Επικρατεί συνωστισμός τις τελευταίες μέρες στη γειτονιά των αγγέλων.
Έχουμε πολλές και μαζεμένες αφίξεις…
Και μία φασαρία…
Μετά από πολλά χρόνια ακούγονται νεανικά γέλια…
Οι περισσότεροι είναι παιδιά που προσπαθούν να βολευτούν μετά την ξαφνική αυτή μετακόμιση. Δεν πρόλαβαν να πάρουν τίποτα μαζί τους πέρα από την φρεσκάδα και τα όνειρά τους…
Η αλήθεια είναι ότι η αύξηση αυτή παρατηρείται πάνω από έναν χρόνο…
Ποτέ όμως δεν αφίχθηκαν στη γειτονιά τόσοι πολλοί ταυτόχρονα….
Πώς έφτασαν μέχρι εδώ;
Ήταν λέει μέσα σε ένα τρένο με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Και ξαφνικά από ένα ανθρώπινο λάθος και μόνο, βρέθηκαν εδώ… Οι δικοί τους άνθρωποι προσπαθούν να τους εντοπίσουν στη γη αλλά δε θα τα καταφέρουν… Γιατί είναι σε άλλη γειτονιά…
Τι μπορεί να πει κανείς σε όσους έμειναν πίσω;
Θα υπάρξει ποτέ πόρισμα που να αποδίδει τις ευθύνες σε όλους όσους είναι υπεύθυνοι για αυτήν την τραγωδία;
Θα λειτουργήσει η δικαιοσύνη επιτέλους όπως πρέπει και θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους πραγματικούς ενόχους;
Τώρα όλοι (κράτος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διάφοροι ανευθυνουπεύθυνοι) δείχνουν ως μόνο υπεύθυνο τον σταθμάρχη της νυχτερινής βάρδιας. Νομοτελειακά, ποτέ δεν φταίει μόνο ένας για όσα συμβαίνουν σε οποιοδήποτε τομέα.
Δεν φταίει μόνο αυτός που δε γύρισε το κλειδί για να αλλάξουν οι ράγες…
Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι εν έτη 2023, σε μία ευρωπαϊκή χώρα όπως θέλουμε να λεγόμαστε, στην ψηφιακή Ελλάδα του 2.0 και του gov.gr, δεν υπάρχουν τα απαραίτητα συστήματα που να μηδενίζουν τυχόν λάθη και παραλείψεις; Πολλών δε μάλλον όταν η απαιτούμενη τεχνολογία έχει αγοραστεί με τα χρήματα του ελληνικού λαού εδώ και 23 χρόνια αλλά σκουριάζει σε κάποιο υπόγειο, υπηρετώντας τα συμφέροντα των εκάστοτε ημετέρων;
Επανερχόμαστε όμως στο ότι δεν φταίει μόνο ο σταθμάρχης.
Ποιος εκπαίδευσε τον σταθμάρχη αυτόν;
Ποιος τον έκρινε κατάλληλο να αναλάβει τα καθήκοντά του;
(Άραγε κι αυτοί που κρίνονται κατάλληλοι, υποβάλλονται σε συχνές εξετάσεις για να κρίνεται η ικανότητα και η γνώση τους;)
Ποιος τον τοποθέτησε στη θέση αυτή;
Και ποιος έδωσε σε έναν άπειρο σταθμάρχη μία νυχτερινή βάρδια (με όποιες δυσκολίες συνεπάγεται αυτό) στον πιο κομβικό σταθμό του δικτύου, χωρίς να υπάρχει κι ένα δεύτερο μάτι να ελέγξει;
Γιατί στα αεροπλάνα είναι δύο στο πιλοτήριο;
Γιατί στα πούλμαν που διανύουν μεγάλες αποστάσεις υπάρχουν δύο οδηγοί;
Κι αν ο φύλακας πάθαινε εγκεφαλικό;
Κι αν πάθαινε ανακοπή;;
(Σε ανακοπή και μυοκαρδίτιδα οφείλονται και οι αυξημένες αφίξεις νέων ανθρώπων στη γειτονιά των αγγέλων τον τελευταίο χρόνο.)
Και για να πάμε κι ένα βήμα παραπέρα.
Αν γινόταν μία προβοκάτσια υποκινούμενη από οποιοδήποτε κέντρο;
Θα ήταν τόσο εύκολο να ολοκληρωθεί με ανυπολόγιστες συνέπειες….
Πώς διασφαλίζεται η ασφάλεια των πολιτών; Γιατί την ασφάλεια όλων των υπολοίπων την έχουμε εξασφαλίσει. Ειδικά του πρώτου πολίτη αυτής της χώρας! Το νομοθετικό πλαίσιο που ίσχυε κρίθηκε παλιό (2001) κι έπρεπε να υπάρξει εκσυγχρονισμός για να ανταποκρίνεται στα δεδομένα που θα έρθουν….
Αν φταίει μόνο ο συγκεκριμένος σταθμάρχης γιατί δεν μήνυσε τότε αυτόν η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών στην πατρίδα μας στις 15/2/2023 αλλά το ελληνικό κράτος;
Δηλαδή, αν καταλαβαίνουμε καλά, δεν φταίει κανένας από τους επικεφαλής του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών τα τελευταία 25 τουλάχιστον χρόνια! Όλοι έπραξαν αυτό που έπρεπε και τώρα ήρθε ένας σταθμάρχης από το πουθενά να τους χαλάσει την εικόνα και να γκρεμίσει το έργο τους!
Γιατί όλα τα υπόλοιπα λειτουργούν άψογα…
Υπάρχει επάρκεια τόσο προσωπικού όσο και εξοπλισμού. Εξάλλου ο κ. Μητσοτάκης θα εγκαινίαζε την επόμενη μέρα στη Θεσσαλονίκη ένα υπερσύγχρονο κέντρο τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης για το σιδηροδρομικό δίκτυο με την πλήρη όμως ανυπαρξία τεχνολογικού εξοπλισμού. Βεβαία αυτό είναι λεπτομέρεια. Η φιέστα, τα κανάλια, οι φωτογραφίες και οι εξαγγελίες που θα γίνονταν έχουν σημασία! Ίσως ήθελε να κάνει κι εκείνος προ-εγκαίνια όπως έκανε στις 16/9/1993 στο Θριάσιο ο αείμνηστος πατέρας του και τότε πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Για την ιστορία, το νοσοκομείο άρχισε να λειτουργεί τμηματικά με αρχή τα εξωτερικά ιατρεία στις 8/7/1996.
Εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι δεν κλήθηκαν στο σημείο της τραγωδίας οι εθελοντές διασώστες που διαθέτει η πολιτική προστασία. Να σημειωθεί ότι η 1η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα πολιτικής προστασίας. Αυτούς τους ανθρώπους τους στείλαμε στην Τουρκία πριν λίγες ημέρες να εντοπίσουν και να βγάλουν από τα χαλάσματα τα θύματα του φονικού εγκέλαδου. Αυτούς τους ανθρώπους ευχαρίστησαν και οι γείτονες για την αποτελεσματικότητά τους. Το ίδιο έπραξε και η Ελληνική κυβέρνηση. Όμως δεν κρίθηκαν κατάλληλοι να συμμετέχουν στον απεγκλωβισμό των επιβατών του τρένου. Παράδοξο…
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο ήρθαν μαζεμένα στο φως ένα σωρό έγγραφα – καταγγελίες – εξώδικα που είχαν στείλει οι εργαζόμενοι και οι υπεύθυνοι της ΕΡΓΟΣΕ προς τη διοίκηση της HELLENIC TRAINS και το υπουργείο. Όμως κάπου είχαν παραπέσει τόσο καιρό και μάλλον κανείς δεν ήξερε τις πραγματικές ελλείψεις και τους κινδύνους που αυτές εγκυμονούσαν… Ούτε η δικαιοσύνη μπορούσε να παρέμβει καθώς είχε να μελετήσει τα μνημόνια (μιλάμε για δεκάδες σελίδων που έπρεπε να διαβαστούν) προκειμένου να κριθούν συνταγματικά (μην κατηγορηθεί κάποιος λειτουργός της Θέμιδος ότι ψήφισε χωρίς να έχει διαβάσει, όπως συνέβη με κορυφαίους υπουργούς). Θέλει χρόνο η απονομή της δικαιοσύνης. Μην κρίνουμε όλοι από την γρηγοράδα που επέδειξε ο Άρειος Πάγος για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Συμβάν μεμονωμένο.
Γιατί σε μία χώρα που είναι ηπειρωτική και θα μπορούσε να έχει ένα αρτιότατο σιδηροδρομικό δίκτυο δε συνδέεται για παράδειγμα η Καλαμάτα με την Κομοτηνή;
Η Πελοπόννησος έχει περιορισμένο δίκτυο…
Η Θράκη δεν έχει καθόλου τρένο… Τυχαίο;
Η Κρήτη το ίδιο…
Γιατί το κράτος που είναι υποχρεωμένο να παρέχει στους πολίτες του ασφάλεια, δεν το κάνει; Βέβαια οι έχοντες και κατέχοντες, μαζί με τις οικογένειές τους και τους εκλεχτούς τους δεν χρησιμοποιούν το τρένο! Το λεωφορείο! Θα αναφέρουμε απλώς ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λεωφορείων που κυκλοφορούν έχουν διανύσει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα και θα έπρεπε να έχουν αποσυρθεί εδώ και χρόνια! Ακόμα και τα «καινούργια» που παραλάβαμε πριν από 1 χρόνο μεταχειρισμένα είναι στην πραγματικότητα. Αλλά όλα λειτουργούν με ασφάλεια! Κι ας στάζει νερό μέσα όταν βρέχει… Κι ας μην κλείνουν οι πόρτες καλά… Πάμε κι όπου βγει!
Όλη η χώρα θρηνεί… Όλη; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Οικονόμου βγαίνει στις κάμερες να κάνει δηλώσεις κι επειδή δεν έχει το απαιτούμενο πένθιμο ύφος, ζητάει να σταματήσει η καταγραφή και να ξεκινήσουν από την αρχή! Για τόσο μεγάλη οδύνη μιλάμε! Για τέτοιο σεβασμό στα θύματα! Το Υπουργείο Ενέργειας προσπαθεί εν μέσω της τραγικής αυτής κατάστασης να κάνει το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση του νερού φέρνοντας προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που έχει απορριφθεί τρεις φορές από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Τελικά ο πολιτικός κόσμος συμμετέχει σε αυτήν την τραγωδία;
Ή παραμένει απλός θεατής όπως σε όλα όσα συμβαίνουν σε αυτήν τη χώρα;
Διαβάσαμε ότι έχουν προηγηθεί δύο ακόμα τραγικά σιδηροδρομικά δυστυχήματα το 1968 στο Δερβένι με 34 νεκρούς και το 1972 στον Δοξαρά με 21 νεκρούς. Και τα δύο συνέβησαν την περίοδο της χούντας. Και τώρα τα Τέμπη… Σήμερα που διανύουμε το 49ο έτος από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας… Ή μήπως δεν έχουμε δημοκρατία;
Αυτά τα παιδιά που έφυγαν τόσο άδικα και τραγικά το βράδυ της Τρίτης….
Μαζί με όλα όσα έχουν ήδη φύγει από κοντά μας ξαφνικά δε θα μας λείψουν μόνο σαν αριθμοί, σαν πληθυσμός. Θα μας λείψει η αγάπη και το χαμόγελο που είχαν απλόχερα να μας προσφέρουν. Γίναμε φτωχότεροι στην αγάπη… Στο δόσιμο….
Και δεν είναι μόνο τα παιδιά…
Είναι όλα τα θύματα τόσων τραγικών γεγονότων για τα οποία κανένας δεν πλήρωσε!
Θύματα από φωτιές, πλημμύρες, ναυάγια…
Δεν βρέθηκε ποιος πραγματικά έφταιγε!
Κι ας έγιναν τόσες έρευνες….
Όλα πνίγηκαν στη λήθη…
Και φταίμε εμείς που αφήσαμε τη λήθη να σκεπάσει την αλήθεια…!
Γίναμε συνένοχοι χωρίς να το θέλουμε….
Αυτήν τη φορά όμως δεν πρέπει να συμβεί το ίδιο!
Αυτή τη φορά πρέπει να δικαιωθούν όχι μόνο όσοι έφυγαν αλλά και αυτοί που έμειναν πίσω… Πρέπει οι ψυχές να βρουν ηρεμία!
Τρίτη βράδυ, πλησιάζοντας στα μεσάνυχτα δύο τρένα βρίσκονται πάνω στις ράγες….
Πάνω στις ίδιες ράγες, με αντίθετη κατεύθυνση….
Κάπου έξω από τη Λάρισα, στα Τέμπη ακούστηκαν φωνές παιδιών…. Αν κοίταζες θα διέκρινες ένα στραπατσαρισμένο λεωφορείο και παιδιά ανάμεσα στα παλιοσίδερα…
Ξαφνικά ένας θόρυβος…
Μία λάμψη…
Κι ο ουρανός γέμισε πάλι αγγέλους….
Ήταν σκοτεινή η νύχτα και δεν μπορούσες να τους δεις….
Όλα τα αγγελούδια στον ουρανό είναι ευτυχισμένα…
Για εμάς που μείναμε πίσω ανησυχούν….
Σε τι κόσμο θα ζήσουμε;
Μαρίνα Μικελάτου
Μέλος της πολιτικής Γραμματείας του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα
