Τα τύμπανα πολέμου που ηχούν στον πλανήτη αυξάνονται διαρκώς. Και αυτό δεν είναι καλό σημάδι για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν αναφερόμαστε μόνο στις ήδη υπάρχουσες εστίες αλλά και σε αυτές που με πλάγιους τρόπους ετοιμάζονται για να πάρουν φωτιά μόλις ανάψει το φυτίλι, όπως για παράδειγμα η Ταϊβάν, το Κόσσοβο, το Αζερμπαϊτζάν και οι διάφοροι εμφύλιοι που παραμονεύουν στην αφρικανική ήπειρο.
Τελευταία περίπτωση είναι η επίθεση που εξαπέλυσε το Ισραήλ στο Ιράν την Παρασκευή τα ξημερώματα με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ανώτατοι Ιρανοί στρατιωτικοί και επιστήμονες. Φυσικά το Ιράν απάντησε, για να ανταπαντήσει με τη σειρά του το Ισραήλ και πάει λέγοντας. Έτσι ξεκίνησε ανάμεσα στις δύο χώρες ένα πινγκ πονγκ με ρουκέτες και πυραύλους με τις υπόλοιπες να παρακολουθούν τις εξελίξεις από την τηλεόραση σε ζωντανή μετάδοση και τον πλανήτη να αναρωτιέται ποια θα είναι η επόμενη μέρα.
Η επίσημη δικαιολογία του Ισραήλ για αυτήν την επίθεση είναι ότι το Ιράν ήταν πολύ κοντά στο να αποκτήσει πυρηνική βόμβα. Κάτι που δε φαίνεται να ασπάζονται οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών σύμφωνα με το CNN. Από την άλλη πάλι και το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικό πρόγραμμα, άσχετα αν δεν το έχει αποδεχθεί ξεκάθαρα καθώς συντηρεί μία ασάφεια γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Πηγές αναφέρουν ότι το Ιράν είχε συμφωνήσει να διανέμει όλο το εμπλουτισμένο ουράνιο να πάει στη Ρωσία και να κάνει εισαγωγές μόνο για ειρηνικούς σκοπούς. Αν ισχύει αυτό, τότε η επίθεση καθίσταται ανεξήγητη, ιδίως όταν οι δύο χώρες δεν έχουν κοινά σύνορα. Προφανώς έχουμε κι εδώ έναν ακόμα πόλεμο δια αντιπροσώπων, όπως στην Ουκρανία.
Η ενημέρωση που φτάνει σε εμάς είναι άγνωστο αν είναι έγκαιρη κι έγκυρη. Ακούμε για τους νεκρούς του Ισραήλ, για τις επιτυχίες των πληγμάτων του αλλά και για το πόσο εύκολα μπορεί να φτάσει ένας πύραυλος από το Ιράν στην πλατεία Συντάγματος. Για μία ακόμα φορά είναι δύσκολο να αντιληφθούμε την αλήθεια.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα ποια πλευρά θα διαλέξει η ελληνική κυβέρνηση. Την πραγματικά σωστή ή αυτή που θεωρεί σωστή με τις επιλεκτικές παρωπίδες που μονίμως φοράει; Είναι σαφές ότι όσο διαδραματίζονται τα γεγονότα δεν μπορεί κανείς να ξέρει ποια είναι η σωστή πλευρά. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και από το πόσο καλά μπόρεσε η ελληνική διπλωματία να διαβάσει τα όσα διαδραματίζονται επί του πεδίου για να καταστρώσει την στρατηγική της. Ωστόσο δεν χρειάζεται να σπεύσουμε να διαλέξουμε όπως κάναμε με την Ουκρανία. Η συγκεκριμένη επιλογή αποδείχθηκε λανθασμένη, βιαστική και πλέον εμμονική. Από την αρχή υπήρχαν σημάδια που κυβέρνηση και υπουργείο εξωτερικών όφειλαν να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους.
Ας διδαχθούμε από την στάση που τήρησε η Τουρκία που τόσο πολύ «θαυμάζουμε» και προσπαθούμε να γίνουμε δορυφόρος της. Και δεν ακολούθησε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, και drones πουλάει στην Ουκρανία και οι ειρηνευτικές συνομιλίες διεξάγονται στο έδαφός της. Ο επιτήδειος ουδέτερος Ερντογάν είναι προνομιακός συνομιλητής όλων, συμπεριλαμβανομένου και του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα απουσιάζει από παντού.
Αν η ελληνική εξωτερική πολιτική είχε πάρει το μάθημά της θα έπρεπε ήδη να προωθεί διπλωματικές πρωτοβουλίες για τη εξεύρεση λύσης. Ας μη λησμονούμε ότι τα όπλα αναλαμβάνουν δράση όταν πλέον έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια διαλόγου. Κι εμείς ως χώρα έχουμε πολύ καλές σχέσεις και με το Ισραήλ και με το Ιράν. Με το πρώτο έχουμε στρατηγική εταιρική σχέση και συνεργασία στα εξοπλιστικά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μαζί με την Κύπρο αποτελούμε το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ! Από την άλλη το Ιράν τη δύσκολη περίοδο των πρώτων μνημονίων μας έδινε πετρέλαιο επί πιστώσει!
Όταν η ευρωπαίοι εταίροι μας είχαν στήσει στον τοίχο, αυτό δε μας γύρισε την πλάτη. Βέβαια από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια αλλά δεν έχει συμβεί κάτι (με εξαίρεση την κατάσχεση των δύο ελληνόκτητων τάνκερ το Μάιο του 2022) που να μην μπορεί να ξεπεραστεί, παρά την υπάρχουσα ψυχρότητα. Εξάλλου η μακραίωνη ιστορία των δύο χωρών έχει συναντηθεί πολλές φορές και υπάρχουν κοινά πολιτιστικά στοιχεία.
Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι δεν πρέπει να γίνουμε θιασώτες της άποψης ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Το ότι η Τουρκία θεωρεί το Ισραήλ εχθρό της, αν και συνεργάστηκαν όμως στη Συρία για την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, δε σημαίνει ότι πρέπει αυτομάτως να θεωρούμε το Ισραήλ φίλο μας. Καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ότι πιθανή αλλαγή καθεστώτος στην Τεχεράνη μπορεί να ενισχύσει το ρόλο της Τουρκίας σε μια περιοχή που όλα μεταβάλλονται με ταχύ ρυθμό.
Την τυχόν αυτή ενίσχυση θα πρέπει να προλάβουμε. Ορθότερο βέβαια θα ήταν να μην επιτρέψουμε να συμβεί αλλά είναι δύσκολο με τις ραγδαίες εξελίξεις στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα και την πλήρη απουσία της Ελλάδας από τα κέντρα των αποφάσεων. Ας ελπίσουμε ότι δε θα βρεθούμε για πολλοστή φορά προ τετελεσμένων με τα χέρια δεμένα.
Εκ της Πολιτικής Γραμματείας του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ
Κωστής Μπακογιάννης – Εθνικός Συντονιστής
Μαρίνα Μικελάτου – Ειδική Γραμματέας Α’ Οργανωτικών και εσωτερικών θεμάτων
Αλέξανδρος Αγραφιώτης
Έλενα Αρβανιτίδου
Ιωάννα Άρμεν
Κωνσταντίνος Γκέκας
Σωτήρης Μάκιος
Χρήστος Πάνος
Αθανάσιος Ρόπκας
Πηγές:
https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1968872/koino-mystiko-oti-to-israil-echei-pyrinika-opla
https://www.youtube.com/watch?v=1CSSr4X5dak
https://www.pronews.gr/kosmos/249377_iran-tha-prosferei-stin-ellada-petrelaio-epi-pistosei
https://iranculture.gr/genikes-plirofories/politistikes-scheseis-iran-kai-elladas/
https://slpress.gr/ethnika/i-poreia-ton-sxeseon-elladas-iran-kai-elladas-israil-apo-to-1990/
