Το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην Ελλάδα μέσα από υποτιθέμενες συνεργασίες μεταξύ κρατών είναι πασίδηλο, σε όσους τουλάχιστον παρακολουθούν την πολιτική του πορεία. Κενές ουσίας οι όποιες συναντήσεις, υπογραφές και δηλώσεις. Και σίγουρα επιβαρυντικές για την τσέπη της ελληνικής κοινωνίας, που καλείται να πληρώνει για άνευ περιεχομένου συμφωνίες, χωρίς να εισπράττει κάποιο όφελος.
Τέτοια είναι και η περίπτωση της συνεργασίας με την Ιταλία, όπου παρευρέθηκε ο Πρωθυπουργός για το δεύτερο ανώτατο συμβούλιο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, μετά από οχτώ (8) ολόκληρα χρόνια. Από όσα ζητήματα συνεργασίας εξέθεσε -χιλιοειπωμένα παραμύθια- θα ασχοληθούμε μόνο με τέσσερα: την ενέργεια, τον σιδηρόδρομο, το μεταναστευτικό και την άμυνα.
Η ενέργεια σίγουρα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά, ειδικά αυτό του ηλεκτρισμού, με τα τιμολόγια διαφόρων αποχρώσεων να εντείνουν απλά τη σύγχυση, και τους πολίτες να χρεώνονται κάθε μήνα περισσότερο στους λογαριασμούς. Παρόλα αυτά, ο κ. Μητσοτάκης καυχιέται για τις εξαγωγές στην ηλεκτρική ενέργεια -που προέρχεται από ΑΠΕ- τη στιγμή που η Ελλάδα πληρώνει πανάκριβα το ρεύμα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. συγκριτικά με τους μέσους μισθούς και το βιοτικό επίπεδο. Με την ανακοίνωση της συνεργασίας ανάμεσα στους διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας των δύο κρατών -ΑΔΜΗΕ και Terna-, τη στιγμή που η Ιταλία έχει ήδη συνάψει συμβόλαιο υποθαλάσσιας καλωδιακής σύνδεσης με την Τουρκία, με ενδιάμεσο σταθμό τα Χανιά-, η οποία δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να προβεί σε αντίστοιχη ενέργεια για ηλεκτρονική διασύνδεση με Κύπρο και Ισραήλ, υποτιμάται το επίπεδο νοημοσύνης των Ελλήνων.
Στο φλέγον ζήτημα των σιδηρόδρομων -ειδικά μετά τους 57 νεκρούς στα Τέμπη-, η ελληνική πλευρά φαίνεται να αποτινάσσει τον ζυγό της όποιας ευθύνης της Hellenic Train. Παρά τη σύμβαση των 760 εκ. € που είχε υπογράψει η ιταλικών συμφερόντων εταιρεία με το ελληνικό δημόσιο για αναβάθμιση του τροχαίου υλικού, την κάλυψη των άγονων γραμμών με δρομολόγια και τη συντήρηση των αμαξοστασίων, τα χρήματα αυτά ποτέ δεν επενδύθηκαν. Από την άλλη, μέχρι σήμερα το υπουργείο Μεταφορών υπογράφει αποζημιώσεις προς αυτήν. Πλέον, ανακοινώνεται εκ νέου επένδυση της Ιταλίας για τους ίδιους ακριβώς λόγους -αυτή τη φορά 360 εκ. €-, ενώ από την πλευρά μας καλούμαστε να επενδύσουμε πάνω από 400 εκ € για την επισκευή και αναβάθμιση του δικτύου που καταστράφηκε από τον Daniel, όπως και την εγκατάσταση των σύγχρονων συστημάτων ασφαλείας. Αυτή η δήλωση αποκαλύπτει ότι ακόμα τα τραίνα δεν ταξιδεύουν ασφαλή, αλλά δε φαίνεται να συγκινείται κάποιος εισαγγελέας για να διατάξει έρευνα.
Και αν η ασφάλεια στους σιδηρόδρομους είναι ανύπαρκτη στην πατρίδα μας -παρά τις συστάσεις ελληνικών και ξένων παραγόντων-, πλανάται μια άλλη «βόμβα» εντός όλης της επικράτειας που μπορεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή και να θρηνήσουμε πλήθος θυμάτων: το μεταναστευτικό. Ακόμα και αν εκθειάζει ο Έλληνας Πρωθυπουργός την Ιταλίδα ομόλογό του για το σθένος της να αλλάξει την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, ο ίδιος όχι μόνο δεν εφαρμόζει αυστηρούς και δίκαιους νόμους, αλλά έχει αφήσει ξέφραγο αμπέλι τα σύνορα και κάθε μέρα εισέρχονται λαθραία άγνωστης ταυτότητας και διαθέσεως άνθρωποι, με το άγρυπνο μάτι της γείτονας χώρας να τους εργαλειοποιεί. Ειδικά, μετά την μονομερή απόφαση της Γερμανίας για επαναπροώθηση στη χώρα εισόδου (Ελλάδα) χιλιάδων μεταναστών, κυρίως νέων ανδρών όπως ενημέρωναν κάποια δημοσιεύματα (για ποιον χτυπάει η καμπάνα;), η Ελλάς βρίσκεται εν κινδύνω.
Τέλος, η όποια συμφωνία για την άμυνα και η αναφορά του κ. Μητσοτάκη για «κοινή ευρωπαϊκή πρόκληση», επιλέγοντας τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και κατονομάζοντας εμμέσως πλην σαφώς ως εχθρό τον Πούτιν, δίνει το πράσινο φως στην Τουρκία να επαναλαμβάνει την επιθετική ρητορική και τις ενέργειες του επεκτατισμού. Ούτως ή άλλως είναι γνωστή η συνεργασία μεταξύ Ιταλίας-Τουρκίας στους αμυντικούς εξοπλισμούς, όταν η δεύτερη είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως που μας απειλεί με casus belli σε περίπτωση που ασκήσουμε το νόμιμο δικαίωμα οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών. Για την εξ ευωνύμων χώρα σίγουρα δε σημαίνει κάτι, όπως και για τον Έλληνα ηγέτη, που επιμένει στον μύθο των «ήρεμων νερών» και της «καλής φιλίας και γειτονίας», κάνοντάς τον να μοιάζει με τοποτηρητή ξένων συμφερόντων. Όσο για τις αναμασημένες στρατηγικές σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ, και μάλιστα βαθιές, είναι ακατανόητες για τη μέση κοινή αντίληψη. Ας μας πει κάποιος μια φορά πότε οι Αμερικάνοι προσέφεραν πραγματική βοήθεια. Ακόμα και οι βάσεις που υπάρχουν στη χώρα μας καλύπτουν καθαρά για δικές τους ανάγκες. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, δεν ξέρουμε και αν ποτέ τούς ζητήθηκε κάποιου είδους βοήθεια.
Σε κάθε επίσημη ή ανεπίσημη συνάντηση με Ευρωπαίους αξιωματούχους, το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα με έναν ανεξήγητο τρόπο βγαίνει ζημιωμένη. Ζημιωμένη οικονομικά, κυριαρχικά, κοινωνικά. Γιατί στο τέλος της μέρας, η κοινωνία είναι ο δέκτης των αποφάσεων των πολιτικών ηγεσιών. Μόνο που δεν έχουν καταλάβει ακόμα οι αλαζόνες κυβερνώντες ότι δεν ξεχνάει ο πολίτης, ο ενημερωμένος και αφυπνισμένος πολίτης. Και δε συγχωρεί. Και η τιμωρία δεν αργεί.
Εκ της Πολιτικής Γραμματείας του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ
Κωστής Μπακογιάννης – Εθνικός Συντονιστής
Μαρίνα Μικελάτου – Ειδική Γραμματέας Α’ Οργανωτικών και εσωτερικών θεμάτων
Αλέξανδρος Αγραφιώτης
Έλενα Αρβανιτίδου
Ιωάννα Άρμεν
Κωνσταντίνος Γκέκας
Σωτήρης Μάκιος
Χρήστος Πάνος
Αθανάσιος Ρόπκας
Πηγή:
