Με όλα τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται σχετικά με την πόντιση του καλωδίου σύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου στα ανοιχτά της Κάσου και της Καρπάθου, ένα είναι πλέον ξεκάθαρο και στον πιο αδαή ψηφοφόρο. Η μόνη σταθερή στρατηγική που έχει η χώρα μας όσον αφορά τη σχέση της, κυρίως με τη «φίλη και σύμμαχο» Τουρκία, αρχής γενομένης από την εποχή του Σημιτικού ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι αυτή του κλιμακωτού οσφυοκαμπτικού ενδοτισμού. Και πραγματικά, αν σε κάτι αποδεικνύεται «κυβέρνηση των αρίστων» αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι στο πώς προσπαθούν να σε πείσουν ότι στα ελληνοτουρκικά όλα βαίνουν καλώς, ενώ στην πραγματικότητα απεμπολούμε κυριαρχικά δικαιώματα. Κι ενώ η ιστορία θα μπορούσε κάλλιστα να τελειώσει με μια-δυο κινήσεις πυγμής και αποφασιστικότητας, καταλήξαμε να γίνει η κυβέρνησή μας περίγελως τόσο στη στρατιωτική ηγεσία για μία ακόμη φορά, αφού ζητήθηκε να παραμείνουν τα πολεμικά μας μακριά από τα τουρκικά για να μην υπάρξει «εμπλοκή», όσο και στον εμβρόντητο απλό πολίτη, ο οποίος ενημερώθηκε από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και συγκεκριμένα τη Χουριέτ (τα δικά μας ακόμη «μασουλάνε»…) για το ότι το ιταλικό πλοίο που εκτελούσε το έργο, πήρε άδεια από τις τουρκικές αρχές οι οποίες ευχαριστούσαν και την ελληνική διοίκηση για τη συνεργασία!!! Η εικόνα παραπέμπει στο λογοτεχνικό αριστούργημα του Νίκου Καζαντζάκη, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», όπου το χωριό ζούσε τη ζωή του με τον πρόεδρο και τον παπά, αλλά για τα σοβαρά προβλήματα απευθύνονταν στον Τούρκο πασά Ρετζέπ-αγά. Δυστυχώς εδώ μας έφερε η διαχρονικά «υπερήφανη εξωτερική πολιτική» των Ιμίων, της Μαδρίτης και τελευταία της Διακήρυξης των Αθηνών του περασμένου Δεκεμβρίου.
Ένα άλλο περιστατικό που μας προκάλεσε περίσσεια θλίψη και απογοήτευση, κυρίως επειδή προέρχεται από τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, είναι η παρουσία του Έλληνα Υποστράτηγου στην Τουρκική Πρεσβεία για την επέτειο της «Ημέρας Νίκης» των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που αναφέρεται στη νίκη εναντίον των Ελλήνων και τη σφαγή στη Σμύρνη, προφανώς κατόπιν εντολών του πολιτικού προϊσταμένου του. Ζούμε για τη στιγμή όπου θα παραβρεθεί στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου και Τούρκος Αξιωματικός, για να τηρούνται οι ισορροπίες! Κε Δένδια, εμφανίζεστε ωσάν άλλος Ιανός με ανησυχητική διπροσωπία. Από τη μια κατηγορείτε την ΕΕ ότι με τη σφιχτή οικονομική πολιτική που έχει επιβάλλει στα μέλη της δεν μπορείτε να υπογράψετε ούτε μια επιταγή για αγορά πολεμικού εξοπλισμού, αλλά ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΙΝΟΣ; Κι από την άλλη, αν εκτελούσατε κι εσείς άνωθεν εντολή, ήταν μια καλή ευκαιρία να δηλώσετε παραίτηση γνωστοποιώντας την αιτία. Να είστε σίγουρος ότι θα συσπειρώνατε γύρω σας πολλούς υγειώς σκεπτόμενους ψηφοφόρους, που θα ικανοποιούσαν και τις όποιες μελλοντικές φιλοδοξίες σας…
Κι απευθύνουμε το ρητορικό πλην κρίσιμο ερώτημα: ΠΟΙΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ μπορεί να θεωρεί ότι μπορεί να στηριχθεί πάνω σου όταν οι συγκυρίες το επιβάλλουν; ΠΟΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ θα σκιαχτεί από το εθνικό σου φρόνημα και κατά πόσο είσαι διατεθειμένος να το υπερασπίσεις; Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε Κασσάνδρες, αλλά οι επόμενες συναντήσεις Σεπτεμβρίου και κυρίως του Δεκεμβρίου μεταξύ Μητσοτάκη – Ερντογάν θα φέρουν ακόμη χειρότερες καταστάσεις υποχωρητικότητας σε ζωτικά θέματα, όχι μόνο εθνικής κυριαρχίας αλλά και κυριαρχικών δικαιωμάτων (Α.Ο.Ζ.).
Υ.Γ.1. Αλήθεια, ΚΑΝΕΝΑΣ μέσα στη Ν.Δ. δεν τα βλέπει αυτά; Τέτοια ομερτά έχει επιβάλλει ο Μητσοτάκης; Όλους σας έχει «πιασμένους» από κάπου; Προσέξτε κύριοι, γιατί μετά την απομάκρυνσή σας εκ του Ταμείου και κατόπιν εθνικής συμφοράς, ΟΥΔΕΝ ΛΑΘΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ!
Υ.Γ.2. Όχι κύριοι Μητσοτάκη, Δένδια και Γεραπετρίτη, μπορεί να χάλασε λίγο ο καιρός, αλλά η δροσιά που αισθάνεστε στο πρόσωπο δεν είναι οι στάλες της βροχής…
Από το Γραφείο Τύπου
