Επιμέλεια: Γεώργιος Λινάρδης
Διακεκριμένοι αντιπρόσωποι, αρχηγοί κρατών, ηγέτες εθνών, διακεκριμένοι εκπρόσωποι μικρών και μεγάλων λαών. Δεν σας χαιρετώ ως διπλωμάτης καριέρας, ούτε ως άνθρωπος που έχει εκτραφεί για αίθουσες δεξιώσεων και χειραψίες. Δεν έρχομαι σε εσάς για να μιλήσω την προβαρισμένη γλώσσα της εκλεπτυσμένης πολιτικής. Έρχομαι σε σας ως στρατιώτης του λαού μου, ως προστάτης μιας πληγωμένης χώρας, ως γιος μιας ηπείρου που σήκωσε τον σταυρό του κόσμου αλλά δεν φόρεσε ποτέ το στέμμα της.
Ονομάζομαι λοχαγός Ιμπραήμ Τραορέ, πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο. Και μιλώ σήμερα όχι μόνο εξ ονόματος των 22 εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα μου, αλλά εξ ονόματος μιας ηπείρου της οποίας η ιστορία έχει διαστρεβλωθεί, της οποίας ο πόνος έχει αγνοηθεί και της οποίας η αξιοπρέπεια έχει επανειλημμένα δημοπρατηθεί στον βωμό ξένων συμφερόντων.
Η Αφρική δεν είναι πεδίο μάχης. Η Αφρική δεν είναι το πείραμά σας, η μαριονέτα σας, η αποθήκη πρώτων υλών σας. Η Αφρική δεν σηκώνεται για να γονατίσει, αλλά για να σταθεί. Και σήμερα, πριν από αυτή τη μεγάλη συγκέντρωση των εθνών, λέω: Η Αφρική δεν θα γονατίσει.
Σχετικά με την ψεύτικη γενναιοδωρία της παγκόσμιας πολιτικής
Για δεκαετίες, στέλνατε βοήθεια με το ένα χέρι και χτυπούσατε τη ζωή μας με το άλλο. Χτίζετε πηγάδια στα χωριά μας, ενώ οι εταιρείες σας αποστραγγίζουν τα ποτάμια μας. Δωρίζουν εμβόλια και πατεντάρουν τις θεραπείες. Μιλούν για την προστασία του κλίματος, αλλά συνεχίζουν να χρηματοδοτούν τις ίδιες τις δυνάμεις που καίνε τα δάση μας και ξεραίνουν τις λίμνες μας. Τι είδους γενναιοδωρία είναι αυτή; Το είδος που τροφοδοτεί το στόμα αλλά σιωπά τη φωνή. Το είδος που κρατά ένα άτομο ζωντανό αρκετό καιρό για να εθιστεί.
Δεν εθελοτυφλούμε μπροστά σε αυτήν την υποκρισία. Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής. Εμείς δεν είμαστε αχάριστοι για την ειλικρινή ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά απορρίπτουμε μια παγκόσμια τάξη που συγκαλύπτει την εκμετάλλευση ως εταιρική σχέση.
Απορρίπτουμε τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που δανείζουν χρήματα με το ένα χέρι και κλέβουν την κυριαρχία με το άλλο.
Η Αφρική δεν θέλει πλέον φιλανθρωπία. Θέλουμε δικαιοσύνη. Θέλουμε τον έλεγχο του πεπρωμένου μας.
Στις αλυσίδες της αποικιοκρατίας και των σύγχρονων απογόνων της
Οι πληγές μας δεν προκαλούνται από τον εαυτό μας. Είναι η κληρονομιά μιας αυταπάτης οικοδόμησης μιας αυτοκρατορίας που μας έβλεπε όχι ως ανθρώπινα όντα, αλλά ως φθηνό εργατικό δυναμικό.
Δεν ζητήθηκε η γνώμη των προγόνων μου όταν σχεδιάστηκαν χάρτες με χάρακες και πυξίδες στο Βερολίνο. Τα σύνορα της Μπουρκίνα Φάσο, όπως και πολλών αφρικανικών εθνών, δεν χαράχτηκαν από τους προγόνους μας, αλλά από ανθρώπους που δεν είχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους στο έδαφός μας, που δεν ήξεραν τίποτα για τις γλώσσες μας, τις φυλές μας ή το πνεύμα μας.
Σήμερα, η αποικιοκρατία έχει ένα νέο πρόσωπο. Φοράει κοστούμια. Οργανώνει φόρουμ. Υπογράφει συμβόλαια στη Γενεύη, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον. Αλλά εξακολουθεί να παίρνει χωρίς συγκατάθεση. Εξακολουθεί να υπαγορεύει αντί να διαλεγεί. Είναι ακόμα σιωπηλή αντί να ακούμε. Αν θέλετε να μιλήσετε για ειρήνη, τότε ας ξεκινήσουμε βάζοντας στην άκρη την αλαζονεία ότι η ειρήνη είναι κάτι που μόνο εσείς μπορείτε να μας διδάξετε.
Σχετικά με την εκμετάλλευση των πόρων και τον μύθο της ανάπτυξης
Μας αποκαλούν αναπτυσσόμενη χώρα, λες και η κλοπή αιώνων δεν μας πήγε πίσω. Λες και ο χρυσός από τις χώρες μας, τα διαμάντια από τα ποτάμια μας, το πετρέλαιο κάτω από τα πόδια μας δεν είχαν χτίσει τους ουρανοξύστες στους οποίους βρίσκεται αυτή η Συνέλευση. Η Αφρική είναι πλούσια, πλούσια σε μέταλλα και πολιτισμό και σοφία και νεολαία.
Αλλά μας μάθατε να μετράμε τον πλούτο στο ΑΕΠ και την αξία των εξαγωγών. Το ονομάζουν ανάπτυξη όταν μια ξένη εταιρεία κατέχει το 90% ενός χρυσωρυχείου στη γη μας. Το αποκαλούν πρόοδο όταν οι φρουροί ασφαλείας σας φυλάνε ορυχεία κοβαλτίου, αλλά όχι τα σχολεία των παιδιών μας. Αυτό δεν είναι πρόοδος.
Πρόκειται για πειρατεία με νομικά έγγραφα. Από τώρα και στο εξής, θα ορίζουμε την ανάπτυξη με τους δικούς μας όρους. Ανάπτυξη που διδάσκει τα παιδιά στις τάξεις και όχι ορυκτά σε φορτηγά πλοία. ανάπτυξη που σέβεται τη χώρα και τους ανθρώπους της, σέβεται τη χώρα, τον λαό και την ψυχή ενός έθνους και βασίζεται στην κυριαρχία και την παρέμβαση.
Εθνική κυριαρχία
Γιατί μας αποκαλούν ασταθείς όταν ένα αφρικανικό έθνος λαμβάνει ανεξάρτητες αποφάσεις; Γιατί χαρακτηριζόμαστε ως απειλή όταν επιδιώκουμε στρατιωτική συνεργασία εκτός της αποικιακής σφαίρας; Η Μπουρκίνα Φάσο έχει επιλέξει έναν δρόμο κυριαρχίας που δεν αποτελεί απειλή για την ειρήνη. Είναι μια εξήγηση της ενηλικίωσης. Δεν είμαστε πλέον υπό την κηδεμονία σας. Δεν είμαστε πλέον οι κατώτεροι εταίροι σας στη διπλωματία. Είμαστε ένας ελεύθερος λαός.
Όταν ένα έθνος επιλέγει να έχει εταίρους που το σέβονται αντί να το εκμεταλλεύονται, αυτό δεν είναι εξέγερση. Αυτό είναι σοφία. Καμία ξένη δύναμη δεν θα υπαγορεύσει τις συμμαχίες της στην Μπουρκίνα Φάσο. Θα οικοδομήσουμε σχέσεις βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό, όχι στην ιστορική ενοχή ή στον σημερινό εκφοβισμό.
Καταπολέμηση της τρομοκρατίας
Ρωτούν γιατί υπάρχει βία στο Σαχέλ. Ρωτούν γιατί η νεολαία μας παίρνει τα όπλα. Αλλά δεν ρωτάτε ποιος ωφελείται όταν τα ορυχεία μας φυλάσσονται από ιδιώτες μισθοφόρους, ενώ τα χωριά μας παραμένουν απροστάτευτα. Δεν ρωτούν πώς τα όπλα φτάνουν σε ερήμους όπου δεν παράγεται χάλυβας. Δεν ρωτούν γιατί η διατήρηση της ειρήνης δεν φαίνεται ποτέ να τερματίζει τον πόλεμο.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές από τις λεγόμενες λύσεις στα αφρικανικά προβλήματα ασφάλειας είναι απλώς επιχειρηματικά μοντέλα. Οι ατελείωτες συγκρούσεις έχουν γίνει αγορά και η αφρικανική ταλαιπωρία έχει γίνει μια συνδρομητική υπηρεσία. Η Μπουρκίνα Φάσο αποφάσισε να σπάσει αυτόν τον κύκλο. Θα καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία, αλλά όχι με εξαρτήσεις. Θα διασφαλίσουμε το έθνος μας όχι με ξένες επιταγές, αλλά με εθνική αξιοπρέπεια.
Μετανάστευση και ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Δεν θέλουμε η νεολαία μας να πνιγεί στη Μεσόγειο. Δεν θέλουμε τα λαμπρότερα μυαλά μας να φύγουν σε χώρες που κάποτε μας αποκαλούσαν άγριους. Δεν θέλουμε εμβάσματα. Θέλουμε λόγους για τους ανθρώπους μας να μείνουν.
Γιατί φεύγουν οι νέοι μας; Όχι επειδή μας λείπει η ομορφιά, αλλά επειδή είμαστε φτιαγμένοι να στερούμαστε ευκαιριών. Όχι επειδή μισούμε τη χώρα μας, αλλά επειδή η χώρα μας αντιμετωπίζεται σαν ιδιοκτησία κάποιου άλλου.
Η μετανάστευση δεν είναι κρίση. Είναι ένα σύμπτωμα πολέμων που δεν ξεκινήσαμε. Από δάνεια που δεν χρειαζόμασταν. Μιας παγκόσμιας τάξης που λέει στους νέους μας ότι η μόνη τους αξία βρίσκεται έξω από τα ίδια τους τα σπίτια.
Η λύση δεν βρίσκεται στους συνοριακούς φράχτες. Λύση έγκειται στη δικαιοσύνη της κατάληψης της θέσης της Αφρικής στον κόσμο. Η Αφρική δεν είναι ένα λάθος που πρέπει να διορθωθεί. Η Αφρική δεν είναι μια αποτυχημένη ήπειρος. Η Αφρική είναι η μήτρα του κόσμου, το λίκνο του πολιτισμού, ο φύλακας της ελπίδας του αύριο.
Έχουμε γίνει αόρατοι σε παγκόσμιες αποφάσεις που μας επηρεάζουν βαθιά. Η Αφρική δεν έχει μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με 54 κυρίαρχα έθνη. Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή; Μπορείτε να το ονομάσετε Ισορροπία. Το ονομάζουμε προδοσία.
Μιλούν για δημοκρατία, αλλά διατηρούν μια παγκόσμια δομή στην οποία οι λίγοι ισχυροί ασκούν βέτο στα όνειρα των πολλών. Δεν θα ψιθυρίζουμε πλέον σε δωμάτια όπου αξίζουμε να μιλάμε με πλήρη φωνή.
Βοήθεια για πίστη και πνευματική αξιοπρέπεια
Είμαστε πνευματικός λαός. Μπροστά από τους καθεδρικούς ναούς σας, οι πρόγονοί μας τραγουδούσαν στον ουρανό. Πριν έρθουν οι ιεραπόστολοί σας, γνωρίζαμε τη γλώσσα των ποταμών και τους νόμους του ιερού δάσους. Ήρθε ο Χριστιανισμός, ήρθε το Ισλάμ και τους δεχτήκαμε όχι ως σκλάβους, αλλά ως αναζητητές. Αλλά τώρα ρωτάμε.
Θα σταθούν πραγματικά δίπλα μας η εκκλησία και το τζαμί αν όλοι οι άνθρωποι εκδιωχθούν από την απληστία μεταμφιεσμένη σε παγκοσμιοποίηση; Θα αντηχήσει ο άμβωνάς της τις κραυγές μας ή απλώς θα επαναλάβει τα τραγούδια των ισχυρών; Η πίστη πρέπει επίσης να από-αποικιοποιηθεί. Πρέπει να πάει με τους φτωχούς, όχι με τους προνομιούχους.
Σχετικά με την ενότητα μεταξύ των αφρικανικών εθνών
Δεν πρόκειται για συζήτηση μίας μόνο χώρας. Πρόκειται για τον έλεγχο μιας ηπείρου. Βλέπουν πώς το Μάλι, ο Νίγηρας και η Μπουρκίνα Φάσο σφυρηλατούν έναν νέο δεσμό. Φοβούνται την ενότητά μας. Γιατί; Επειδή απειλεί τον μύθο ότι η Αφρική μπορεί να αναδυθεί μόνο υπό την επίβλεψή σας.
Δεν ενωνόμαστε για να διεξάγουμε πόλεμο, αλλά για να επιτύχουμε αξιοπρέπεια, να συγκεντρώσουμε το θάρρος μας, να μοιραστούμε τις δυνάμεις μας και να προστατεύσουμε ο ένας τον άλλον όταν ο κόσμος γυρίζει μακριά. Ο παν-αφρικανισμός δεν είναι ένα όνειρο. Είναι η σανίδα σωτηρίας μας. Και θα το χτίσουμε τούβλο με τούβλο, καρδιά με καρδιά, με ή χωρίς την έγκρισή σας.
Προς τη νεολαία της Αφρικής
Του μικρού αγοριού που πουλάει πορτοκάλια στην άκρη του δρόμου. Από το κορίτσι που τρέχει 10 χιλιόμετρα για να πάει στο σχολείο. Του παιδιού του οποίου το μόνο παιχνίδι είναι μια πέτρα, αλλά που ονειρεύεται τα αστέρια. Εσείς είστε ο λόγος για τον οποίο αγωνιζόμαστε.
Μην πιστεύετε το ψέμα ότι η ήπειρός σας είναι καταραμένη. Είσαι η ευλογία. Μην ζηλεύετε τα ξένα διαβατήρια. Να είστε περήφανοι για το όνομά σας, τη χώρα σας, τις ρίζες σας. Ο κόσμος μπορεί να μην σας χειροκροτήσει τώρα, αλλά το μέλλον θα τιμήσει το όνομά σας.
Τελικές λέξεις
Δεν θα γονατίσουμε. Δεν ήρθα να κηρύξω πόλεμο. Ήρθα να δηλώσω τη βούληση. Έτσι δεν θα γονατίσουμε μπροστά στο φόβο. Δεν θα γονατίσουμε μπροστά σε ξένες τράπεζες. Δεν θα γονατίσουμε μπροστά σε παρωχημένες αυτοκρατορίες μεταμφιεσμένες σε φίλους. Η Αφρική δεν ζητά θέση στο τραπέζι σας. Φτιάχνουμε το δικό μας, ένα τραπέζι όπου κανένα παιδί δεν τρώει τελευταίο. Όπου κανένα έθνος δεν φιμώνεται επειδή δεν έχει πυρηνικά όπλα.
Όπου η δικαιοσύνη δεν φιλτράρεται μέσα από το πρίσμα της εθνικότητας ή της ιστορίας, αλλά μοιράζεται καθώς η αναπνοή διαιρείται. Αυτό είναι το όραμά μας και αυτός είναι ο όρκος μας. Ο κόσμος πρέπει να το ακούει σήμερα και πάντα. Η Αφρική δεν θα γονατίσει. Ευχαριστώ.
Πηγή:
