Tελικά, ποιο ήταν το μήνυμα της (χθεσινής) παρέλασης? Ποιό είναι το μήνυμα που εκπέμπουν όλες οι παρελάσεις των τελευταίων ετών? Ποιο είναι εν τέλει το νόημα μιας παρέλασης?
Το κορυφαίο εορταστικό γεγονός της ετήσιας επετείου της 28ης Οκτωβρίου, είναι αναμφίβολα η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της Θεσ/νίκης. Το ηθικό και το φρόνημα του στρατού, η εκπαίδευση και η πειθαρχία του, η τάξη και το ομαδικό του πνεύμα, το υλικό του, όλα φαίνονται σ’ αυτή την παρέλαση. Οι πολίτες που την παρακολουθούν αισθάνονται υπερήφανοι, οι οικονομικές τους θυσίες για την προμήθεια σύγχρονου αμυντικού οπλισμού δικαιώνονται, η ιδέα της φιλοπατρίας ενισχύεται, η ίδια η Πατρίδα ενσαρκώνεται στα λαμπερά πρόσωπα των παιδιών του ελληνικού λαού που παρελαύνουν.
Αυτή την εικόνα εθνικής ανάτασης δεν θα μπορούσε βέβαια να την αφήσει να εκτυλίσσεται ανεξέλεγκτα κάθε χρόνο η άθλια μεταπολιτευτική ολιγαρχία. Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί βόμβα και υποσκάπτει ευθέως τα θεμέλια του αντεθνικού, αντιπατριωτικού και ανθελληνικού πολιτεύματος της χώρας. Το εθνικό φρόνημα είναι ο κυριότερος εχθρός του πολιτικού μας συστήματος. Είναι ο μόνος αντίπαλος που αισθάνεται ανίκανο να αντιμετωπίσει και γι’ αυτό το φοβάται “όπως ο διάολος το λιβάνι”.
Για το λόγο αυτό βάλθηκε εδώ και χρόνια να υποβαθμίσει την παρέλαση σε ετήσιο πανηγυράκι, χωρίς σκοπό και νόημα, παραφουσκώνοντάς την με τη συμμετοχή “κάθε πικραμένου”, κάθε παντελώς άσχετου και ακατάλληλου για την περίσταση συλλόγου και σωματείου του οποίου τα μέλη διέρχονται προ των “επισήμων” σαν να πηγαίνουν για “πικ-νικ” στην εξοχή. Στην ουρά όλου αυτού του πολύχρωμου συρφετού, εμφανίζονται επιτέλους τα στρατιωτικά τμήματα, κάτι σαν “κερασάκι στην τούρτα”, υποβαθμισμένα και εξισωμένα ουσιαστικά με το “σύλλογο μπουγατσάδων Επανωμής”. Αν θέλουμε να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, μια παρέλαση αποτελείται από τους αναπήρους των πολέμων, τους επιζώντες μαχητές των εθνικών αγώνων και τον στρατό. Τέλος!
Δεν διαφεύγει βεβαίως της προσοχής κάθε Έλληνα πατριώτη ότι, σε κάθε εθνική επέτειο, ο ένδοξος ελληνικός στρατός διέρχεται προ και αποδίδει τιμές στο θλιβερό υποκατάστατο Προέδρου Δημοκρατίας, σε “επισήμους”(βλ. πολιτικούς ντενεκέδες) που όχι μόνο βαριούνται αλλά απορρίπτουν την ίδια την ιδέα της παρέλασης και σε επίορκους αξιωματικούς, φορτωμένους ψευτοπαράσημα, που παριστάνουν την ανώτατη ηγεσία του στρατεύματος και τους επιτελείς Προέδρου και Υπουργού Αμύνης(το επίθετο “εθνικής” τους προκαλούσε αλλεργία και το ‘χουν προ πολλού καταργήσει). Μέσα σ’ όλη αυτή την απαξίωση της ιδέας του Έθνους και της Πατρίδας, δεν θα μπορούσε να μείνει αλώβητο το υπέρτατο εθνικό σύμβολο, η σημαία. Ο υπερπληθωρισμός των σημαιών, σχεδόν από μία στο χέρι του κάθε άσχετου διερχομένου(και ουχί παρελαύνοντος), υποβαθμίζει την αιώνια αξία του εθνικού μας συμβόλου σε δίχρωμο καλλωπιστικό ύφασμα.
Σε κάθε εθνική επέτειο, η μεταπολίτευση επιχειρεί, σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό, με διαρκώς εντεινόμενο ρυθμό, τη μετατροπή του ενδόξου έθνους των Ελλήνων σε πληθυσμιακό συρφετό χωρίς πιστεύω, χωρίς αξίες, χωρίς συνοχή, χωρίς ελπίδα σε ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας, που τά ‘χει διασκορπίσει σε κάθε γωνιά της υφηλίου. Παρελάσεις όπως η χθεσινή, γεμίζουν τη ψυχή κάθε πατριώτη με πίκρα, θλίψη και απαισιοδοξία. Υποσκάπτουν, έστω και ασύγγνωστα, το ηθικό και το φρόνημα του λαού. Ο στόχος είναι η διαιώνιση της εξουσίας της μεταπολιτευτικής κλεπτοκρατίας πάνω σ’ έναν πληθυσμιακό συρφετό που κάποτε ονομαζόταν “Ελληνες”. Αλλά το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 παραμένει ζωντανό.
Αναμιμνησκόμενος ο λαός μας το ΟΧΙ του αείμνηστου εθνικού μας ηγέτη Ιωάννη Μεταξά και εμπνεόμενος από το παράδειγμά του, ας αντισταθεί και σήμερα στον εσωτερικό εχθρό, όπως αντιστάθηκε τότε στον εξωτερικό. Απέναντι στον μεταπολιτευτικό ληστοσυμμοριτισμό, την εθνοκτόνα αριστερίλα, την κοινωνική αποσύνθεση του ψευτοπροοδευτισμού, ας αντιτάξουμε το ίδιο διαχρονικό σύνθημα, από την εποχή του Δαρείου και του Ξέρξη μέχρι το 1940 – “ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ”!
Θεόδωρος Οικονόμου Καμαρινός
Διπλωμάτης ε.ε., πρώην Γενικός Πρόξενος στην Κορυτσά
