Πριν από λίγες ώρες ολοκληρώθηκε η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, κλείνοντας όπως είθισται κάθε χρόνο τις τριήμερες εορταστικές εκδηλώσεις. Εκδηλώσεις που καλύπτουν δύο ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα αυτές τις μέρες με διαφορά 28 χρόνων, η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 26-27 Οκτωβρίου 1912 και η χωρίς περιστροφές άρνηση στο Ιταλικό τελεσίγραφο που σήμαινε αυτόματα την κήρυξη του πολέμου. Και σαν τερτίπι της μοίρας ή της Ιστορίας αν προτιμάτε, υπάρχει ένα πρόσωπο που συνδέει τα δύο αυτά γεγονότα και δεν είναι άλλος από τον Ιωάννη Μεταξά.
Θα ήθελα να σταθώ λίγο στα λεγόμενα του Σμηναγού Γιώργου Σωτηρίου που, για μία ακόμη χρονιά έκλεψε τις εντυπώσεις, όχι τόσο με τους εκπληκτικούς ελιγμούς του F-16 του, αλλά με τα λόγια του που έκρυβαν τόσο μεγάλες αλήθειες. “Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουν, θα περάσουν.. Ας τιμήσουμε τις θυσίες του παρελθόντος με ενότητα και αφοσίωση, προσβλέποντας σε ένα λαμπρό μέλλον. Χρόνια Πολλά Ελλάδα“. Ξεκινά τη φράση του με μια λέξη που, δυστυχώς στις μέρες μας, δεν έχει μόνο συμβολική σημασία, αλλά είναι άκρως ρεαλιστική. Χρωστάμε…
Αλήθεια, όταν κάποιος ακούει τη λέξη ΕΘΝΟΣ τι άραγε του έρχεται στο μυαλό; Οι αναγνώσεις θα μπορούσαν να είναι πολλές, θα κατέληγαν όμως όλες στο ίδιο σημείο. Όμαιμον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον. Καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία, έθιμα, παραδόσεις, πρόγονοι, αλλά και απόγονοι. Το μεγάλο χρέος μας, όχι μόνο για αυτούς που έχουν παιδιά αλλά για όλους μας. Για όλους εμάς που δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αποτελέσουμε τον αδύναμο κρίκο σε μια ένδοξη αλυσίδα χιλιάδων ετών για την οποία, όπως λέμε τουλάχιστον, είμαστε υπερήφανοι. Παρ’ όλα αυτά είμαστε έτοιμοι τον τόπο που κληρονομήσαμε να τον παραδώσουμε σε ελεεινή κατάσταση. Κληρονομήσαμε βίλα και θα παραδώσουμε παράγκα σε φαβέλα. Ποιος γονιός θα έκανε κάτι τέτοιο στο παιδί του; Ποιος δεν θέλει να σταθεί αρωγός οικονομικά στα πρώτα βήματα του παιδιού του; Πολλοί λόγω των προτόγνωρων καταστάσεων που ζούμε σαν κοινωνία, πιθανώς να έχουν να δώσουν μόνο την ευχή τους. Αλλά και οι υπόλοιποι που νομίζουν ότι έχουν αυτή τη δυνατότητα, είναι σίγουροι ότι τα πράγματα έχουν κάπως έτσι; Πώς θα κοιτάξουν στα μάτια το παιδί τους, όταν εκείνο αντιληφθεί κάποια στιγμή ότι το υπέρογκο χρέος που κουβαλάει το έχει δανειστεί από αυτό ο γονιός του; Ο γονιός του που τα κατασπατάλησε χωρίς να λογαριάζει το αύριο γιατί του φάνταζε μακρινό… Αλλά πλέον το αύριο έχει γίνει σήμερα. Και πριν το σήμερα γίνει χθες, πρέπει σύσσωμοι όλοι μας σαν κοινωνία να σηκώσουμε τα μανίκια και “… να σώσουμε οτιδήποτε, αν σώζεται…”. Είναι η μεγάλη υποχρέωσή μας, προς το μέλλον αυτού του τόπου, αυτού του έθνους, ένα μέλλον που πλέον έχει σάρκα και οστά.
Αγαπητοί φίλοι, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και μάταιο. Ματαιη έμοιζε και η αντίσταση που προβάλλαμε το 40, αλλά με την πίστη στις δυνάμεις μας και στην ενότητα καταφέραμε ένα θαύμα. Η μικρή Ελλάδα αντιστάθηκε και νίκησε, όταν όλα τα άλλα μέτωπα της Ευρώπης κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο. ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΛΗΝΕΣ!!
Σωτήρης Μάκιος – Μέλος του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα
