Προ αρκετών ημερών, ο κ. Κυριάκος Πιερρακάκης έδωσε την πρώτη του συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Ant1 ως νέος ΥΠΟΙΚ, κάνοντας δηλώσεις που μάλλον πέρασαν στα “ψιλά”. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στις εφέσεις που ασκούσε παγιωμένα το ελληνικό Δημόσιο σε κάθε πρωτόδικη απόφαση αποζημιώσεων για τα θύματα των εθνικών τραγωδιών, όπως το Μάτι, η Μάνδρα, η Μαρφίν. Πλέον, αυτή η τακτική θα αποτελεί παρελθόν, και οι ενάγοντες θα εισπράττουν το χρηματικό ποσό για ηθική βλάβη και ψυχική οδύνη. Αυτή η απόφαση, βέβαια, δε συνιστά ένδειξη ευαισθησίας, αλλά μια όψιμη και ύπουλη ομολογία ενοχής. Η δήλωση αυτή παραδέχεται ξεκάθαρα ότι επί χρόνια το ελληνικό κράτος πολεμούσε τα ίδια του τα θύματα, ανθρώπους κατεστραμμένους σωματικά και ψυχικά, με νομικές μεθοδεύσεις, προσβάλλοντας τη μνήμη των νεκρών και βασανίζοντας περαιτέρω τους ζωντανούς.
Οι εφέσεις που επίμονα κατέθετε το Δημόσιο δεν ήταν απλώς νομικά τεχνάσματα, αλλά πολιτική επιλογή. Ήταν η συνειδητή απόφαση μιας κυβέρνησης να προσβάλει την ίδια την έννοια της δικαιοσύνης, να επανατραυματίζει τους συγγενείς σύροντάς τους ξανά και ξανά στα δικαστήρια, απαιτώντας να αποδείξουν ότι η Πολιτεία απέτυχε. Να τους αναγκάζει να ξαναζούν την κόλαση, μόνο και μόνο για να περισώσει το κράτος μερικά εκατομμύρια, και κυρίως, για να αποφύγει να αναλάβει ουσιαστική πολιτική ευθύνη.
Ο κ. Πιερρακάκης προσπαθεί να παρουσιάσει αυτή την καθυστερημένη υπαναχώρηση ως “ανθρωπιά”. Μίλησε για μια κυβέρνηση που “δεν κουνάει το δάχτυλο, αλλά δίνει το χέρι”. Αναρωτιόμαστε ποιο χέρι έδωσε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα έξι σχεδόν χρόνια διακυβέρνησης. Αυτό που έκλεισε τις πόρτες σε τραυματίες και συγγενείς των Τεμπών, σε ανθρώπους που θρηνούν παιδιά, αδέρφια, γονείς; Αυτό που δεν άνοιξε τις πόρτες των συγγενών των θυμάτων στην αποστολή αυτοκτονίας στη Λιβύη; Ή μήπως το χέρι που χάιδευε τους ώμους των υπευθύνων, που μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι, καλυπτόμενοι από ένα σύστημα που τιμωρεί τα θύματα και συγχωρεί τους ενόχους;
Όταν δε, ρωτήθηκε για τυχόν αποζημιώσεις στα Τέμπη, ο κ. Πιερρακάκης προτίμησε τη γνωστή τεχνοκρατική υπεκφυγή: “Δεν υπάρχει ακόμα πρωτόδικη απόφαση”. Ελπίζουμε μέχρι να συμβεί αυτό να μην επιστρέψουμε στην πρότερη συνθήκη των εφέσεων, καθώς η κυβέρνηση δε δεσμεύεται για τίποτα και την ενδιαφέρει “μόνο η επικοινωνία, όχι η ουσία” (γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει), όπως είχε πει στην 82η ΔΕΘ ο νυν πρωθυπουργός. Μέσα σε ένα πανελλαδικό κλίμα οργής για την πολιτική που ασκείται, ο ΥΠΟΙΚ προσπαθεί να δημιουργήσει την εικόνα της “μεταμέλειας”, ενώ μέχρι χθες οι κυβερνητικά πρόσωπα και φίλα προσκείμενες τηλεπερσόνες έσταζαν δηλητήριο για τους διαμαρτυρόμενους συγγενείς των Τεμπών.
Ο κ. Μητσοτάκης, όπως και οι προκάτοχοί του, ποτέ δε βρήκε το θάρρος να αντικρίσει τους ανθρώπους που καταστράφηκαν από τις εγκληματικές ελλείψεις και παραλείψεις του κράτους. Οι οικογένειες στο Μάτι είδαν τις περιουσίες τους και τους ανθρώπους τους να καίγονται. Στη Μάνδρα, άνθρωποι πνίγηκαν μέσα στα σπίτια τους. Στα Τέμπη, νέοι κυρίως άνθρωποι, κάηκαν ή εξαϋλώθηκαν σε ένα τρένο που ποτέ δεν θα έπρεπε να είχε αναχωρήσει. Και πόσοι άλλοι άνθρωποι έχουν “χαθεί” μόνο τα τελευταία σχεδόν έξι χρόνια της ΝΔ! Και όμως, το ελληνικό Δημόσιο, υπό τις εντολές της κυβέρνησης, αμφισβήτησε τη βλάβη τους.
Η ηθική χρεοκοπία αυτής της κυβέρνησης είναι πια προφανής. Δεν διορθώνεται με επικοινωνιακές κινήσεις. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι εφέσεις. Είναι το ψέμα, η απανθρωπιά, η δειλία και η βαθιά περιφρόνηση προς τον πόνο του άλλου. Η κοινωνία όμως δεν ξεχνά, και δεν συγχωρεί αυτούς που παίζουν πολιτικά παιχνίδια πάνω σε μνήματα.
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας!
Εκ της Πολιτικής Γραμματείας του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ
Κωστής Μπακογιάννης – Εθνικός Συντονιστής
Μαρίνα Μικελάτου – Ειδική Γραμματέας Α’ Οργανωτικών και εσωτερικών θεμάτων
Αλέξανδρος Αγραφιώτης
Έλενα Αρβανιτίδου
Ιωάννα Άρμεν
Κωνσταντίνος Γκέκας
Δημήτρης Ηλιόπουλος
Σωτήρης Μάκιος
Χρήστος Πάνος
Πηγές:
