Άλεξ Ρόκα.
Ετών 32. Κατάγεται από την Καταλονία τής Ισπανίας.
Την Κυριακή 19/3/2023 τερμάτισε στο Μαραθώνιο της Βαρκελώνης, εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής.
Σας θυμίζει κάτι το όνομα αυτό;
Είδαμε αφιερώματα στα κανάλια ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέραν ίσως από ελάχιστες αναφορές δευτερολέπτων;
Κι όμως, αν ανήκε στο χώρο τού θεάματος (showbiz), είτε στην εγχώρια είτε στην παγκόσμια, θα είχαμε μάθει αστραπιαία το δέκατο τού δευτερολέπτου που γεννήθηκε, τον αριθμό τού δωματίου τού μαιευτηρίου που πέρασε τις πρώτες ώρες της ζωής του και άλλες απαραίτητες και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για εκείνον.
Ο Άλεξ Ρόκα, έχει 76% εγκεφαλική αναπηρία. Προσβλήθηκε από ερπητική ιογενή εγκεφαλίτιδα σε ηλικία 6 μηνών. Η πάθηση αυτή προκαλεί εξασθενημένη κίνηση και υπερβολικά αντανακλαστικά, μειώνοντας το εύρος κίνησης σε διάφορες αρθρώσεις λόγω μυϊκής ακαμψίας.
Ο Άλεξ πέρασε χρόνια προπονούμενος για αυτήν την στιγμή, τρέχοντας επτά μαραθωνίους, προτού πάρει μέρος στο συγκεκριμένο, στον οποίο τερμάτισε σε 5:50:51.
«Το όριο εξαρτάται από εσάς και αν θέλετε να πετύχετε έναν στόχο, όποιες δυσκολίες κι αν έχετε, με διάθεση, θέληση, επιμονή και ανθεκτικότητα, μπορείτε να πετύχετε ό,τι θέλετε», δήλωσε ο ίδιος πριν ξεκινήσει τον άθλο του στον Μαραθώνιο της Βαρκελώνης.
Αν ο Άλεξ Ρόκα είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, τι πιθανότητες θα είχε να καταφέρει κάτι αντίστοιχο;
Για να μην κατηγορηθούμε ως απαισιόδοξοι και πούμε την πραγματική μας άποψη η οποία είναι μηδενικές πιθανότητες, θα μείνουμε στο ελαχιστότατες.
Η ανύπαρκτη στήριξη που παρέχεται στις οικογένειες των παιδιών με ιδιαιτερότητες (το με ειδικές ανάγκες δεν είναι λίγο άκομψο στην εποχή της συμπερίληψης;) είναι εκκωφαντική. Ας μείνουμε λίγο στην φράση «ειδικές ανάγκες». Μόνο και μόνο η χρήση τής λέξης «ειδικές», αποδεικνύει το πόσο διαστρεβλωμένη και διαμορφωμένη είναι η κοινή γνώμη για τις ανάγκες των αναπήρων. Στην πραγματικότητα οι ανάγκες τους είναι ίδιες με εκείνες των υπολοίπων. Ανάγκη για εκπαίδευση, μετακίνηση, στέγη, τροφή, διασκέδαση, κοινωνική ζωή. Η ελληνική πολιτεία έχει φροντίσει ώστε τα παιδιά (και όχι μόνο) που χρειάζονται συνεχή φροντίδα να φιλοξενούνται σε άρτια οργανωμένα ιδρύματα που τους διασφαλίζουν μία αξιοπρεπή διαβίωση.
Ή μήπως όχι;
Στις 21/3/2023 μία φωτογραφία ενός εντεκάχρονου παιδιού ΑμεΑ που ακροβατούσε στο περβάζι τού τρίτου ορόφου μίας τέτοιας δομής στην Καλλιθέα, έκανε το γύρο τού διαδικτύου. Μετά από αυτή τη δημοσίευση, άπαντες οι υπεύθυνοι, έσπευσαν να πράξουν όσα έπρεπε να είχαν πράξει και η δομή σφραγίστηκε.
Για μία ακόμα φορά κανείς δεν ήξερε τι πραγματικά γινόταν μέσα!
Για μία ακόμα φορά, αφού το συγκεκριμένο θέμα έκλεισε, όλα έγιναν καλώς και πήρε τον δρόμο για το ξεχασμένο, μακρινό παρελθόν.
Πόσα όμως τέτοια περιστατικά υπάρχουν;
Και πόσα βλέπουν το φως τής δημοσιότητας;
Πώς γίνεται κάθε φορά να ξαφνιάζεται η κοινή γνώμη και να δηλώνει άγνοια και βαθιά θλίψη;
Η εκπαίδευση που παρέχεται σε αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά είναι καθόλα αναντίστοιχη με αυτή των συνομηλίκων τους (χωρίς να ξεχνάμε τις παθογένειες που έχει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στο σύνολό του). Τον Οκτώβριο του 2022 μητέρα παιδιού τής πρώτης τάξης τού δημοτικού, κατήγγειλε στο MEGA ότι αναγκάζεται να πηγαίνει μαζί με το γιο της στο σχολείο και να παραμένει εκεί για όλο το εξάωρο καθώς δεν υπάρχει το ειδικό βοηθητικό προσωπικό για να του παρέχει παράλληλη στήριξη κατά τη διάρκεια των μαθημάτων.
Ακούει κανείς;;;
Κάτι που σε μία άλλη κανονική χώρα θεωρείται αυτονόητο, εδώ πάλι δεν είναι. Ένα ανάπηρο άτομο δεν έχει συνήθως ούτε το 10% των επιλογών που έχει ένα μη ανάπηρο άτομο! Είτε μιλάμε για διασκέδαση, είτε για πολιτισμό, είτε για εκπαίδευση και εργασία. Και αυτό δεν οφείλεται στη διαφορετικότητα των σωμάτων αλλά σε εξωγενείς παράγοντες, όπως η έλλειψη υποδομών και η μειωμένη κοινωνική αποδοχή.
Ας επιστρέψουμε στο αρχικό μας ερώτημα:
Αν ο Άλεξ Ρόκα είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, τι πιθανότητες θα είχε να καταφέρει κάτι αντίστοιχο;
Ίσως….
Αν δεν είχε πέσει θύμα βιασμού όσο θα ήταν ανήλικος ακόμα. Γιατί η ασέλγεια σε παιδιά κι εφήβους έχει γίνει τής μόδας τελευταία! Τόσο πολύ, που αν απουσιάσει από την καθημερινή ειδησιογραφία για μέρες, αναρωτιόμαστε γιατί. Μήπως και συνέβη κάτι που δεν έχουμε αντιληφθεί και άλλαξε την ατζέντα;;; Λίγο έχει μείνει και σύντομα θα πάψει να μας συγκλονίζει… Μαζί με το γεγονός ότι και το σωφρονιστικό μας σύστημα μοιάζει σα να λειτουργεί υπέρ των βιαστών… Δεν είναι τυχαίο ότι, ακόμα και όσοι είναι καταδικασμένοι σε αρκετά χρόνια φυλάκισης, βρίσκονται έξω και απολαμβάνουν τον ήλιο και τη θάλασσα τής πατρίδας μας (τη βαριά βιομηχανία μας κατά τον πρωθυπουργό) έχοντας εκτίσει το ελάχιστο τής ποινής τους.
Να αναφέρουμε ότι η ΕΕ έχει αποστείλει προειδοποιητική επιστολή προς την Ελλάδα γιατί δεν έχει ενσωματώσει ακόμα στη νομοθεσία της την οδηγία 2011/93/ΕΕ που αποτελεί ουσιώδες μέρος τού νομικού πλαισίου της Ε.Ε. για την καταπολέμηση τής σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Στην επιστολή αυτή ζητά από τα κράτη μέλη να εισαγάγουν ελάχιστους κανόνες σχετικά με τον ορισμό των ποινικών αδικημάτων και των κυρώσεων στον τομέα τής σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και της άγρας παιδιών για σεξουαλικούς σκοπούς.
Για να βελτιωθούν οι νόμοι ή/και οι υποδομές για τις μελλοντικές γενεές, θα πρέπει πάλι να «θυσιαστούν» συνάνθρωποί μας σε κάποιο ατύχημα ή καταστροφή στην ασφαλή χώρα μας!
Η λέξη θυσία χρησιμοποιήθηκε από τον κ. Μητσοτάκη σε προεκλογική συγκέντρωση τού κόμματός του στην πλατεία Κασταλίας στο Μαρούσι: «Η καλύτερη δικαίωση για τη θυσία αυτών των παιδιών είναι να εξασφαλίσουμε ότι αυτό το οποίο έγινε στα Τέμπη δεν θα ξαναγίνει ποτέ στη χώρα μας.»
Αλλά και ο δημοσιογράφος κ. Άρης Προτοσάλτε μιλώντας στην ΕΡΤ1 ανέφερε: «Τα δυστυχήματα είναι θυσίες για να βελτιωθούμε.»
Δεν είναι λίγο …. τρομακτικό να πρέπει να γίνει ανθρώπινη θυσία για να δούμε βελτιωμένες μέρες στη χώρα μας;
Αλλιώς αποκλείεται οποιαδήποτε ελπίδα βελτίωσης;
Δηλαδή στο Μάτι, κάηκαν ζωντανές 102 ψυχές, συγγνώμη «θυσιάστηκαν» σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, για ποιον ακριβώς λόγο;
Ποιος αποφασίζει ποιος ή ποιοι θα είναι κάθε φορά οι θυσιαζόμενοι;
Μήπως ρωτάει κάποιος όσους επιλέγονται για αυτήν τη θυσία ή ξεκινούν ανυποψίαστοι από το σπίτι τους για να μη γυρίσουν ποτέ;
«Μία τέτοια θυσία, μετατρέπεται σε ευκαιρία για να απαλλαγούμε από το βαθύ και αναξιοκρατικό κράτος του δημοσίου», σύμφωνα με όσα δήλωσε ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης στο κρατικό κανάλι.
Η αλήθεια είναι ότι δε γίνεται εύκολα αντιληπτός ένας τέτοιος συνειρμός από τον απλό λαό. Αλλά πώς να γίνει, αφού ο υπουργός ανάπτυξης είναι «απόλυτα πεπεισμένος ότι η Ελλάδα πάσχει από έναν τεράστιο οικονομικό αναλφαβητισμό. Οι βασικότερες οικονομικές έννοιες στον ευρύ πληθυσμό είναι παντελώς άγνωστες.»
Άρα έχουμε αρκετά κενά γνώσης και αντίληψης που πρέπει να καλύψουμε σα λαός…
Επιπλέον δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο κ. Γεωργιάδης ανήκει σε μία διαφορετική ομάδα ανθρώπων… Συγκαταλέγεται στην ομάδα των αρίστων υπουργών τής κυβέρνησης τού κ. Μητσοτάκη. Σύμφωνα με όσα είχε δηλώσει ο τελευταίος στο συνέδριο τού ΣΕΒ τον Απρίλιο τού 2018, πριν ακόμα γίνει κυβέρνηση: «Οι κεντρικές επιλογές εξαρτώνται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Εγώ έχω δεσμευτεί ότι θέλω μια κυβέρνηση των καλύτερων. Μια κυβέρνηση πραγματικά αρίστων. Και σε αυτό δεν πρόκειται να υπάρχει καμία οπισθοχώρηση και καμία έκπτωση.»
Τώρα, αν σε όλα αυτά που έχουμε ζήσει σα χώρα τα τελευταία 4 χρόνια έχει ηγηθεί κάποιος άριστος, σηκώνει πολλή συζήτηση.
Αν ο Άλεξ είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, θα είχε αντιμετωπιστεί σαν ισότιμος και ισόκυρος;
Θα είχε το δικαίωμα και τη δυνατότητα να αριστεύσει;
Μιλώντας στις 17/1/2023 στην εκδήλωση για την παρουσίαση του Προγράμματος Υποτροφιών «Θάλασσες Αριστείας», στην Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος τόνισε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
«Ιδίως εμείς, οι Έλληνες, οφείλουμε, κατά την Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας, να θέτουμε πάντοτε το “πρόταγμα” τής Αριστείας ως “δείκτη πορείας” τού Ελληνισμού.»
Δηλαδή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η έννοια τής Αριστείας αναδείχθηκε, για πρώτη φορά, ρητώς σε αυτόν εδώ τον τόπο, από τον Όμηρο. Το «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων» (δηλ. να είσαι πάντα πρώτος και ανώτερος από όλους) είναι, έκτοτε, κάτι το οποίο ακολουθεί το Ελληνικό Πνεύμα και την Ελληνική Σκέψη. Θέλω δε να τονίσω ότι η Αριστεία όχι μόνον δεν παραβιάζει την αρχή τής Ισότητας αλλά την αναδεικνύει και την υπηρετεί. Γιατί η αρχή της Ισότητας, κατά το Σύνταγμα, νοείται ως αναλογική Ισότητα. Αναλογική Ισότητα κατ’ Αριστοτέλη. Ισότητα, λοιπόν, κατά το Σύνταγμα σημαίνει ίση μεταχείριση ουσιωδώς όμοιων καταστάσεων αλλά και άνιση μεταχείριση ουσιωδώς ανόμοιων καταστάσεων. Δοθέντος ότι η Ισότητα παραβιάζεται και όταν μεταχειριζόμαστε ανίσως τα ίσα, αλλά και όταν μεταχειριζόμαστε κατ’ ίσο τρόπο τα άνισα. Όταν, δηλαδή, κατ’ αποτέλεσμα ισοπεδώνουμε την προσωπικότητα τού Ανθρώπου. Γιατί αυτό συνεπάγεται η ίση μεταχείριση των ανίσων. Σ’ αυτήν την περίπτωση απλώς επιβεβαιώνουμε την μετριότητα.
Για ν’ αποκτήσει όμως η Ισότητα και η Αριστεία αυτό το νόημα, η ίδια η Κοινωνία και η ίδια η Πολιτεία οφείλουν να εξασφαλίζουν σε καθένα, πραγματική Ισότητα ως προς τις ευκαιρίες. Ορθότερα, Ισότητα στην αφετηρία, για να ξεκινούν όλοι από την ίδια, κατά το δυνατόν, βάση. Μόνον έτσι μπορεί καθένας ν’ αναδείξει την προσωπικότητά του χωρίς να υφίσταται άλλη διάκριση. Κατά τούτο δε πρέπει να γνωρίζουμε και να συνάγουμε τ’ αντίστοιχα χρήσιμα διδάγματα στην πράξη, ότι η Αριστεία δεν είναι μόνον αρχή προόδου. Είναι και μια βαθύτατα δημοκρατική αρχή, με την έννοια ότι επιτρέπει, μέσα από την κοινωνική και οικονομική «κινητικότητα», ν’ αναδεικνύονται τα μέλη τού κοινωνικού συνόλου πέρα και έξω από την κοινωνική τους καταγωγή και τις οικονομικές τους δυνατότητες.
Μετά από όλα αυτά μήπως οι «θυσίες» πρέπει να γίνονται για να κατακτήσει ο καθένας μας την αριστεία και όχι για πράγματα που θα έπρεπε ένα ευνομούμενο και συγκροτημένο κράτος να παρέχει στους πολίτες του;
Μήπως η αριστεία θα έπρεπε να αφορά μόνο τον αγώνα της βελτίωσης και όχι αυτόν της επιβίωσης;
Γιατί η αριστεία δεν είναι ρετσινιά, όπως κατ’ επανάληψιν έχουν δηλώσει πολλά στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι έννοια που κάνει τον άνθρωπο καλύτερο συνάνθρωπο και πολίτη.
Αν βέβαια μας λένε ακόμα κάτι οι λέξεις συνάνθρωπος και πολίτης και δεν έχουμε περάσει στο «μετά-συνάνθρωπο» και στο «μετά-πολίτη»…
Μαρίνα Μικελλάτου – Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα
