Χτύπησε πάλι ο πρωθυπουργός μας με το αφήγημα της κλιματικής κρίσης και την
επιτακτικότητα της πράσινης μετάβασης στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ. Αυτή τη φορά
την τιμητική της είχε η άνοδος της θαλάσσιας στάθμης.
Έγινε αναφορά σε ανθρωπογενή παγκόσμια υπερθέρμανη, κατηγορώντας εμμέσως
πλην σαφώς τους πολίτες της γης για την απειλή που μας ζώνει και προϊδεάζει για τις
θυσίες που πρέπει να κάνουμε για τον περιορισμό της. Όπως ακούστηκε, το 37% του
παγκόσμιου πληθυσμού ζει αρκετά κοντά στη θάλασσα και το 50% του τουρισμού
λαμβάνει χώρα σε παράκτιες περιοχές, κρούοντας το καμπανάκι του κινδύνου στην
Ελλάδα, της οποίας η βαριά βιομηχανία είναι ο τουρισμός. Είναι φρέσκια και η
ανάμνηση των πλημμυρών στη Θεσσαλία, προκαλώντας τρόμο μόνο η σκέψη.
Πρώτο βήμα στο εγχείρημα είναι η δέσμευση επιπλέον μείωσης των αερίων του
θερμοκηπίου, της κύριας αιτίας του κακού, επαινώντας την Ελλάδα, δηλαδή τον εαυτό
του, στα μάτια των παγκόσμιων ηγετών, λόγω της τήρησης των μέτρων που
εφαρμόζονται ήδη. Μίλησε για τρεις βασικές προτεραιότητες για την αποτελεσματική
αντιμετώπιση του φαινομένου:
πρώτον: δημιουργία επαρκούς βάσης υποδομών
δεύτερον: ΣΔΙΤ για απαραίτητες επενδύσεις
τρίτον: ενθάρρυνση διεθνούς συνεργασίας με χρηματοδότηση από διαφοροποιημένες
πηγές
Τα συμπεράσματα που εξάγονται από τα παραπάνω είναι: περισσότερες κρατικές
δαπάνες και δανεισμός, περισσότερο χρήμα σε ολιγάρχες και ιδιωτικοποίηση, με
επακόλουθα την περαιτέρω αύξηση του ελληνικού χρέους, σκληρότερα οικονομικά
μέτρα (πάντα για τους μικρομεσαίους) και νέο κύκλο μνημονίων, έστω και άτυπων, με
λιτότητα.
Να θυμίσουμε ότι παρά την οικολογική ευαισθησία του πρωθυπουργού, με νομοσχέδιο
καταργεί το ελάχιστο αδόμητο όριο των 30 μέτρων από τον αιγιαλό, ενώ το
Πρωτόκολλο της Ε.Ε. κάνει σύσταση για τουλάχιστον 100 μέτρα πλάτος. Όπου όμως
υπάρχει το οικονομικό συμφέρον ημέτερων και κολλητών, οι διεθνείς συμβάσεις και το
παγκόσμιο κοινό καλό μπαίνουν στην άκρη.
Από το Γραφείο Τύπου
