Την 27η Σεπτεμβρίου 1831 ο πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους έπεφτε νεκρός μπροστά στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο από αδελφικά χέρια. Θυσιάζεται στο βωμό των μικροσυμφερόντων προεστών και μεγαλοτσιφλικάδων, των «τζακιών» της εποχής, της Ύδρας, της Μάνης και άλλων περιοχών. Οπλίζονται τα χέρια των Κωνσταντίνου και Γεωργίου Μαυρομιχάλη, που σαν μαριονέτες των ξένων δυνάμεων, Άγγλων και Γάλλων, έβγαλαν μια και καλή από τη μέση, τον άνδρα που με προσωπικές θυσίες και απαράμιλλη αυταπάρνηση προσπαθούσε να βάλει τα θεμέλια ενός αυτόνομου και ανεξάρτητου από δεσμεύσεις κράτους. Ίσως και λόγω του Ρωσικού διπλωματικού παρελθόντος του, αλλά κυρίως λόγω του οράματός του για τη δημιουργία μιας εθνικής κρατικής οντότητας που θα μπορούσε μελλοντικά να επιστρέψει στις δάφνες του ένδοξου βυζαντινού παρελθόντος της. Και μάλιστα, αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, όπως επίσης αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο για να μην κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του για μεροληψία απέναντι στη Ρωσία, ενώ διέθεσε όλη του την περιουσία για τους σκοπούς της επανίδρυσης του κράτους. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι, σχεδόν 200 χρόνια τώρα, παραμένει κλειστός, από τα βρετανικά αρχεία, ο φάκελος της δολοφονίας του. Τι φοβούνται άραγε; Αλλά και προς επίρρωσιν των παραπάνω ισχυρισμών, έρχονται και τα λόγια των δολοφόνων του.
Από τους δολοφόνους (γιούς του Πετρόμπεη) ο Κωνσταντίνος όταν τον συνέλαβαν και λίγο πριν πεθάνει από τα τραύματά του, ζητώντας έλεος δηλώνει:
«Δεν φταίω εγώ στρατιώται, άλλοι μ’ έβαλαν»
Ο άλλος εκ των δολοφόνων, ο Γ. Μαυρομιχάλης, αμέσως μετά την δολοφονία καταφεύγει στο σπίτι του αντι-πρεσβευτή της Γαλλίας Βαρώνου Ρουάν και δηλώνει:
«Σκοτώσαμε τον τύραννο. Μπιστευόμαστε στην τιμή της Γαλλίας. Να τα άρματά μας. Ο Ρουάν υπεσχέθη προστασίαν».
Ο δε Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης στα 1840 ομολόγησε την Αλήθεια, λέγοντας στο γιατροφιλόσοφο Πύρρο που κατηγορούσε τον Ιωάννη Καποδίστρια τούτα τα λόγια:
‘Δεν μετράς καλά φιλόσοφε… Ανάθεμα στους Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία κι εγώ έχασα τους δικούς μου, και το Έθνος έναν άνθρωπο που δε θα τονε μεταβρει και το αίμα του με παιδεύει ως τώρα…’.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε μια λαμπρή προσωπικότητα όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα αλλά και για τα ευρωπαϊκά. Πολιτικός, διπλωμάτης με ευρωπαϊκή μόρφωση και εμπειρία, διαδραμάτισε σημαντικό σε όλα τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα της Ευρώπης. Πρώτος αυτός οραματίσθηκε την ιδέα μιας Ενωμένης Ευρώπης και τον άνθρωπο στον οποίο οφείλει την κρατική της συγκρότηση και δομή η Ελβετία. Αυτόν τον πολιτικό γίγαντα, βρέθηκαν Έλληνες, που τυφλωμένοι από τα χρήματα που τους έταξαν και τη διαβεβαίωση ότι θα τύγχαναν ασύλου μετά την πράξη τους, στέρησαν από την πατρίδα μας μια χρυσή ευκαιρία να ορθοποδήσει και να μεγαλουργήσει. Ελπίζουμε η Ιστορία να διορθώσει αυτή τη «μουτζούρα» και να προικίσει τη χώρα μας κάποια στιγμή, με πολιτικούς ταγούς αντάξιους του βεληνεκούς και του ήθους του.
Από το Γραφείο Τύπου
