Σχεδόν 900 ελληνόπουλα του Μονάχου κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σχολική στέγη.
Παρόλο που η Βαυαρία επιδοτεί τα σχολεία, η ελληνική πλευρά κωλυσιεργεί στην
ανανέωση του συμβολαίου.
Είναι ένα από τα προβλήματα που ανακύπτουν κάθε 5-6 χρόνια, γιατί αυτό έχει να κάνει με
την ανανέωση των συμβολαίων στα κτίρια, γιατί τα κτίρια δυστυχώς νοικιάζονται.
Κάθε φορά ανακύπτουν προβλήματα αρμοδιότητας στο υπουργείο Παιδείας με θύμα την
ίδια την ελληνόγλωσση παιδεία, την οποία (λογικά) θα πρέπει να υπηρετεί παντού όπου
υπάρχει ελληνισμός, βάσει του άρθρου 108 του συντάγματος το οποίο λέει ότι το Κράτος
πρέπει να μεριμνά για τους Ομογενείς.
Πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται για το μεγαλύτερο ελληνικό σχολείο εκτός Ελλάδας, στο
Μόναχο. Οι γονείς και κηδεμόνες του 4ου Δημοτικού Σχολείου «Αριστοτέλης» και του
συστεγαζόμενου Α΄ Γυμνασίου Μονάχου κατεβαίνουν σε κινητοποιήσεις γιατί τα παιδιά
τους κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σχολείο. Και δεν είναι η πρώτη φορά, υπάρχει κακό
προηγούμενο από ελληνόγλωσσα σχολεία που έκλεισαν στο Άουγκσμπουργκ, στο Νταχάου,
το περασμένο καλοκαίρι το Β΄ Δημοτικό «Πυθαγόρας» στο Μόναχο και τώρα ήρθε η σειρά
του «Αριστοτέλης», ενός σχολείου που στεγάζεται σε ένα κτήριο – φιλέτο, με ό,τι ακριβώς
χρειάζεται ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό ίδρυμα για να λειτουργήσει σωστά.
Πρόκειται συνολικά για 891 παιδιά, 180 στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου συν την προπαρασκευαστική
του Λυκείου, 206 παιδιά του Δημοτικού και γύρω στα 400 παιδιά που μαθαίνουν τη
γλώσσα το Σάββατο, στα λεγόμενα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας.
Πού θα πάνε αυτά τα παιδιά, τί θα γίνουν;
Το καλοκαίρι του 2023 έκλεισε ο «Πυθαγόρας» με 100 μαθητές. Αν βρεθεί στον αέρα και το
«Αριστοτέλης», το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα εκτός ελληνικής επικράτειας, θα
πρόκειται, όχι απλά για συρρίκνωση, αλλά για ανήκεστο βλάβη της ελληνόγλωσσης
εκπαίδευσης στο εξωτερικό.
Το συμβόλαιο με τον ιδιοκτήτη του κτηρίου διάρκειας 10 ετών εκπνέει τέλος Ιουλίου του 2025. Σύμφωνα με τους όρους του, η επαναδιαπραγμάτευση για την παράτασή του έπρεπε
να γίνει δύο χρόνια πριν. Και εδώ ξεκινούν τα δύσκολα.
Γιατί δεν έγινε έγκαιρα για ένα σχολικό κτήριο που καλύπτει τις ανάγκες ελληνόγλωσσης
παιδείας στο Μόναχο;
Αυτήν τη στιγμή λείπουν κτήρια για 35 γερμανικά σχολεία στην πόλη του Μονάχου που
σημαίνει ότι είναι πρακτικά αδύνατο να βρεθεί σε δύο χρόνια χώρος μετεγκατάστασης του
ελληνικού. Αλλά ακόμη και να βρεθεί κτήριο, οι εργασίες μετατροπής μπορεί να κοστίσουν
αναλογικά περισσότερο από το ενοίκιο που ζητά ο ιδιοκτήτης του «Αριστοτέλης». Ενοίκιο
«ληστρικό», όπως ειπώθηκε, αλλά με έναν γρήγορο υπολογισμό η τιμή ανά τετραγωνικό
δεν ξεπερνά τα 14 με 15 ευρώ, που είναι σύνηθες για τα δεδομένα στην περιοχή του
Μονάχου όπου βρίσκεται το σχολείο. Εξ άλλου στην περιοχή του προξενείου, το κόστος ανά
τετραγωνικό είναι σχεδόν το διπλάσιο.
Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη Βαυαρία έχει μια ιδιαιτερότητα γι’ αυτό και επιδοτείται
από το Βαυαρικό Δημόσιο, τουλάχιστον μέχρι πέρυσι, με 1936 ευρώ κατά κεφαλή ανά
μαθητή. Αυτά τα στοιχεία είναι αναρτημένα και στο ίντερνετ.
Να φανταστείτε η αναλογία στην βοήθεια είναι ένα προς πέντε… Όχι, όχι λάθος
σκεφτήκατε! Ένα δίνει το Ελληνικό Κράτος και πέντε το Βαυαρικό Κράτος! Το Βαυαρικό
Κράτος δίνει αυτήν την στιγμή για 5 Ελληνικά σχολεία (τρία Δημοτικά και δύο Γυμνάσια)
περίπου στο ένα εκατομμύριο τον χρόνο, για να έχουμε μέσα στο Μόναχο στην
Πρωτεύουσα της Βαυαρίας αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα για την Ελληνική εκπαίδευση,
που όταν γίνονται εκδηλώσεις καλούνε Βαυαρούς επισήμους και δημιουργείται ένα πολύ
θετικό κλίμα, ώστε οι Ομογενείς να γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας στην
περιοχή.
Αυτό δεν μπορεί η Πατρίδα να το καταλάβει. Το οικονομικό δεν μπορεί και δεν πρέπει να
είναι αντεπιχείρημα, διότι οι βαυαρικές επιδοτήσεις υπερκαλύπτουν τα μισθώματα και σε
ένα μεγάλο ποσοστό και τα λειτουργικά έξοδα των σχολικών κτηρίων του Μονάχου με
ελάχιστη επιβάρυνση του ελληνικού δημοσίου.
Τότε πού είναι το πρόβλημα; Ενώ τα σχολεία είναι υπόθεση των ελληνικών υπουργείων
Παιδείας και Οικονομικών, στη Γερμανία εμπλέκεται και το υπουργείο Εξωτερικών, άρα και
ο εκάστοτε γενικός πρόξενος Μονάχου, ο οποίος βάσει της ΚΥΑ του 2003 πρέπει να
συναινέσει και να εισηγηθεί ή όχι παράταση της μίσθωσης των σχολικών κτηρίων βάσει
οικονομικών κριτηρίων.
Και σε αυτήν την περίπτωση ο νυν Γενικός Πρόξενος, του οποίου η θητεία λήγει του χρόνου,
αρνείται να το πράξει παρά τη θετική εισήγηση της Συντονίστριας Εκπαίδευσης, όπως
αναφέρανε και οι γονείς.
Οι διαδικασίες κωλυσιεργούν από τις προξενικές αρχές που έχουν ναι μεν εντολή να
αναλάβουν την διαπραγμάτευση με τον ιδιοκτήτη του κτιρίου αλλά εδώ και 6 μήνες δεν
έχει γίνει τίποτα. Το Ευρωπαϊκό ίδρυμα Ελληνισμού έχει εκδώσει δελτίο τύπου περί αυτού.
Το περιθώριο στενεύει και η Ελληνική πολιτεία αδιαφορεί ενώ θα έπρεπε ήδη να έχει
μεριμνήσει ώστε να βρεθεί άλλο κτίριο για το σχολείο…
Ενόψει του πολύ υπαρκτού κινδύνου (λόγω αδράνειας) να χαθεί οριστικά το κτήριο, των
5.000 τ.μ. το οποίο διεκδικείται και από το διπλανό σχολείο Μοντεσόρι αλλά και από το
Πανεπιστήμιο του Μονάχου, οι γονείς των μαθητών του “Αριστοτέλη” συγκεντρώθηκαν έξω
από το ελληνικό Προξενείο της πόλης για να διαμαρτυρηθούν και να πείσουν τον Πρόξενο
να κάνει θετική εισήγηση για παράταση του μισθώματος και τους φέρανε την αστυνομία.
Κλήθηκε η Βαυαρική αστυνομία της πόλης του Μονάχου να αποτρέψουν τους γονείς έξω
από την πρεσβεία!
Οι αστυνομικοί βέβαια ήταν αρκετά διακριτικοί και ευγενικοί. Μετά από τηλεφώνημα στον
Υπουργό Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη που και αυτός τηλεφώνησε στο Προξενείο, μόνο έτσι ο
κ. Πρόξενος δέχτηκε τελικά τους γονείς, στους οποίους όμως βέβαια για ακόμη μια φορά
μετά από 6 μήνες τους είπε τα ίδια που είχε απαντήσει στην ΕΛΜΕ Βαυαρίας. Η
συγκεκριμένη ΕΛΜΕ με τεράστια ανησυχία είχε κάνει επίσημη επιστολή στο Προξενείο και
ζήταγε ενημέρωση. Τους απάντησε, ”η υπόθεση δρομολογείται και όποτε ανακύψουν
νέα στοιχεία θα ενημερωθείτε”.
Η στάση που κράτησε το Ελληνικό Προξενείο και συγκεκριμένα ο κ. Πρόξενος δεν
χαρακτηρίζετε ως η καλύτερη.
Ας υποθέσουμε και ένα άλλο σενάριο, ότι γνωρίζουν και δεν θέλουν να πουν τι συμβαίνει.
Δηλαδή ίσως και να τους δουλεύουν όλη αυτήν την περίοδο.Μήπως ετοιμάζουν το ηλεκτρονικό φροντιστήριο από την μητέρα Πατρίδα, από την Αθήνα
απευθείας στα σπίτια τους;
Έτσι δεν χρειάζονται και καθηγητές δεν χρειάζονται και τα σχολεία;
Στην εποχή της Κυβερνοπληροφορίας, μπορεί να λανσαριστεί ότι το δια ζώσης μάθημα, η
διδασκαλία και ο διάλογος με τον εκπαιδευτικό είναι μια περιττή πια διαδικασία;
Ίσως το θέμα να είναι πολύ σοβαρότερο από ό,τι φανταζόμαστε, διότι το Αριστοτέλης είναι
και στο Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Ελληνισμού.
Ίσως να ακούγετε σαν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας και πιστεύουμε ότι το
μελετούν στο Υπουργείο Παιδείας.
Ίσως αυτό θα πρέπει να εφαρμόζετε στα παιδιά των ομογενών οι οποίοι ζουν σε
απομονωμένες περιοχές, που δεν έχουν την δυνατότητα τα παιδιά τους να πάνε σχολείο,
θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την τηλεκπαίδευση για να μην χάσουν ακόμη και αυτό
το μικρό αγαθό, αλλά όχι για το Μόναχο, όπου υπάρχουν Ελληνικές κοινότητες οι οποίες
είναι ζωντανές και προσπαθούν να διατηρήσουν τις Ελληνικές παραδόσεις ακόμη και με τις
εκδηλώσεις που διοργανώνονται στα σχολεία. Τα σχολεία αυτά λειτουργούν από το 1970!
Η ίδια ιστορία εκτυλίχθηκε και με το νέο μισθωτήριο συμβόλαιο του λυκείου της
Στουτγάρδης, το οποίο υπεγράφη μετά από μεγάλη κωλυσιεργία των διπλωματικών αρχών,
αν και το κτήριο είχε βρεθεί από τον Απρίλιο του 2023. Σε αυτήν την περίπτωση το ενοίκιο
και τα λειτουργικά έξοδα καλύπτονται καθ’ ολοκληρία από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Μετά από καθυστερήσεις και 4 υπουργικές εντολές έγινε η μετακόμιση των 100 μαθητών
μόλις τον Νοέμβριο του 2023 μέσα στην σχολική χρονιά…
Και στη Νυρεμβέργη τα σχολεία, τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν. Τα δύο Δημοτικά
σχολεία, ένα Γυμνάσιο και ένα Λύκειο, κατάντησαν την εκπαίδευση τους να την πληρώνει
το Βαυαρικό Κράτος. Εκτός αυτού, η πόλη τους πρόσφερε και το κτίριο προς χρήση με ένα
υποτυπώδες συμβολικό ενοίκιο.
Η αγωνία της κυβέρνησης ήταν, είναι και θα παραμείνει το άρθρο 16 και τα ιδιωτικά
πανεπιστήμια! Για τα υπόλοιπα δεν υπάρχει η ίδια αγωνία. Έτσι βλέπουμε ότι ελληνικά
σχολεία στο εξωτερικό αφήνονται να κλείσουν! Κι όχι σε υποτίθεται «δύσκολες χώρες» ή σε
χώρες που δεν υπάρχουν πολλοί μαθητές, αλλά στη Γερμανία, στο Μόναχο….
Στην καρδιά της Ευρώπης!
Άραγε τα γνωρίζει όλα αυτά ο υπουργός παιδείας κ. Πιερρακάκης;
Κι αν τα γνωρίζει, τι ακριβώς έχει κάνει για να μην τίθεται σε κίνδυνο η ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό;
Έλενα Αρβανιτίδου – Μέλος του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα
