Αν κάποιος θέλει να φέρει σαν τίτλο τιμής την έννοια του ανθρώπου – από το άνω θρώσκω – δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος και να μην κατηγορήσει μετά βδελυγμίας τις σφαγές αμάχων χριστιανών και αλαουιτών που λαμβάνουν χώρα στη Συρία από τη στιγμή που εκδιώχθηκε ο Άσαντ από την εξουσία. Το μένος των ισλαμοφασιστών είναι τέτοιο που, επιδιώκουν πρώτα να εξευτελίσουν το υποψήφιο θύμα τους και μετά να το σκοτώσουν. Με τρόμο διαπιστώνουμε πως οι «ένδοξες» μέρες του ISIS ττης δεκαετίας του 2010, επιστρέφουν ξανά στην πολύπαθη αυτή χώρα. Χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία την καταπίεση και τους διωγμούς που δέχθηκαν οι ισλαμιστές από το καθεστώς του πατέρα του Μπασάρ Αλ Άσαντ, Χαφέζ Άσαντ από το 1970 και συνεχίστηκαν έως τις μέρες μας. Αλλά προφανώς, αυτό σε τίποτα δεν δικαιολογεί την εθνοκάθαρση που υφίστανται οι μειονοτικές αυτές ομάδες πληθυσμού, μόνο και μόνο επειδή οι Άσαντ προέρχονταν από τους Αλαουίτες. Η κραυγή απόγνωσης που ακούγεται ακόμη κι από επίσημα χείλη, όπως αυτά του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη κι όχι μόνο, πρέπει να ηχήσει σαν συναγερμός σε ευνομούμενα κράτη που, υποτίθεται, είναι αντίθετα σε πράξεις βίας σε άμαχο πληθυσμό, όπως μας έδειξαν στην περίπτωση της Γάζας. Αλλά, ενώ στην περίπτωση των Παλαιστινίων αμάχων έδειξαν ιδιαίτερη ευαισθησία, καλώντας το Ισραήλ να σταματήσει τις εκκαθαρίσεις αυτού του είδους, για λόγους μικροπολιτικής, «περί άλλων τυρβάζουν» στην περίπτωση της Συρίας. Προφανώς γιατί το νεοϊσλαμικό καθεστώς που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων της Δύσης και δη της ΕΕ, που είδε με ικανοποίηση αφ’ ενός μεν, να ξηλώνεται μαζί με το καθεστώς Άσαντ και ο ρωσικός βραχίονας στη Μεσόγειο, μέσω των βάσεων που διατηρούσε η Ρωσία στα συριακά λιμάνια κι αφ’ ετέρου να εμφανίζεται σαν διεκπεραιωτής των δικών τους συμφερόντων η Τουρκία, η οποία βάζει πόδι και στη Συρία.

Κι ερχόμαστε τώρα στο ανέκδοτο που ονομάζεται ελληνική εξωτερική πολιτική. Μετά την εμετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ που καλούσε τα αντιμαχόμενα μέρη «να τα βρούν», κλείνοντας τα μάτια στο έγκλημα που λαμβάνει χώρα, επανήλθε με κάπως πιο σοβαρή ανακοίνωση καταδικάζοντας τις σφαγές των αμάχων, μετά τις σφοδρές αντιδράσεις που ακολούθησαν την πρώτη. Η υποτακτική πολιτική έλαβε ακόμη ένα «βραβείο», αναδεικνύοντας για πολλοστή φορά την ένδεια πρωτοβουλιών που διαπερνά τη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής διπλωματίας, όσων αφορά την υπεράσπιση των ελληνικών μειονοτικών πληθυσμών που διατρέχουν κίνδυνο αφανισμού μετά από αιώνες συνύπαρξης και ευημερίας με τους ντόπιους αραβικούς πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής. Το φορτίο που πέφτει στους ώμους της Ελληνικής διπλωματίας είναι βαρύ και το ανησυχητικό είναι ότι οι πολιτικοί μας έχουν αποδείξει ότι είναι ελάχιστοι για να το φέρουν εις πέρας. Ο Θεός να βάλει – για μία ακόμη φορά – το χέρι του…

Εκ της Πολιτικής Γραμματείας του

Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ

Κωστής Μπακογιάννης – Εθνικός Συντονιστής

Μαρίνα Μικελάτου – Ειδική Γραμματέας Α’ Οργανωτικών και εσωτερικών θεμάτων

Αλέξανδρος Αγραφιώτης

Έλενα Αρβανιτίδου

Ιωάννα Άρμεν

Κωνσταντίνος Γκέκας

Δημήτρης Ηλιόπουλος

Σωτήρης Μάκιος

Χρήστος Πάνος