Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου υποδέχθηκε χθες στο Προεδρικό Μέγαρο συγγενείς των ομήρων που έχει απαγάγει η Χαμάς. Η συνάντηση έγινε σε κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης και η κ. Σακελλαροπούλου θέλησε να χαιρετήσει δια χειραψίας όλους τους συγγενείς. Ανάμεσα σε άλλα δήλωσε ότι «αυτό που έχει σημασία είναι να απελευθερωθεί άμεσα και χωρίς όρους το σύνολο των ομήρων».
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδειξε να συμπάσχει με τους γονείς των δύο παιδιών που αγνοούνται και να συμμετέχει στο οικογενειακό τους δράμα. Όπως το ίδιο έχει κάνει κατ’ επανάληψιν με αναφορές της στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Ας θυμηθούμε κάποιες από αυτές:
Στο μήνυμά της για τη Μεγάλη Παρασκευή το 2022 ανέφερε: «Φέτος, ο άδικος και απρόκλητος πόλεμος στην Ουκρανία προσδίδει μεγαλύτερη ένταση στο πένθος μας.» Πώς εμπλέκεται η σύρραξη Ρωσίας – Ουκρανίας σε μία τόσο σημαντική μέρα για την ορθοδοξία δεν μπορέσαμε να το καταλάβουμε. Όπως επίσης και γιατί έγινε η συγκεκριμένη αναφορά.
Το μήνυμά της για τα Χριστούγεννα του 2022 ήταν αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στην Ουκρανία χωρίς να γίνεται η παραμικρή αναφορά στην Ελλάδα και στα προβλήματα – προκλήσεις που αντιμετωπίζει.
Το Μάϊο του 2023 από την Ισλανδία, όπου βρέθηκε για τη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στην 4η Σύνοδο του Συμβουλίου της Ευρώπης, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε από την Ευρώπη να συμπαρασταθεί και να προασπίσει την δημοκρατία στην Ουκρανία! Αντί να αναφερθεί στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ή στην κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον παράνομο εγκλεισμό του νόμιμα εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, προτίμησε να γίνει πρέσβης του Ουκρανικού δικαίου. Αντί να ζητήσει γι’ αυτά ευρωπαϊκή παρέμβαση η κ. Πρόεδρος, ζητάει παρέμβαση για την Ουκρανία!
Μήπως έχει μπερδευτεί η κ. Σακελλαροπούλου και νομίζει ότι είναι πρώτη πολίτης της Ουκρανίας και όχι της Ελλάδας; Γιατί αν αισθανόταν πραγματική Ελληνίδα, θα είχε αναλάβει εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των Ευρωπαίων (και όχι μόνο) ομολόγων της για να υπάρξει ένα συντονισμένο κύμα συμπαράστασης προς τον εκλεγμένο δήμαρχο Φρέντι Μπελέρη. Αυτό δεν κάνουν και οι συγγενείς των αγνοουμένων με τις συναντήσεις τους; Θέλουν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.
Όσο όμως κι αν ψάξαμε δεν βρήκαμε την παραμικρή αναφορά της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Μπελέρη. Ούτε καν συγχαρητήρια επιστολή για την εκλογή του ως δημάρχου. Μήπως ακολουθεί κι εκείνη την χλιαρή πολιτική του Υπουργείου Εξωτερικών που δείχνει τάχα μου μία κινητικότητα για το θέμα που στην πραγματικότητα είναι ανύπαρκτη και μόνο για εσωτερική κατανάλωση; Λες και οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου δεν είναι κομμάτι του Ελληνισμού. Βέβαια το πρόσφατο παρελθόν μας έχει διδάξει με πόση ευκολία ξεχάσαμε και αφήσαμε στο έλεός τους τους Έλληνες της Κύπρου και της Μαριούπολης. Αλλά το ίδιο δε συμβαίνει και με όσους ζουν στην Ελληνική επικράτεια; Το μοναδικό σχέδιο που υπάρχει είναι το «πάμε κι όπου βγει».
Στην περίπτωση της Χειμάρρας και του δημάρχου της Φρέντι Μπελέρη είναι σαφές ότι επιδιώκεται η τρομοκράτηση της ελληνικής κοινότητας στην ευρύτερη περιοχή. Για όσους γνωρίζουν, οι Χειμαρριώτες αποτελούν υπόδειγμα αντίστασης και όχι μόνο για τους Έλληνες. Ο Ράμα δε θέλει μόνο την εκμετάλλευση των περιουσιών των ομογενών, αλλά την πλήρη υποταγή τους. Στα σχέδια του δεν χωρούν τα δικαιώματα τους, καθώς για το Ισλάμ η λέξη ανοχή είναι άγνωστη. Λειτουργεί εξολοθρευτικά για τις μειονότητες, όπου αισθάνεται ότι έχει τον έλεγχο. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η ελληνική πολιτική εξουσία του έχει παραδώσει πλήρως τα κλειδιά.
Και όλοι εμείς, ή τουλάχιστον όσοι αισθανόμαστε Έλληνες, καθόμαστε άνετα στον καναπέ μας, μπροστά από μία οθόνη τηλεόρασης ή κινητού, και ζούμε άκριτα στο παράλληλο σύμπαν που μας προβάλλουν. Χωρίς καμία διάθεση να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι δεν υπάρχει διάθεση να αλλάξουμε την κατάσταση.
Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η κ. Σακελλαροπούλου είναι μακράν η χειρότερη πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ίσως και να έχουν δίκιο, αν ρίξουμε μία ματιά στις ατυχείς, σε όλα τα επίπεδα, επιλογές που έχει κάνει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2019 που ανέλαβε την εξουσία μέχρι σήμερα.
Και φυσικά δε θα μπορούσε η τωρινή Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συγκριθεί με τίποτα με τον αείμνηστο κ. Κωστή Στεφανόπουλο! Μία τέτοια σύγκρισης θα ήταν το λιγότερο ιεροσυλία. Να θυμίσουμε μόνο ένα σημείο από την ομιλία του κ. Στεφανόπουλου προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Κλίντον με αφορμή την επίσκεψή του στην Αθήνα το στις 19 Νοεμβρίου 1999. «Η Ελλάς δεν ζητεί από κανένα να μεσολαβήσει υπέρ αυτής, επικαλείται απλώς το δίκαιον και τη νομιμότητα, διότι πιστεύει ότι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας δεν είναι τόσον η στήριξη των πάσης φύσεως συμφερόντων μας, όσον η στήριξη της νομιμότητος. Ορθότερο θα ήτο αν έλεγα ότι πρωταρχικό συμφέρον όλων είναι η υπεράσπιση της νομιμότητος.»
Αυτή τη νομιμότητα πρέπει να αναζητήσουμε, ίσως και να ξεθάψουμε. Για να μπορέσει το Ελληνικό Έθνος να κερδίσει τη θέση που του αξίζει. Ενωμένο και έτοιμο να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους από όπου κι αν προέρχονται.
Οι Έλληνες θαυματουργούμε όταν είμαστε ενωμένοι και χάνουμε το δίκιο μας όταν διχαζόμαστε!
Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό!!!
Είναι το μεγαλύτερο όπλο μας!
Μαρίνα Μικελάτου – Μέλος του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα
