Την 1η Νοεμβρίου 2013 δυο άτομα άγνωστης ταυτότητας (;;;) επιτέθηκαν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο ανοίγοντας πυρ εναντίον τεσσάρων ατόμων που τα φρουρούσαν, με αποτέλεσμα δύο να τραυματιστούν θανάσιμα. Πρόκειται για τον Μανώλη Καπελώνη και τον Γιώργο Φουντούλη. Στις 22 Ιανουαρίου 2014, οι δολοφόνοι τους επικηρύχθηκαν με 1.000.000€ από την Ελληνική Κυβέρνηση. Παρόλα αυτά παραμένουν ακόμα ασύλληπτοι.
Έντεκα χρόνια μετά οι αρμόδιες αρχές δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν τους δολοφόνους. Και όχι μόνο αυτό. Το συμβάν θάφτηκε πολύ γρήγορα από το σύνολο των ΜΜΕ, συστημικά ή μη, και ούτε γίνεται η παραμικρή αναφορά στην επέτειο του γεγονότος. Άραγε γιατί συμβαίνει αυτό; Οι δύο νέοι που δολοφονήθηκαν δεν έχουν ψυχή; Αυτοί που σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα, συνελήφθησαν, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν. Υπήρξε απόδοση δικαιοσύνης. Δεν έμειναν ατιμώρητοι. Από την άλλη πάλι οι τρεις νεκροί της Marfin στις 10 Μαΐου 2010 ζητούν ακόμα δικαίωση!
Η ταυτότητα των αυτουργών της επίθεσης δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα. Έπειτα από πολλές αναβολές, η δίκη ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2016 χωρίς κάποιος από τους αυτουργούς του εμπρησμού να καταδικαστεί. Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ομόφωνα αθώοι. Ο φάκελος της υπόθεσης, που μετά την αθώωση των δύο κατηγορουμένων είχε κλείσει οριστικά, επεστράφη στην ΕΛ.ΑΣ. για περαιτέρω έρευνα, 11 χρόνια μετά, το 2021. Στην αρμόδια υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας συγκροτήθηκε ειδική ομάδα, τα μέλη της οποίας ανέλαβαν όχι μόνο την επεξεργασία του διαθέσιμου υλικού αλλά και την αναζήτηση νέου. Σήμερα, εν έτει 2024, δεν έχουμε κάποιο νέο. Κανένας δεν έχει δικαστεί. Έχουμε μόνο ένα μνημείο στο σημείο του εμπρησμού και επετειακές ανακοινώσεις ότι το έγκλημα δε θα μείνει ατιμώρητο. Μόνο που η πραγματικότητα διαψεύδει το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του!
Στις 9 Απριλίου 2021 δολοφονείται με είκοσι σφαίρες έξω από το σπίτι του ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ. Με αθώωση των δύο κατηγορουμένων έληξε η δίκη για τη στυγερή δολοφονία του, η οποία έχει απασχολήσει επί μακρόν αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Μέχρι σήμερα δεν έχει καταστεί δυνατό να εντοπιστούν οι ηθικοί αυτουργοί, οι άνθρωποι που έδωσαν την εντολή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για την υπόθεση Καραϊβάζ είχε εστιάσει την κριτική του για θέματα κράτους δικαίου και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Και φυσικά δεν πρέπει να λησμονούμε και τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια τα ξημερώματα της 19ης Ιουλίου 2010 έξω από το σπίτι του. Ούτε και οι δράστες αυτής της δολοφονικής επίθεσης έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα, δεκατέσσερα χρόνια μετά! Δύο δημοσιογράφοι έχουν χάσει την ζωή τους αλλά οι αρμόδιες αρχές για να καλύψουν, ανάμεσα σε άλλα, και την ανεπάρκειά τους φροντίζουν να μην υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε αυτούς. Κι αν κάποιο στοιχείο δει το φως της δημοσιότητας, αυτό γίνεται καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους. Όλοι οι προαναφερόμενοι ζητούν δικαίωση!
Δικαίωση από μία τυφλή Θέμιδα που αρνείται να πράξει όσα της αναλογούν και κρύβεται από τον ίδιο της τον εαυτό! Κρύβεται πίσω από τη γραφειοκρατία, την ανικανότητα αλλά κυρίως την απροθυμία του κομματικού κατεστημένου να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι των προαναφερομένων δολοφονιών.
Άραγε τι φοβούνται;
Ποιον φοβούνται;
Αλλά το βασικότερο ποιοι φοβούνται;
Από το Γραφείο Τύπου
