Του Παντελή Μπουκάλα
Με τα λεκτικά αστοχήματα των πολιτικών ασχολούμαστε δεκαετίες τώρα. Ενίοτε με κάποια δόση υπερβολής, συχνά με χαιρεκακία και πάντα με μεροληψία: οι μεν χλευάζουν τα σκάνδαλα των δε, οι δε των μεν. Παλιά συνήθεια αυτή, παρότι ο καλός Θεός μάς δώρισε δύο μάτια, για να ‘χουμε σφαιρική εικόνα των πραγμάτων. Ωστε να συγκρίνουμε μετ’ επιμελείας και να κρίνουμε άνευ ιδιοτελείας.
Και του Μ. Εβερτ τα ελληνικά τα ψέξαμε, και του Κ. Σημίτη, και του Γ.Α. Παπανδρέου, και του Α. Τσίπρα. Τα προφορικά ελληνικά τους, των αγορεύσεων στη Βουλή, των επίσημων ομιλιών και των συνεντεύξεων, γιατί ελάχιστα αυθόρμητα και ιδιόχειρα κείμενά τους έχουμε δει. Δεν ξέρουμε λοιπόν τι παπάδες ή δεσποτάδες θα βρίσκαμε στα γραπτά τους.
Ενας αρχηγικός λόγος που δημοσιεύεται στην κομματική ιστοσελίδα δεν αποκαλύπτει τίποτε για το ορθογραφικό ποιόν του συγγραφέα του, γιατί πριν τον φτιασίδωσαν ξένα χέρια. Αν πάντως ισχύει η εξίσωση «κάθε πρωθυπουργός ισούται με το άθροισμα των λαθών του», ισχύει για τα πολιτικά λάθη. Οχι για τα ορθογραφικά. Αυτά αποκαλύπτουν δυσφορία για τα μαθητικά θρανία, αραιές σχέσεις με το γράψιμο (του μολυβιού, όχι του πλήκτρου) και το διάβασμα, ίσως και διανοητική επιπολαιότητα.
Σίγουρα δεν είναι μηδενικής σημασίας, επίσης σίγουρο είναι όμως ότι δεν μας λένε αν ένας πολιτικός είναι καλός ή κακός. Αυτό το κρίνουμε από τα έργα του. Και από τα επίσημα αρχηγοκομματικά αφηγήματα, που συνήθως κατασκευάζονται άρον άρον για να καλύψουν την απαξία των έργων. Οπως τώρα. Με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οπου από το πάγιο «ο πρωθυπουργός ουδέν εγνώριζε» περάσαμε άγαρμπα στο ναυαγοσωστικό «και ήξερε και έδρασε». Αποπέμποντας, λ.χ., το 2023 τον καταγγέλλοντα Β. Σημανδράκο και περισώζοντας τον καταγγελλόμενο Λ. Αυγενάκη.
Οι πέντε αράδες του Κ. Μητσοτάκη στο βιβλίο επισκεπτών της Σιμωνόπετρας διοχετεύθηκαν στη δημοσιότητα ίσως για να δηλωθεί η ευσέβειά του. Αμαρτία. Αμαρτία και τιμωρία: Ο,τι δεν είδαν οι προωθητές του ιδιογράφου, από προπαγανδιστικό άγχος, το είδαν μυριάδες αναγνώστες του: τον «προσκΗνητή», συνηθισμένο λάθος, και το όντως ουρανοκατέβατο «Ωφείλω». Αλλα οφείλει να εξηγήσει πάντως ο πρωθυπουργός, πολλά και πικρά, όχι την ανορθογραφία του. Γιατί, λ.χ., στα εξάχρονα της ηγεμονίας του ο τόνος του ενθουσιασμού εντοπίζεται μόνο στην κυριακάτικη ανάρτησή του. Λείπει σχεδόν παντού αλλού. Οπως λείπουν σχεδόν όλοι οι τόνοι στις πέντε αράδες του.
Πηγή:
