεν αποδίδει και καλούς καρπούς. Με αφορμή την γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, είχαν διαβάσει στο γιο μου ένα γράμμα που δήθεν είχε στείλει ένας στρατιώτης στη μητέρα του. Της έλεγε, λοιπόν, ότι φοβάται, ότι γύρω του βλέπει μόνο θάνατο και αίμα και ότι θέλει να επιστρέψει στο σπίτι του. Αναρωτιέμαι αν ήταν αληθινό και αν ναι, από ποια χώρα καταγόταν. Πως όμως αυτό το αγόρι θα γίνει άντρας; Έτσι, του έβαλα να ακούσει τραγούδια της Σοφίας Βέμπο και προσπάθησα να του εξηγήσω ότι όταν υπερασπίζεσαι την Πατρίδα σου και έχεις το δίκιο με το μέρος σου δεν φοβάσαι. Αλλά κι αν φοβηθείς, βρίσκεις το κουράγιο να το ξεπεράσεις και θυσιάζεσαι για αυτούς που αγαπάς.
Πολλοί δάσκαλοι παραδέχονται πως τα σχολικά βιβλία δεν παρέχουν την γνώση που θα έπρεπε. Αναμένεται να εκδοθούν καινούρια το 2025 ή το 2026 ολλά θα είναι καλύτερα από αυτά που ήδη έχουμε; Και μέχρι τότε τι κάνουμε; Εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε τα φροντιστήρια και τα παιδιά είναι αναγκασμένα να τα υπομένουν και μάλιστα μετά από τόσες ώρες μαθημάτων στο σχολείο. Και καταλήγουμε να μην έχουμε καμία επαφή μεταξύ μας παρά μόνο ενδιάμεσα στις διαδρομές από το σχολείο στο σπίτι και από το σπίτι στο φροντιστήριο. Έτσι όμως δεν καταλαβαίνουμε τι σκέφτονται και πως μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να έχει αυξηθεί κατακόρυφα η παιδική και εφηβική βία. Χρειάζεται, λοιπόν, να σεβαστούμε και να στηρίξουμε περισσότερο την οικογένεια και την παράδοση μας. Αυτό νομίζω είναι και υποχρέωση μας. Μπήκαμε μέσα στον κορονοϊό και βγήκαμε κοιμισμένοι, πολυπολιτισμικοί, μπερδεμένοι, άπραγοι και με πολλή ανεκτικότητα.
Για κάποιους φταίει και ο εγκλεισμός που ζήσαμε. Δεν αντιλέγω και εγώ το πιστεύω. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Τα παιδιά μας είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε και αν δεν είναι από τώρα ευτυχισμένα σαν παιδιά, πως θα γίνουν στο μέλλον; Αναρωτιέμαι γιατί δεν βλέπουμε ότι είμαστε από τους λίγους λαούς που το μόνο που πρέπει να κάνουμε για να βρούμε λύσεις είναι απλά να κοιτάξουμε πίσω στην τόσο μεγάλη ιστορία μας, πίσω στο παρελθόν όπου τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Στην Ελλάδα που λειτούργησε το πρώτο πανεπιστήμιο, λίγοι καλοί εκπαιδευτικοί και επιστήμονες με εμπειρία και γνώση θα μπορούσαν κάλλιστα να γράψουν πιο ποιοτικά και ευανάγνωστα βιβλία προσθέτοντας καινούρια στοιχεία και πληροφορίες από άλλες χώρες, αναλόγως των περιστάσεων και των συνθηκών, και πάντα με ορθή διάκριση, σεβόμενοι όμως τις δικές μας ιδιαιτερότητες σαν λαός με δική του γλώσσα, θρησκεία, ιστορία, κουλτούρα, ήθη και έθιμα.
Τα παιδιά μας είναι σαν βιβλία με λευκές σελίδες, που πάνω τους θα γράψουν οι δάσκαλοι τους αλλά και εμείς οι γονείς. Ωστόσο, χρειάζεται μεγάλη προσοχή στον τρόπο γραφής γιατί οι προχειρότητες, τα λάθη που μπορεί να προκύψουν, οι τυχόν μουντζούρες, αν εγκαίρως δεν εντοπιστούν και δεν διορθωθούν, ενδεχομένως να κάνουν το κείμενο προβληματικό.
Μελίνα Διαμαντάκη – Μέλος του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ
