Σαν σήμερα, 5 Ιουλίου 2015 ο ελληνικός λαός τάχθηκε υπέρ του “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα που έθεσε ο τότε πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. “ΟΧΙ” στα μέτρα λιτότητας που απαιτούσε η τρόικα. Ο Αλέξης Τσίπρας, που προεκλογικά ορκιζόταν ότι με έναν νόμο και ένα άρθρο θα καταργούσε τα μνημόνια, κατάφερε έντεχνα να μας βάλει στο τρίτο, καταπατώντας τη λαϊκή ετυμηγορία, ενώ αρχικά μας “πέταξε το μπαλάκι” για να φύγει από πάνω του η ευθύνη για την όποια απόφαση μετέφερε στην Ευρώπη. Ήταν τότε που η Ελλάδα χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα, με πλήθος λαού να διαδηλώνουν και για το “ΝΑΙ” και για το “ΟΧΙ”. Δυο μέρες πριν το δημοψήφισμα μάλιστα ο πρωθυπουργός απευθυνόταν στους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που συγκεντρώθηκαν για το “ΟΧΙ” μπροστά στη Βουλή, το σύμβολο της Δημοκρατίας, δίνοντας πάλι δημοκρατικές υποσχέσεις, τις οποίες δεν τήρησε, αναδεικνύοντας τελικά τον εαυτό του ως ένα ακόμα πιόνι του συστήματος. Ζούσαμε τις συνέπειες της παράνομης ένταξής μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, αφού η χώρα μας δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, αλλά εισήλθε με επίπλαστα στοιχεία.

Ο μόνος κερδισμένος της τότε περιόδου ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, που με την απόφαση να αντιστρέψει τη δημοκρατική απόφαση του λαού, απεδείχθη καλό και υπάκουο παιδί των ευρωπαϊκών συμφερόντων. Κανείς φυσικά δεν ξεχνάει τις “μαύρες” ημέρες που ακολούθησαν με την εφαρμογή των capital controls, των σκληρών τιμωρητικών μέτρων, με τις εικόνες ντροπής. Ο κ. Τσίπρας έπρεπε να υπακούσει στην εντολή που του έδωσε ο λαός, ακόμα και αν συνεπαγόταν την έξοδό μας από την Ευρωζώνη, το περιβόητο Grexit. Δεν τασσόμαστε εναντίον της Ευρωζώνης, αρκεί αυτή η Ένωση να εξυπηρετεί την οικονομική μας ανέλιξη, και όχι την οικονομική μας εξόντωση. Άλλωστε, ο ίδιος ο Poul Thomsen, που διετέλεσε Διευθυντής του ΔΝΤ, δήλωσε πριν τρία χρόνια την απαισιοδοξία του για το οικονομική πορεία της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης. Αλλά και πολλοί ακόμη ξένοι παράγοντες που ενεπλάκησαν ενεργά στις τότε διαδικασίες για το τρίτο μνημόνιο, εκ των υστέρων ομολόγησαν τη σκληρότητα των μέτρων που πάρθηκαν, ομολογώντας τη θηλιά που πέρασαν στο λαιμό του Έλληνα φορολογούμενου. Σήμερα, είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη μιας κυβέρνησης που μπορεί να διαχειριστεί το ευρωπαϊκό οικονομικό γίγνεσθαι, προσηλωμένη όμως πρωτίστως στο συμφέρον της Ελλάδας.

Από το Γραφείο Τύπου