Σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη συνήθεια είναι η συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα, χωρίς τις περισσότερες φορές να αποτελεί προϊόν συνειδητής πράξεως ή να απασχολεί τη συνείδηση αυτού που την εκτελεί.
Για να δούμε λοιπόν πόσες νέες συνήθεις αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια.
Συνηθίσαμε να βλέπουμε ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων είπαμε.
Συνηθίσαμε να βλέπουμε αστέγους να διαβιούν στα πεζοδρόμια.
Στην αρχή ήταν λίγοι. Τώρα είναι εκατοντάδες!
Και αυτό στην οικονομική κρίση το φορτώσαμε και έτσι η συνείδησή μας συνεχίζει να παραμένει μακάρια.
Συνηθίσαμε την εικόνα και την οσμή του θανάτου. Όταν στις αρχές της υγειονομικής κρίσης βομβαρδιζόμασταν από τα κομβόι με τα φέρετρα στο Μπέργκαμο, φοβηθήκαμε. Όσο πιο πολύ φοβόμαστε, τόσο πιο εύκολα χειραγωγούμαστε. Αυτό το είπαμε «ακούμε τους ειδικούς».
Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, συνηθίσαμε όχι μόνο την έλλειψη αλλά και την αντικατάστασή της από μια άτυπη δικτατορία. Πώς θα το εξηγούσαμε αυτό στον Περικλή, στο Θουκυδίδη, στον Πλάτωνα, αν με ένα μαγικό τρόπο μπορούσαμε να τους φέρουμε στο σήμερα; Μεταξύ μας πιστεύω ότι ούτε να μας ξέρουν δε θα ήθελαν!
Συνηθίσαμε να πετούν τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη πάνω από τα νησιά και τη θάλασσα μας. Δε μας ενοχλεί πια. Αυτό το βαφτίσαμε καλή γειτονία.
Συνηθίσαμε να περπατάμε στις πόλεις μας και να ακούμε στους δρόμους να μιλιούνται άλλες γλώσσες. Κυρίως αραβικές και σλαβικές. Αυτό το ονομάσαμε πολυπολιτισμικότητα.
Συνηθίσαμε τις γυναικοκτονιες! 17 έχουν γίνει από την αρχή του χρόνου μέχρι το τέλος Νοεμβρίου! Αυτό το λες και κανονικότητα. Όχι για τα θύματα και τις οικογένειές τους αλλά για εμάς τους υπολοίπους που πια δεν εκπλησσόμαστε.
Συνηθίσαμε τα σκάνδαλα. Είναι πολλά και ποικίλα. Έρχονται στην επιφάνεια απολύτως πειθαρχημένα και μεθοδευμένα, ακολουθώντας τις προσταγές των διοργανωτών τους. Κι ξεχνιούνται με την ίδια ταχύτητα που εμφανίστηκαν.
Συνηθίσαμε την αμάθεια ή την ημιμάθεια. Στους τυφλούς επικρατεί ο μονόφθαλμος. Μεγάλη παρηγοριά! Τελικά ποιοι υπερισχύουν στη χώρα μας; Οι τυφλοί; Οι μονόφθαλμοι;
Συνηθίσαμε να δεχόμαστε όσα μας παρουσιάζουν τα ΜΜΕ ως απολύτως αληθή. Τους δώσαμε κι επιθετικό προσδιορισμό για μεγαλύτερο κύρος. Τα συστημικά ΜΜΕ.
Συνηθίσαμε την αλλαγή εννοιών και την ωραιοποιηση των λέξεων για να είναι πιο … εύηχες (βλέπε υποκλοπή – επισύνδεση).
Συνηθίσαμε το διαχωρισμό. Στο παρελθόν ήμασταν χωρισμένοι σε αριστερούς και δεξιούς και υπερασπιζόμασταν τις ιδεολογίες που πιστεύαμε. Σήμερα είμαστε χωρισμένοι σε εμβολιασμένους και μη, υπερασπιζόμενοι τι ακριβώς;
Συνηθίσαμε να αμφισβητούμε τον ίδιο τον εαυτό μας και το μυαλό μας. Δεν είμαστε σίγουροι για όσα ξέραμε μέχρι τώρα. Μήπως τελικά δύο και δύο δεν κάνουν τέσσερα αλλά πέντε; Μήπως;
Συνηθίσαμε να είμαστε ξαπλωμένοι στον καναπέ μας, έχοντας στο ένα χέρι τον καφέ και στο άλλο ένα πληκτρολόγιο. Έχουμε κουρνιάσει εκεί και ούτε λόγος να σηκωθούμε και να διεκδικήσουμε κάτι. Τη ζωή μας πίσω! Αλλά πού να τρέχουμε τώρα…. Μπαίνει και ο χειμώνας…
Συνηθίσαμε να ζούμε χωρίς να αναπνέουμε! Πώς το καταφέραμε; Κάνεις δεν ξέρει! Εγώ να ρωτήσω πώς στο καλό συνηθίζεται αυτό; Γιατί αυτό μόνο ζωή δεν το λες…
.
.
.
.
.
Μαρίνα Μικελάτου
Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού
