Ο μεγάλος Κάρολος Κουν σε διάλεξη που έδωσε στις 17 Αυγούστου 1943 για τον Όμιλο των Φίλων του «Θεάτρου Τέχνης» ανέφερε ανάμεσα σε άλλα:

«Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε.

Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.

Μόνος του ο καθένας είναι ανήμπορος.

Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος.

Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε».

Ας μας επιτραπεί να κάνουμε μία μικρή παράφραση στα λεγόμενά του.

«Δεν κάνουμε πολιτική για να ζήσουμε.

Δεν κάνουμε πολιτική για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας.

Μόνος του ο καθένας είναι ανήμπορος.

Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος.

Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε για ένα καλύτερο αύριο σε τούτον εδώ τον τόπο».

Δυστυχώς όμως εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τολμούμε να πούμε από τη Μεταπολίτευση και μετά, αποκλειστικός σκοπός των κυβερνόντων φαντάζει να είναι η προσωπική τους ευμάρεια και ευημερία και όχι η αντίστοιχη των Ελλήνων! Ίσως γιατί οι τσέπες τους είναι μεγαλύτερες και σίγουρα πιο κοντά από αυτές των πολιτών.

Βέβαια δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και μετά την επανάσταση του 1821 τα πρώτα κόμματα – φατρίες που ανέλαβαν ρόλο στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος ήταν το φιλογαλλικό, το φιλοαγγλικό και το φιλορωσικό. Καθαρά φιλοελληνικό κόμμα δεν υπήρχε!

Έτσι φτάνουμε να έχουμε τη μεταπολιτευτική περίοδο πάρα πολλά σκάνδαλα με πρόσωπα που εμφανίζονται ξαφνικά στη δημόσια ζωή της χώρας μας και αφού φέρουν εις πέρας με οποιοδήποτε τρόπο την «υπηρεσία» για την οποία πληρώνονται αδρά, εξαφανίζονται, έχοντας τραπεζικούς λογαριασμούς με αρκετά μηδενικά. Παράλληλα και οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί ταγοί μας βλέπουν ραγδαία αύξηση των αποταμιεύσεών τους στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό.

Θα κάνουμε μνεία σε μερικά μόνο από τα πολυάριθμα σκάνδαλα που συγκλόνισαν την πολιτική ζωή της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να τα αναζητήσουν οι νεότεροι.

–          Πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο Κοσκωτά (τέλος της δεκαετίας του 1980 αρχές του 90) που προσπάθησε να ελέγξει τα ΜΜΕ και τις τράπεζες.

–          Λίστα Λαγκάρντ (τέλη του 2010). Ένα στικάκι που ξεχάστηκε για όσα χρόνια έπρεπε στο συρτάρι του τότε υπουργού οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και περιείχε για αρχή τα ονόματα 2.059 Ελλήνων μεγαλοκαταθετών στο παράρτημα της Γενεύης της HSBC.

–          Το σκάνδαλο Siemens στην Ελλάδα, μια υπόθεση που αφορά σε ενδεχόμενο χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημόσιων οργανισμών, όπως ο ΟΤΕ, από τη γερμανική εταιρεία Siemens, σχετιζόμενο με συμβάσεις προμήθειας υλικών, υπηρεσιών και συστημάτων στο Ελληνικό Δημόσιο. Η υπόθεση ερευνάται από το 2008, τόσο από την ελληνική Δικαιοσύνη, όσο και από μια εξεταστική επιτροπή του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

–          Το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου (μέσα της δεκαετίας του 2000), αφορά μια σειρά ανταλλαγών ακινήτων, εκτάσεων και οικοπέδων, μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, με φερόμενο (κατά την κατηγορία) απώτερο σκοπό να περιέλθουν αυτά, μέσω της Ιεράς Μονής, σε συγκεκριμένες υπεράκτιες εταιρείες.

–          Το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 1999.

–          Σκάνδαλο Novartis που παραμένει στην επικαιρότητα.

–          Σκάνδαλα που αφορούν τους εξοπλισμούς για την άμυνα της χώρας μας.

–          Το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων (2005 – 2007), αφορά επενδύσεις τμήματος των αποθεματικών ορισμένων ελληνικών ταμείων επικουρικών συντάξεων σε σύνθετα επενδυτικά προϊόντα.

–          Και φυσικά το σκάνδαλο των υποκλοπών (2004 -2005).

–          Το σκάνδαλο των υποκλοπών 2022 (για όσους ισχυρίζονται ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται).

Αν συνεχίζαμε θα γεμίζαμε πολλές σελίδες….

Θα κάνουμε μνεία σε δύο ακόμα υποθέσεις, που σε ένα κράτος όπου η δικαιοσύνη δεν ασκεί το ρόλο της ala carte, θα είχαν εξελιχθεί σε σκάνδαλα μέγιστου βαθμού.

Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί τα ελληνικά προϊόντα που παρασκευάζονται εξ ολοκλήρου στη χώρα μας είναι πιο ακριβά εδώ από ό,τι στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου που διατίθενται; Λογικό θα ήταν το αντίθετο, προσθέτοντας τα μεταφορικά και μόνο! Δεν είναι σκανδαλώδες αυτό;

Όλοι στις μεταξύ μας συζητήσεις αναφερόμαστε στα χρήματα που μοιράζει αφειδώς η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Είτε με τη μορφή επιδομάτων είτε με τη μορφή απευθείας αναθέσεων. Όπως και να το δει κανείς είναι γεγονός ότι «βρέχει λεφτά» (τίτλος που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα έντυπα και ηλεκτρονικά συστημικά ΜΜΕ για να πείσει τους πολίτες για την αληθοφάνεια των λεγομένων). Πού όμως βρίσκονται τα χρήματα αυτά καθώς το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας ξεπέρασε το Δεκέμβριο του 2022 τα 400 δισ. ευρώ; Αυξήθηκε δηλαδή κατά 12 δισ. ευρώ, σε σχέση με το 2021 και κατά 8 δισ. ευρώ, πάνω από το στόχο του υπ. Οικονομικών.

Από όλα αυτά τα σκάνδαλα ζημιωμένος βγαίνει μόνο ο λαός μας γιατί σε αυτόν καταλήγει κάθε φορά ο λογαριασμός για να πληρωθεί. Έτσι αυξάνονται οι φόροι, κόβονται κοινωνικές παροχές, μειώνονται οι μισθοί (των πληβείων γιατί οι βολευτές μας μεριμνούν με ζέση για την αύξηση των δικών τους και παράλληλα φροντίζουν να επιδεικνύουν την αύξηση αυτή).

Και το ερώτημα είναι τι κάνουμε για να αποτρέψουμε αυτόν τον άκρατο πλουτισμό που συνεπάγεται αυτόματα και τη δική μας φτωχοποίηση. Γιατί αλλιώς δεν τους βγαίνουν τα κουκιά! Είναι πλεονέκτες και σκέφτονται μόνο πώς θα «κερδίσουν» περισσότερα με τον ιδρώτα του προσώπου τους πάντα…!

Ο υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης κ. Κυριάκος Πιερρακάκης, μιλώντας στις 14/2/2023 σε εκδήλωση στο Μέγαρο μουσικής για τη συμπλήρωση τριών χρόνων λειτουργίας του gov.gr ανάμεσα σε άλλα ανέφερε «….. το μέλλον ή το σχεδιάζεις ή το υφίστασαι …….». Την ίδια ακριβώς φράση είχε χρησιμοποιήσει στις 25/7/2022 σε συζήτηση νομοσχεδίου στη Βουλή για τις αναδυόμενες τεχνολογίες.

Μήπως ήρθε η ώρα λοιπόν όλοι μαζί, εμείς οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι, εμείς που αγαπάμε και πονάμε την Ελλάδα, που λατρεύουμε το ευλογημένο και απέραντο γαλάζιο, να σχεδιάσουμε το μέλλον μας για να μπορέσουμε να είμαστε πρωταγωνιστές και όχι κομπάρσοι; Για να γίνουμε μέρος όχι της ιστορίας που γράφεται με μελανά ομολογουμένως γράμματα, αλλά της ιστορίας που θα γυρίσει σελίδα και θα φέρει τη λύτρωση του λαού.

Και σε όσους λένε ότι δε γίνονται αυτά και ότι όλα είναι ήδη προαποφασισμένα και εμείς απλά πρέπει να υπακούσουμε και να ακολουθήσουμε, θα απαντήσουμε πάλι με Κουν: «Πρέπει να πιστεύεις στα θαύματα για να συμβούν θαύματα»

Μαρίνα Μικελάτου

Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του

Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα