Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από το πραξικόπημα της χούντας του Ιωαννίδη στην Κύπρο το οποίο προκάλεσε την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο και την συνακόλουθη κυπριακή τραγωδία. Αν θελήσει να αναφερθεί κανείς στα αίτια, θα πρέπει να σταθεί σε δύο παράγοντες:

Πρώτον, η στρατιωτική ηγεσία, στο σύνολό της, είχε διαβρωθεί και εξαγοραστεί από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και για το λόγο αυτό απέφυγε να αντιδράσει στρατιωτικά στην εισβολή.

Δεύτερον, η πολιτική ηγεσία(Καραμανλής Α’, ο επιλεγόμενος “εθνάρχης”) η οποία διεδέχθη τον εξαπατηθέντα, παραιτηθέντα και παντελώς ηλίθιο Ιωαννίδη, είχε αποδεχθεί την κατάληψη τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία και την οριστική εγκατάλειψη του εθνικού στόχου της Ένωσης, ως προαπαιτούμενο της επιστροφής της στα πράγματα. Το άχρηστο μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό, με τη συνέργεια του ΚΚΕ, δημιούργησε έκτοτε μία σειρά διαδόσεων και φημών που είχε ως στόχο να δικαιολογήσει την ελληνική αδράνεια και την αποφυγή ένοπλης αναμέτρησης με την Τουρκία. Σύμφωνα με αυτές, οι επίστρατοι του 1974 βρήκαν κιβώτια όπλων κενά (“διότι η χούντα είχε πωλήσει τα όπλα στην Αφρική”), δεν βρήκαν τις μονάδες στις οποίες έπρεπε να παρουσιαστούν “διότι είχαν μετακινηθεί χωρίς διαταγές και ενημέρωση”, οι μονάδες στις οποίες παρουσιάστηκαν δεν είχαν στολές για να ντυθούν, δεν υπήρχαν τρόφιμα κλπ.

Πρόκειται για ατέλειωτα ανεκδοτολογικά εφευρήματα μη έχοντα ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα αυτή άλλα μας λέει: το γνωστό “η Κύπρος κείται μακράν” αποτελεί την αληθινή αιτία αποφυγής του πολέμου. Ο πολιτικός κόσμος του 1974 πρόδωσε την Πατρίδα τόσο όσο και η χούντα του Ιωαννίδη. Αλλωστε, αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, γιατί ετίμησε και άφησε στη θέση τους, μέχρι την ομαλή τους αποστράτευση, όλους τους επικεφαλής των ΕΔ της χούντας οι οποίοι απεδείχθησαν προδότες? Γιατί δεν δικάστηκε ποτέ ο Πρόεδρος-μαριονέττα του Ιωαννίδη, Φαίδων Γκιζίκης?

Γιατί δεν υπέδειξε στο Μακάριο Γ’ την άμεση επιστροφή του στην Κύπρο μετά την υποτιθέμενη “αποκατάσταση της Δημοκρατίας”? Τέλος, γιατί παραμένει ακόμη κλειστός ο λεγόμενος “Φάκελλος της Κύπρου”? ενώ όλοι οι πρωταγωνιστές των τότε γεγονότων έχουν πεθάνει? Τί ακριβώς δεν θέλει να γίνει γνωστό στο πανελλήνιο το άθλιο μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό? Το χειρότερο όλων? Η ελληνική Πολιτεία αρνείται ακόμη να τιμήσει τους ήρωες της πολεμικής αναμέτρησης στο νησί, να αποκαταστήσει τη μνήμη των πεσόντων και να συνδράμει τους αναπήρους και τις οικογένειές τους, πρώτιστο ηθικό καθήκον οποιασδήποτε συντεταγμένης και δημοκρατικής κοινωνίας.

Ας θυμηθούμε τον Επιτάφιο λόγο του Περικλέους, όπως μας τον μετέφερε δια των αιώνων ο Θουκυδίδης! Πέραν, ωστόσο, όλων αυτών, πολλές συγκεκριμένες αρνητικές ιδιότητες φαίνεται να διαπνέουν συλλήβδην όλους τους πολιτικούς “αστέρες” της τελευταίας 50ετίας – ανικανότητα, ανευθυνότητα, ανθελληνισμός και μισοπατρία. Αντί να κλαίμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή πάνω από τα θύματα της κυπριακής τραγωδίας, εορτάζουμε με δεξιώσεις την “αποκατάσταση της δημοκρατίας”, εναγκαλιζόμαστε τους Τούρκους θύτες και προετοιμάζουμε, σε αγαστή μαζί τους συνεργασία, την οριστική παράδοση των Κυπρίων αδελφών μας σε κάποιον “Αττίλα ΙΙΙ” που αυτή τη στιγμή προετοιμάζεται από τους άσπονδους και όψιμους “φίλους μας”…

Θεόδωρος Οικονόμου Καμαρινός,

Διπλωμάτης ε. ε., πρώην Γενικός Πρόξενος στην Κορυτσά