Από παντού βάλλεται η χώρα μας. Τέλος της ελληνοβουλγαρικής συμφωνίας για άρδευση της πεδιάδας του Έβρου από τον Άρδα ποταμό. Στον Έβρο ο Άρδας ποτίζει 220.000 στρέμματα εύφορης γης. Η ελληνοβουλγαρική συμφωνία που συνήφθη πριν 60 χρόνια, το 1964, έληξε στις 9 Ιουλίου, όμως με παρέμβαση του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Χ. Τοψίδη, υπεγράφη προσωρινή συμφωνία με τον Martin Georgiev, εκτελεστικό διευθυντή της Εθνικής Εταιρείας Ηλεκτρισμού της Βουλγαρίας, και δέχτηκαν να μας παραχωρήσουν ικανή ποσότητα νερού για τη γεωργία μέχρι το τέλος της αρδευτικής περιόδου, που έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου. Αυτό που δεν έγινε γνωστό είναι η με το αζημίωτο παροχή νερού, καθώς ζητήθηκε από τη ΔΕΗ να πληρώσει 2 εκ. Ευρώ με το πρόσχημα της χαμηλής απόδοσης σε ρεύμα, διότι στην Βουλγαρία το νερό του ποταμού χρησιμοποιείται για την ηλεκτρική παραγωγή. Χρήματα που είναι αμφίβολο ότι πληρώθηκαν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που έχει στα χέρια του ο δημοσιογράφος Τ. Τέλλογλου, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον ποταμό Νέστο, που σε έξι χρόνια λήγει η ελληνοβουλγαρική συμφωνία, και να επεκταθεί και στον Στρυμόνα, ποτάμια που αρδεύουν μαζί υπερτριπλάσια έκταση χωραφιών από ό,τι στον Έβρο. Αν αναγκαστούμε να πληρώνουμε το νερό που με φράγματα συγκρατεί η γειτονική κυβέρνηση δεν είναι δύσκολο να αναλογιστούμε τις επιπτώσεις που θα έχει στην ελληνική κοινωνία μια τέτοια προοπτική. Και κανείς δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για την Οδηγία 2000/60/ΕΚ που αναφέρει ότι η ύδρευση συνιστά υπηρεσία κοινής ωφέλειας, και από τη στιγμή που η ροή ενός ποταμού δεν περιορίζεται σε μία χώρα, θα έπρεπε να γίνει δίκαιος διαμοιρασμός, οπότε η Βουλγαρία παραβιάζει τις αποφάσεις της Ευρώπης χωρίς να υφίσταται καμία κύρωση.
Όπως αποκάλυψε στον Τ. Τέλλογλου ο Γιώργος Δερνεκτσής, γεωργός, “Εμείς από το 2015 λέγαμε στους Βούλγαρους ότι λήγει η συμφωνία το 2024, για να ξέρουμε τι θα γίνει”, ενώ η ελληνική κυβέρνηση μόλις δυο χρόνια πριν θυμήθηκε να ξεκινήσει διεργασίες για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας. Ο μηχανολόγος Ορέστης Βουρνέλης κρούει το καμπανάκι για τις συνέπειες που θα φέρει η διακοπή της άρδευσης “Θα υπάρξει μεταναστευτικό κύμα. Αν χάσεις το 70% της παραγωγής σου, χάνεις και το 70% των εισοδημάτων σου, και η περιοχή καθίσταται μη βιώσιμη”. Παρά τις δηλώσεις του ΥΠΕΝ, Θ. Σκυλακάκη, ότι “συνεχίζουμε τις διαπραγματεύσεις με την βουλγαρική πλευρά, ώστε αυτή η μεταβατική συμφωνία να εξελιχθεί σε μακροχρόνια”, δε βλέπουμε να καρποφορεί καμία συνομιλία. Αντιθέτως, οι Βούλγαροι αποδεικνύονται σκληροί διεκδικητές, αφού για να τελεσφορήσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ζητούν πρόσβαση στα λιμάνια της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης και της Θεσσαλονίκης. Παρόλα αυτά, η κυβέρνησή μας από το 2022 ήρθε σε συνεννόηση με τη βουλγαρική πλευρά είτε για ελληνική επένδυση, είτε για εγγυημένη απορρόφηση ηλεκτρικής ενέργειας για 20 χρόνια από το νέο πυρηνικό εργοστάσιο που δρομολογείται στην περιοχή Κοζλοντούι. Ενώ οι Βούλγαροι μας “δέρνουν”, εμείς τους ταΐζουμε από πάνω.
Γιατί και αν ακόμα επενδύσουν ελληνικές εταιρείες στον τομέα της ενέργειας, μόνο φιλελληνικές δεν είναι οι πρακτικές που εφαρμόζουν, και ο Έλληνας καλείται να πληρώσει πανάκριβα το ρεύμα σύμφωνα με τις ορέξεις του ιδιώτη. Και ενώ βρίσκεται στον αέρα το μέλλον μιας συμφωνίας που στηρίζει την εθνική οικονομία μας, ο πρωθυπουργός ανέβηκε χθες, 3 Οκτωβρίου, στον Έβρο για να εξαγγείλει μέτρα στήριξης για τον πολύπαθο πληθυσμό και να υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα είναι χώρα-πρότυπο στη φύλαξη των συνόρων, κάτι που εκ πείρας γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει.
Ανακοίνωσε φράγμα στο Δέρειο, που βρίσκεται ακόμα σε στάδιο μελέτης, απαλλαγή ΕΝΦΙΑ στο Σουφλί για τρία χρόνια, χρηματικό μπόνους για εγκατάσταση στον βόρειο Έβρο, ίδρυση νέας κτηνιατρικής σχολής στην Ορεστιάδα, προγράμματα τα οποία θα στηρίξουν τους νέους αγρότες με παραπάνω τεχνογνωσία και με ψηφιακά εργαλεία έτσι ώστε να γίνουν πιο παραγωγικοί. Δε μας λέει όμως πώς θα πραγματοποιηθούν όσα υπόσχεται τη στιγμή που η χώρα μας δεν παράγει, αλλά εισάγει, και η οικονομία μας είναι υπερχρεωμένη και βασίζεται στους δανειστές. Και ακόμα χειρότερα όταν η κοινωνία στην οποία απευθύνει τα μεγαλόστομα λόγια είναι κατ’ εξοχήν γεωργική και η ίδια η παραγωγή της απειλείται με οριστικό θάνατο.
Γιατί τόσα χρόνια δεν ανέλαβε καμία ελληνική κυβέρνηση να επενδύσει σε έργα μείζονος σημασίας για υδατική αυτονομία, ή να εκμεταλλευτεί την γεωστρατηγική θέση μας στον χάρτη, όπως παινεύεται, για να κλείσει συμφέρουσες συμφωνίες με τους γείτονες; Ή μόνο όταν συμφέρει τις τσέπες τους και όχι τον ελληνικό λαό επικαλούνται το αφήγημα αυτό; Πώς η πληθυσμιακή αποκέντρωση των παραμεθόριων περιοχών που πιθανόν θα επιφέρει η αδυναμία άρδευσης θα επηρεάσει τη φύλαξη των συνόρων και την τυχόν διεκδίκηση από τους Τούρκους ελληνικών εδαφών; Ακόμα και αν δεχτούμε την ανάπτυξη που υπόσχεται ο κ. Μητσοτάκης, σε τι είδους επιχειρήσεις θα απορροφηθεί ένα τόσο μεγάλο ποσοστό απασχολούμενων στον πρωτογενή τομέα; Στον Έβρο ο πρωθυπουργός ήλθε, είδε και απήλθε με φρούδες υποσχέσεις που δε θα έχουν κανένα άμεσο αντίκρισμα στην ανάπτυξη της περιοχής και συνολικά της πατρίδας μας. Το μόνο που έμεινε είναι το μεγάλο τραύμα στην ήδη πληγείσα γεωργία μας.
Από το Γραφείο Τύπου
