Την εβδομάδα που μας πέρασε είχα τη χαρά και την τιμή να παρευρεθώ στην ομιλία ενός καθηγητή διεθνούς φήμης.
Δε θα αναφέρω το όνομά του για ευνόητους λόγους. Ούτε και τις περγαμηνές του. Θα πω μόνο πως η παρουσίαση που έκανε ήταν εντός θέματος, λιτή, κατανοητή και μετέφερε τις πληροφορίες που ήθελε να δώσει με αμεσότητα.
Έκπληκτη τον άκουσα στο τέλος να λέει
” Συγγνώμη αν δεν ακούσατε αυτά που περιμένατε από έναν καθηγητή”
Σε ερώτηση που του έγινε αμέσως “Τι περιμέναμε;” απάντησε ότι πάντα οι απαιτήσεις από την ομιλία ενός καθηγητή είναι περισσότερες. Κι όμως. Εμείς είχαμε ακούσει τόσα πολλά!
Η απλότητα και η σεμνότητά του με εξέπληξαν! Ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει την ζωή στην επιστήμη του και στο διάβασμα να λέει ότι ίσως η ομιλία του δεν ήταν αρκετή.
Δεν μπόρεσα να μην μπω στον πειρασμό και να αναρωτηθω πώς γίνεται και τα τελευταία χρόνια να έχουμε αποκτήσει ειδικούς επί παντός επιστητού. Έχουμε γιατρούς, λοιμωξιολόγους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, ποινικολόγους, δικηγόρους κανονικού δικαίου, συνταγματολόγους, οικονομολόγους, και τώρα τελευταία ειδήμονες πάνω στην ενέργεια και στο κλίμα (τη νέα μόδα – απειλή). Αλλά όλως παραδόξως όλοι αυτοί δεν είναι διαφορετικοί άνθρωποι! Είναι οι ίδιοι με πολλαπλές γνώσεις! Και μην παραλείψουμε να συμπεριλάβουμε και τους δημοσιογράφους μέσα σε αυτούς τους ειδικούς! Έχουν απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις! Και ξέρουν και την απόφαση που θα βγάλει η ελληνική δικαιοσύνη, για όσες περιπτώσεις καταλήξουν στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Και δε διστάζουν να καταδικάσουν όσα κατά τη δική(;) τους λογική είναι μεμπτά και παράλογα.
Κανένας όμως από αυτούς τους ειδικούς δεν αναφέρεται στα 20.000 περίπου χειρουργεία που εκκρεμούν μόνο στα νοσοκομεία της Αττικής.
Κανένας όμως από αυτούς τους ειδικούς δεν αναφέρεται στα 200 και πλέον φάρμακα που λείπουν από τα φαρμακεία σήμερα.
Κανένας από αυτούς δεν αναφέρεται στους πλειστηριασμους πρώτης κατοικίας και στους ανθρώπους που βρίσκονται ξαφνικά στον δρόμο.
Κανένας από αυτούς δεν αναφέρεται στην πληθώρα των καθημερινών διακοπών ρεύματος από τους παρόχους λόγω των οφειλών που έχουν οι πελάτες τους.
Κανένας από αυτούς δεν αναφέρεται στην ανέχεια που μαστίζει το λαό και δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες του, είτε αυτές περιλαμβάνουν την τροφή του είτε τα φάρμακά του.
Για όλα τα παραπάνω δεν έχουν λάβει καμία εκπαίδευση. Ίσως είναι στις επόμενες τάξεις των μαθημάτων που παρακολουθούν. Ίσως και να μη συμπεριλαμβάνονται όμως και σε αυτήν την εκπαίδευση.
Πώς γέμισε τόσους ειδικούς – πτυχιούχους πολλαπλών σχολών η Ελλάδα είναι άγνωστο…
Όπως και το πότε…
Καλό θα ήταν όμως την επόμενη φορά που όλοι αυτοί θα θελήσουν να μας διαφωτισουν με τις γνώσεις τους να θυμηθούν τα λόγια του Σωκράτη “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”.
Αν βέβαια γνωρίζουν πρώτον ποιος είναι ο Σωκράτης και δεύτερον αν κατανοούν την ελληνική γλώσσα.
.
.
.
.
.
.
Μαρίνα Μικελάτου
Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας
