Πριν από λίγο καιρό, 3 ευρωπαϊκές χώρες, Νορβηγία, Ιρλανδία και Ισπανία προστέθηκαν σε εκείνες που πλέον αναγνωρίζουν Παλαιστινιακό κράτος. Έτσι άρχισε να φαίνεται μια υποχώρηση στο αρραγές μέχρι τώρα μέτωπο της Ευρώπης, που επέμενε στην μη αναγνώριση τέτοιας κρατικής οντότητας. Και υπάρχει και συνέχεια καθώς Σλοβενία, Βέλγιο και Μάλτα βρίσκονται κι αυτές στον προθάλαμο της αναγνώρισης. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει αβίαστα είναι ένα: αλήθεια ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Ε.Ε. με κοινή εξωτερική πολιτική; Πλην της Νορβηγίας, όλες οι επιμέρους αναγνωρίσεις κρατών-μελών καταδεικνύουν ένα και μόνο πράγμα, την απόλυτη γύμνια της Ε.Ε. Όταν ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός σαν οντότητα αδυνατεί να αποτελέσει μια γερή ειρηνική συνιστώσα στο παγκόσμιο γεωπολιτικό γίγνεσθαι, τότε οι απορίες που δημιουργούνται για το μέλλον του μάλλον κατατείνουν σε απογοητευτικά συμπεράσματα.
Εν πάσει περιπτώσει, είμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης και του αλληλοσεβασμού των λαών. Κι ένα τέτοιο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση πιστεύουμε πως είναι η αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους σε κοινή συνύπαρξη με το Ισραηλινό, βασιζόμενη στις αρχές που πρεσβεύουν τα Ηνωμένα Έθνη, όσο κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου. Με τη συνέχιση των σφαγών του άμαχου πληθυσμού, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι το θέριεμα του μίσους και της εκδίκησης. Και δυστυχώς η Ιστορία έχει δείξει ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και επέρχεται επί δικαίων και αδίκων…
Από το Γραφείο Τύπου
