9η επέτειος φέτος του τρίτου μνημονίου που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όταν παρά το “για τα μάτια της Δημοκρατίας” δημοψήφισμα, το “όχι” του λαού μετατράπηκε σε “ναι”, παραβιάζοντας κάθε έννοια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι μνήμες, ακόμα και μια σχεδόν δεκαετία αργότερα, είναι έντονες με τα capital controls και τις εικόνες ντροπής που κυκλοφόρησαν στον πλανήτη. Το μνημόνιο υπερψηφίστηκε με 222 “ναι”, 64 “όχι”, και 11 “παρών”. Μεταξύ των κομμάτων που τάχθηκαν “υπέρ” συγκαταλέχθηκαν εκτός από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οι ΝΔ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ενώ “κατά” το ΚΚΕ και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Τα νέα μέτρα που εφαρμόστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση τις χρονιές που
ακολούθησαν επιβάρυναν την ήδη εξουθενωμένη τσέπη του Έλληνα και αποδείχτηκαν
εξοντωτικά για τον μέσο πολίτη. Επιβλήθηκε νέα λιτότητα και υπερφορολόγηση, που με
τη σειρά της οδήγησε σε μεγαλύτερη φοροδιαφυγή και διακίνηση μαύρου χρήματος.
Πολλές επιχειρήσεις κατέβασαν ρολά. Ο κατά τα άλλα προσωρινός ΕΝΦΙΑ, όχι μόνο
δεν καταργήθηκε, αλλά αυξήθηκε, με παράλληλη μείωση του αφορολόγητου.
Ζημιωμένοι βγήκαν και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι έβλεπαν τις συντάξεις ετών εργασίας
να περικόπτονται, με σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης.

Βλέποντας την οικονομία να καταρρέει, πολλοί καταθέτες έβγαλαν στο εξωτερικό τα
χρήματά τους, επιβαρύνοντας περισσότερο το τραπεζικό σύστημα, το οποίο για να
διασωθεί εφαρμόστηκε περαιτέρω ανακεφαλαιοποίηση. Τα “κόκκινα” δάνεια
παρέμειναν μια ακόμη πληγή εξαιτίας των σκληρών οικονομικών μέτρων, και πολλοί
Έλληνες είδαν και συνεχίζουν και σήμερα να βλέπουν τα σπίτια τους να περνάνε σε
ξένα χέρια έναντι εξευτελιστικών τιμών. Ξεπουλήθηκε και η ελληνική δημόσια
περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ για 99 χρόνια, μετατρέποντας επίσημα τη χώρα μας σε τσιφλίκι
ιδιωτών.

Δυστυχώς από το τσουνάμι των δυσμενών εξελίξεων δεν ξέφυγε η δημόσια υγεία, η
οποία οδηγήθηκε σε μεγαλύτερη κατάρρευση με τη μείωση του προϋπολογισμού. Τα
ήδη υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό,
πλήττονται περισσότερο και αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των
ασθενών, με αποτέλεσμα όσοι μπορούν να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα υγείας.
Καθ’ όλο αυτό το διάστημα οι περικοπές δεν άγγιξαν τους μεγαλοκαρχαρίες, οι οποίοι
παρά την οικονομική ύφεση συνέχισαν να αυξάνουν την προσωπική τους περιουσία και
να απολαμβάνουν σπίτια και αδικαιολόγητα “πόθεν έσχες”, χωρίς ποτέ να γίνει καμία
διερεύνηση.

Μετά από τόσα χρόνια, είναι ξεκάθαρο ότι το τρίτο μνημόνιο θα μπορούσε να είχε
αποφευχθεί με επιτυχία αν ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεχόταν την κρίση
του λαού και πραγματοποιούσε την προεκλογική του δέσμευση, να σκίσει τα μνημόνια.
Ένα ενδεχόμενο Grexit δε θα επηρέαζε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, το οποίο δεν
αντιμετώπιζε πρόβλημα χρεωκοπίας εκείνη την περίοδο. Αντ’ αυτού επέβαλε μια
δυστοπική πραγματικότητα την οποία πολλοί αρνήθηκαν να αποδεχτούν, καταλήγοντας
οικονομικοί μετανάστες σε ευημερούσες χώρες.

Η Ελλάδα συνέχιζε να χάνει το καλύτερο εργατικό δυναμικό της. Το λυπηρό είναι ότι οι ίδιοι που τα έφαγαν και χρεοκόπησαν τη χώρα, οι ίδιοι επωφελήθηκαν από την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, διότι με τα δημοσιονομικά μέτρα μεγάλωσε το χάσμα των οικονομικών στρωμάτων και ο απλός λαός κλήθηκε να πληρώσει τα χρέη της ελίτ. Το “αστείο” της υπόθεσης είναι ότι οι Έλληνες έκαναν διακοπές τον χρόνο τον οποίο η κυβέρνηση φρόντιζε με την ανοχή και συνενοχή της αντιπολίτευσης για το δυσοίωνο μέλλον τους.

Εκ των υστέρων, οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι παραδέχτηκαν ότι ήταν τιμωρητική η πολιτική
που επιβλήθηκε στην Ελλάδα. Τα μέτρα όχι μόνο δεν απέδωσαν, αλλά εξαθλίωσαν
περισσότερο την κοινωνία μας, διαλύοντας τη βάση της, την ίδια την οικογένεια.
Υπάρχουν εφαρμόσιμα μοντέλα ανάπτυξης για χώρες που βρίσκονται σε αρνητική
οικονομική τροχιά, όμως καμία ελληνική κυβέρνηση δε φαίνεται να επιθυμούσε
πραγματικά να μας βγάλει από τον βούρκο. Μέχρι σήμερα φημιζόμαστε στην Ευρώπη
για τη διαφθορά σε κάθε τομέα. Δεν αργεί ο καιρός που όλη αυτή η κατάσταση θα
αντιστραφεί.

Από το Γραφείο Τύπου