Του Σωτήρη Μάκιου, Μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ”ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ”
Έχουν κατά καιρούς εκφραστεί πολλά «παράπονα» από επώνυμους και μη, για τη διορατικότητα της ελληνικής διπλωματίας, σε αντίθεση με την, δια λεπτών χειρουργικών κινήσεων, τουρκική στρατηγική σε θέματα γεωπολιτικής σημασίας. Κι ενώ όλοι, με πρώτη την ελληνική κυβέρνηση, προσπαθούν να αποτρέψουν μέσω της ενίσχυσης της άμυνάς μας, το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», όπως επιδιώκει ο τουρκικός αναθεωρητισμός, παρασκηνιακά υφαίνεται ένα οικονομικό παιχνίδι στρατηγικής, το οποίο σε λίγο καιρό θα μπορούσε να φέρει πολλαπλάσια οφέλη από αυτά που πιθανότατα θα πρόσφερε στους γείτονες μια πολεμική σύρραξη. Κι εξηγούμαστε.
Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι το δεύτερο μεγαλύτερο της χώρας μετά από αυτό του Πειραιά – όπου, ως γνωστόν, η παρουσία της COSCO, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Και ποιος άλλωστε θα ήθελε να αντιπαρατεθεί απέναντι στον κινεζικό κολοσσό. Οπότε, πεδίο δόξης λαμπρόν, για το δεύτερο σε δυναμικότητα λιμάνι, το οποίο γεωγραφικά, αποτελεί και την πύλη εισόδου στα Βαλκάνια κι από εκεί στην Κεντρική Ευρώπη. Κι επειδή το «φιλέτο» είναι ιδιαίτερα ελκυστικό, ας δούμε λίγο την πρόσφατη ιστορία του Ο.Λ.Θ.
Όπως αναφέρει το ports europe (www.portseurope.com), “Η South Europe Gateway Thessaloniki Limited είναι εταιρεία εγγεγραμμένη στην Κύπρο και μέτοχος του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ).Ο ΟΛΘ ιδιωτικοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2018 και τον διαχειριζόταν η South Europe Gateway Thessaloniki (SEGT) Ltd, μια κοινοπραξία, με τη σειρά της, η οποία ανήκε τότε στη γερμανική Deutsche Invest Equity Partners (DIEP) κατά 47%, τη γαλλική CMA CGM (Terminal Link) 33% και τον Όμιλο Σαββίδη (Κυπριακή εταιρεία BelterraInvestments) 20%. Η Terminal Link ανήκει κατά 49% στην China Merchants Port Holding, η οποία ελέγχεται από το κινεζικό κράτος. Τον Φεβρουάριο του 2021, ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος ελληνικής καταγωγής, γεννημένος στη Γεωργία, Ιβάν Σαββίδης, απέκτησε το 47% του λιμανιού που ανήκει στη DIEP. Ο Σαββίδης, «ο Ρώσος τσάρος της Θεσσαλονίκης», σύμφωνα με τα τοπικά μέσα, ελέγχει πλέον το 67% του δεύτερου μεγαλύτερου λιμανιού της Ελλάδας.” Πρόσφατα δε, υπήρξε πρόταση από την εταιρία Dreyfus για την εξαγορά μεριδίου 21% των μετοχών που υπάρχουν στο free float του Χρηματιστηρίου, η οποία απέβη άκαρπη. Κι από εδώ και στο εξής αρχίζει το «χοντρό» παιχνίδι.
Όπως διαβάζουμε στο ieidiseis (www.ieidiseis.gr), “Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες η Dreyfus έχει έλθει σε συμφωνία με τη γαλλική εταιρεία CMA, η οποία συμμετέχει στην κοινοπραξία που απόκτησε τον έλεγχο του ΟΛΘ υπό την αιγίδα του Ιβάν Σαββίδη, μετά την ιδιωτικοποίησή του. Dreyfus και CMA λειτουργούν πλέον ως αφανείς συνεταίροι και σχεδιάζουν χέρι – χέρι τα επόμενα βήματά τους. Μέσω της συμμετοχής στην κοινοπραξία υπό τον Ιβάν Σαββίδη που ελέγχει το πλειοψηφικό πακέτο του ΟΛΘ, οι Γάλλοι κατέχουν περίπου το 20% του ΟΛΘ. Στη μητρική εταιρεία της CMA, με ποσοστό 24% συμμετέχει ο πανίσχυρος τουρκικός Όμιλος Yildirim. Ένας επιχειρηματικός κολοσσός της Τουρκίας, ο οποίος εκτός των άλλων διαθέτει άριστες σχέσεις με το «βαθύ κράτος» της γείτονος και το καθεστώς Ερντογάν.”.
Και επιπρόσθετα είχαμε και τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ των προέδρων Μακρόν – Ερντογάν στις 7 Φεβρουαρίου όπου στο περιθώριο της, συζητήθηκαν και θέματα οικονομικής συνεργασίας, όπου κοινοπραξία των δύο ομίλων έχει αναλάβει τη διαχείριση του λιμανιού της Λαττάκειας στη Συρία – και ίσως και μελλοντικής συνεργασίας και σε άλλα λιμάνια της …Μεσογείου, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς. Κι αν αυτό το γεγονός συνδυαστεί με την αθέτηση της – προφορικής, είναι η αλήθεια – δέσμευσης των Γάλλων για μη παραχώρηση των πυραύλων Meteor και στην Τουρκία, τότε θα πρέπει να χτυπήσουν όχι καμπανάκια, αλλά δυνατές καμπάνες στην ελληνική κυβέρνηση για τους κινδύνους που εγκυμονούνται, όσον αφορά τη συμπεριφορά όχι μόνο εχθρών αλλά και «φίλων» και εταίρων. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι οι τουρκικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, λόγω του Ερντογανικού καθεστώτος, αποτελούν τον πολιτικό του βραχίονα στην επίτευξη γεωπολιτικών στόχων, εθνικής σημασίας.
Παρενθετικά εδώ να τονίσουμε πως, η μακροπρόθεσμη στρατηγική της Τουρκίας έχει εξυφανθεί εδώ και πολύ καιρό. Η «οικονομική» απόβαση των Τουρκικών κεφαλαίων στα ελληνικά νησιά, κυρίως αυτών που βρίσκονται εγγύτερα στα παράλια της Μ. Ασίας, είτε μέσω της αγοράς μαρίνων είτε μέσω συμμετοχής στη διαχείριση των λιμανιών, δίνουν ένα καθοριστικό πλεονέκτημα στη γείτονα, στην επίτευξη του ονείρου της «Γαλάζιας Πατρίδας». Επίσης δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας το πολυεπίπεδο παιχνίδι της τουρκικής διπλωματίας που ισορροπεί ανάμεσα σε δύο βάρκες, του μέλους του ΝΑΤΟ από τη μία και του φίλου της Ρωσίας από την άλλη (η ιστορία μας διδάσκει βέβαια ότι οι όποιες «φιλίες» μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας ήταν ανέκαθεν λυκοφιλίες). Ακόμη και στο θέμα της Ουκρανίας, δεν έσπευσε να καταδικάσει την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων, αλλά κράτησε αποστάσεις μέχρι να δει πού θα κάτσει η «μπίλια».
Αυτού του είδους οι διπλωματικοί χειρισμοί είναι αυτοί που της επιτρέπουν να πετυχαίνει συμφωνίες δισεκατομμυρίων, παρακάμπτοντας οποιεσδήποτε «προφορικές ρήτρες» συντάσσουν κάποιοι αφελείς της από εδώ μεριάς! Και μ’ αυτό τον τρόπο βρίσκει «συμμαχίες» ακόμη και στα τετελεσμένα που θέλει να επιβάλλει στο θέμα της διαίρεσης της Κύπρου, από χώρες – εταίρους μας της Ε.Ε., αφήνοντας τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για κοινοτική αλληλεγγύη και τήρηση του Διεθνούς Δικαίου, να πλανώνται στον αέρα σαν σύντομα ανέκδοτα. Και μάλιστα σε ένα διεθνές περιβάλλον, που σημαδεύεται από τον τυφώνα που ακούει στο όνομα Ντόναλντ Τραμπ, του οποίου την προσοχή προσπαθεί να αποσπάσει έστω και για λίγο ο πρωθυπουργός μας, καταφεύγοντας σε τσαρλατανισμούς με τις αλλεπάλληλες κυβιστήσεις του, όπως κάνει ο γελωτοποιός ενώπιον του βασιλιά. Κρίμα και για τον ίδιο και την υστεροφημία του, όσο και για την φουκαριάρα χώρα μας που γίνεται έρμαιο των διπλωματικών επιπολαιοτήτων κάποιων που το παίζουν πολιτικοί…
Το παιχνίδι πλέον, όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, είναι χοντρό, με πισώπλατα μαχαιρώματα και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Μένει να δούμε αν οι πολιτικοί ταγοί μας, έχουν την ικανότητα να ανταπεξέλθουν στην ιδιαίτερα πολύπλοκη παρτίδα σκάκι γεωστρατηγικών συμφερόντων που παίζεται στην έκρυθμη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Σωτήρης Μάκιος – Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ”ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ”
Πηγές:
https://www.portseurope.com/category/company/south-europe-gateway-thessaloniki-limited
