Της Μαρίας Κατσουνάκη
Το δημογραφικό και τα κόμματα μοιάζει να έχουν στην Ελλάδα την ίδια πορεία: τη γήρανση. Η σκέψη αυτή επέστρεψε με αφορμή το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ολοκληρώνεται αύριο. Τι ποσοστό πληθυσμού απασχολούν οι «εργασίες του συνεδρίου»; Η κατιούσα στη γραμμή ενδιαφέροντος έχει την ίδια αναλογία με τις καμπύλες που δείχνουν τις χαμηλές συσπειρώσεις των κομμάτων. Ισως, μάλιστα, το «ενδιαφέρον» να βρίσκεται σε ακόμη χαμηλότερη θέση.
Το πρόβλημα, που αφορά κόμματα, κομματικές οργανώσεις και μηχανισμούς, δεν είναι καινούργιο. Οι κομματικές οργανώσεις, ειδικότερα, είναι, πλέον, συνάξεις ηλικιωμένων, κάτι σαν τα ΚΑΠΗ της πολιτικής. Η φθίνουσα πορεία και η πολύ περιορισμένη ανταπόκριση που έχουν στους νέους είναι φαινόμενο που καταγράφεται χρόνια τώρα, αλλά τα τελευταία παρουσιάζει ραγδαία επιδείνωση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των επικοινωνιακών επιτελείων να προτάσσουν (τοποθετούν) σε πρώτο πλάνο φρέσκα πρόσωπα. Ή να εμφανίζουν μερικές δεκάδες ως «μαζικό κίνημα».
Η εικόνα, όσο και να πασχίζουν, δεν μπορεί να ξεγελάσει. Το λίφτινγκ είναι τόσο ορατό, που επιτείνει τη θλίψη. Ακόμη και ο κομήτης Στέφανος Κασσελάκης, που απασχόλησε την επικαιρότητα με το σφρίγος και την, ασυνάρτητη, φόρα του, απερχόμενος (εκπαραθυρωμένος, για την ακρίβεια) έκανε πιο αισθητές τις ρωγμές, τις ιδεοληψίες και τις αγκυλώσεις.
Η απόκλιση των κομμάτων από την κοινωνία (προφανώς η φθορά αφορά και τα τρία κόμματα εξουσίας, τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι ένας από τους λόγους της «απομαζικοποίησης». Αναξιοπιστία, καθημερινότητα γεμάτη από ασφυκτικούς γρίφους επιβίωσης, ένα διεθνές περιβάλλον που καθορίζεται από αλλεπάλληλα σοκ με απρόβλεπτες εξελίξεις. Βέβαια, η επισφάλεια, εσωτερική και εξωτερική, θα μπορούσε να είναι και μια καλή αιτία συσπείρωσης των κομμάτων. Όμως όχι. Στην αντίληψη της κοινωνίας αποτελούν πλέον μέρος των προβλημάτων και όχι των λύσεων.
Η εντυπωσιακή συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει περισσότερο τις παθογένειες, που την εποχή των υψηλών ποσοστών είχαν και το περιτύλιγμα της «πρώτης φοράς Αριστερά». Τώρα, απογυμνωμένες, και χωρίς πολυάριθμο κοινό που να χειροκροτεί ατάκες και αναρτήσεις περί «κλεπτοκρατίας», φαντάζουν ακόμη πιο παλιές και παρωχημένες. Αν η πορεία των κομμάτων παρακμάζει μαζί με τις εκδοχές των μαζικών εκφράσεων της δημοκρατίας (συνδικάτα, σωματεία κ.ο.κ.), τότε εξηγείται και η «γήρανση»· με ρυθμούς ταχύτερους του δημογραφικού.
πηγή:
