Στις 23/4/2010 η Ελλάδα γίνεται η πρώτη χώρα της Ε.Ε. που προσφεύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο Γιώργος Παπανδρέου, επιλέγει το ακριτικό Καστελόριζο για να ανακοινώσει πως η χώρα γίνεται η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που είχε συμφωνήσει να μπει στον μηχανισμό στήριξης με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ.
Αντίθετα, χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία απέφευγαν τη μνημονιακή οδό και
επιχείρούσαν να αντιμετωπίσουν την κρίση με δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική
Τράπεζα, υιοθετώντας εθνικά προγράμματα οικονομικής εξυγίανσης.
Η ιστορία του Μνημονίου ωστόσο αρχίζει πολύ πριν, το φθινόπωρο του 2008, όταν οι αγορές, με αφορμή την κατάρρευση της Lehman Brothers, αρχίζουν να εστιάζουν στο ρίσκο που αντιμετώπιζε η ελληνική οικονομία. Τα spreads των ελληνικών ομολόγων αρχίζουν να αυξάνονται, δείχνοντας την ανησυχία των επενδυτών.
Ακολούθησε υπογραφή του πρώτου μνημονίου και η τρελή πορεία προς την παρακμή και τη διάλυση της χώρας. Οι συνέπειες αυτής της απόφασης είναι ακόμα ορατές και αισθητές. Η υλοποίηση των μέτρων λιτότητας που απαιτήθηκαν από το ΔΝΤ και τους ευρωπαϊκούς “εταίρους” προκάλεσαν την οικονομική αναταραχή και την κοινωνική αναστάτωση στην Ελλάδα που βλέπουμε να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Οι κυβερνήσεις ενώ έπρεπε να λάβουν δραστικά μέτρα για τη διατήρηση της οικονομικής σταθερότητας, πολύ πριν το 2007, ενώ όλο το πολιτικό σύστημα γνώριζε τι έρχεται, προτίμησε να συνεχίσει στην ίδια οδό, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις, καθώς μόνο οι πολίτες θα αντιμετώπιζαν τις επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης.
Έλαβαν χώρα πράγματα αρχικά αδιανόητα που τώρα μας φαίνονται ως συνήθη. Η αύξηση της ανεργίας, η μείωση των μισθών και των συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση των δώρων στο δημόσιο τομέα, καθώς και η περικοπή των κοινωνικών παροχών, κ.α. Πολιτικές που πλήγωσαν βαθιά τον ελληνικό λαό. Ακολούθησαν πάμπολλα περιστατικά αστέγων, κατεστραμμένων οικογενειών, προσωπικών δραμάτων και αυτοκτονιών.
Τα χρόνια περνούσαν και η τρόικα το 2015 μετονομάστηκε ως «οι θεσμοί» για λόγους μαρκετίστικους, ενώ συνέχιζε να επισκέπτεται τη χώρα προκειμένου να ελέγξει τη συμμόρφωσή της με τις μνημονιακές υποχρεώσεις.
Παρότι οι Έλληνες εξακολούθησαν να βγαίνουν εκατοντάδες φορές στους δρόμους, ανέβασαν και κατέβασαν κυβερνήσεις, σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ πρωθυπουργοί έρχονταν και πηγαίνανε, η χώρα υπέγραφε διάφορα προγράμματα διάσωσης, ενώ οι κυβερνήσεις περνούσαν και περνούν ακόμα αναρίθμητα πολυνομοσχέδια με τη μορφή του κατεπείγοντος όλα προς ένα σκοπό, με ένα στόχο, το ξεπούλημα της χώρας.
Η συνταγή των μνημονίων με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, την απελευθέρωση των αγορών, τη μείωση του εργασιακού κόστους και τον περιορισμό των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, αποδείχθηκε πιο θανατηφόρα και από την κρίση την ίδια. Η διαδικασία εγκατάλειψης των θεσμών του κοινωνικού κράτους, δημιούργησε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και αύξησης του χρέους κάνει το μέλλον για τη χώρα μας εξαιρετικά δυσοίωνο.
Πλέον βλέπουμε ξεκάθαρα ως προπομπό αυτού που έρχεται, την κατάσταση στη Βουλγαρία. Τη χώρα που σε μία δεκαπενταετία, από τα εννιά εκατομμύρια πληθυσμού έφτασε στα εξήμισι και ο πληθυσμός της μειώνεται δραματικά μέρα με τη μέρα.
Βρισκόμαστε στο 2024 και ενώ μας λένε ότι η χώρα έχει βγει από την κρίση χρέους, η πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι τραγική. Η Ελλάδα πεθαίνει μέρα με τη μέρα, με τουλάχιστον 500.000 νέους σε παραγωγική ηλικία να έχουν φύγει από τη χώρα απογοητευμένοι, με πραγματική δυσκολία διαβίωσης και δημιουργίας οικογένειας για όσους μένουν στη χώρα λόγω τεράστιου κόστους ζωής, ενώ ορδές μεταναστών εισέρχονται ανεξέλεγκτα ως φτηνά εργατικά χέρια και το πολιτικό σύστημα μας λέει ξεδιάντροπα ότι όλα βαίνουν καλώς και έτσι θα λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα.
Η Ελλάδα ισλαμοποιείται και έχει καταστεί πλέον ένα φτωχό Γερμανό-αμερικανικό προτεκτοράτο, βιλαέτι της Τουρκίας που ξεπουλάει τον πλούτο της μέρα με τη μέρα μέχρι να μη μείνει τίποτα. Σειρά στο ξεπούλημα έχει πλέον το νερό.
Η κατάσταση δεν θα αλλάξει όσο μας κυβερνούν κόμματα με υπέρογκα χρέη που σκοπό έχουν το πώς θα εξασφαλίσουν την επόμενη θητεία τους με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος.
Η χώρα χρειάζεται μεγάλες θεσμικές αλλαγές και είναι επιτακτική η ανατροπή του συστήματος του κοτζαμπασισμού και της κομματοκρατίας που κρατάει εδώ και δεκαετίες τη χώρα με το κεφάλι κάτω.
Χρήστος Πάνος – Μέλος του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα Η Ελλάδα
