Στις 23-5-2022 δημοσιεύτηκε ότι ο Ερντογάν έκανε την εξής δήλωση: «Για εμένα Μητσοτάκης δεν υπάρχει, δεν θα του ξαναμιλήσω.»

Ο Ερντογάν και ο Μητσοτάκης, πιστεύω με υπόδειξη των κοινών αφεντικών τους, μας δουλεύουν από κοινού!!!!!

Ο Μητσοτάκης έκανε την γελοία ομιλία του στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, όπου δεν ανέφερε καθόλου την Τουρκία, καταδεικνύοντας ότι δεν θέλει να εκθέσει το πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας, που ελέγχεται από τα ίδια αφεντικά όπως και το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδος (αλλά και το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ και της ΕΕ). Ο Μητσοτάκης τους εξέθεσε όλους. Έδειξε ότι τα αφεντικά, το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδος και το πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας είναι μία ομάδα.

Μία ομάδα υλιστών που ενδιαφέρεται για το μοίρασμα των κερδών και μίζας από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου. Οι υλιστές ενδιαφέρονται για το χρήμα, πιστεύουν στην ύλη, στο χρήμα. Δεν πιστεύουν στον Θεό, στην ηθική, στο έθνος, στην παράδοση, στην οικογένεια (την οποία βλέπουν ως δεσμό υλικού συμφέροντος και όχι ως δεσμό αγάπης).

Μια ομάδα υλιστών που με την μοιρασιά του Αιγαίου επιδιώκει, πέρα από την μοιρασιά κερδών και μίζας, και την μοιρασιά των νησιών του βορειο-ανατολικού Αιγαίου, τα οποία κείνται μπροστά από τα Δαρδανέλλια. Διότι αυτά τα νησιά ελέγχουν το ποιος, αφού περάσει τα Δαρδανέλλια, θα κατέβει στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο. Και επειδή τα Δαρδανέλια ελέγχουν την είσοδο-έξοδο στην Μαύρη Θάλασσα, τα νησιά αυτά λειτουργούν σαν μια δεύτερη γραμμή ελέγχου της εισόδου-εξόδου στην Μαύρη Θάλασσα.

Εάν η Τουρκία ηττηθεί σε έναν πόλεμο με την Ρωσία, ή συμμαχήσει με την Ρωσία, ο μόνος τρόπος να εμποδιστούν τα πλοία της Ρωσίας να μπαινοβγαίνουν από την Μαύρη Θάλασσα στην Μεσόγειο είναι τα εν λόγω νησιά. Άρα, είναι πολύ σημαντικό το να ελέγχει κάποιος ή ΟΛΑ αυτά τα νησιά, ή έστω ΚΑΠΟΙΑ από αυτά τα νησιά.

Εάν μία χώρα (π.χ. η Ελλάδα) ελέγχει όλα αυτά τα νησιά (όπως συμβαίνει σήμερα), τότε αυτός που θέλει να ελέγξει την είσοδο-έξοδο στην Μαύρη Θάλασσα εξαρτάται αποκλειστικά από την Ελλάδα. Δηλαδή, η Ελλάδα αποκτά γεωπολιτική ισχύ, εάν κάποτε υπάρξουν πραγματικοί ηγέτες στην Ελλάδα. Επίσης, στην περίπτωση αυτή, εάν η Ελλάδα πέσει στην επιρροή της Ρωσίας, π.χ., τότε η Ρωσία ελέγχει την δίοδο από τα Δαρδανέλλια στο Αιγαίο. Το αφεντικό δεν θέλει οι υποτακτικοί ούτε να αποκτούν ισχύ, ούτε να υπάρχει περίπτωση να πέσουν στην επιρροή του αντιπάλου του αφεντικού. Άρα, στα αφεντικά συμφέρει οι μοιρασιά των νησιών αυτών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Στην αντίθετη περίπτωση, εάν τα νησιά αυτά είναι μοιρασμένα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, τότε ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία μπορούν να μονοπωλήσουν την ισχύ που συνεπάγεται ο έλεγχος αυτών των νησιών. Στην περίπτωση αυτή επίσης, το αφεντικό μπορεί να υποδαυλίζει συνεχώς αντιπαλότητα μεταξύ των δύο χωρών και, σε εφαρμογή του «διαίρει και βασίλευε», να κάνει κουμάντο σε όλα αυτά τα νησιά, χωρίς να απασχολείται με το μονοπώλιο ισχύος επί των νησιών αυτών που μπορεί να έχει μία χώρα. Και επιπλέον στην περίπτωση αυτή, εάν η μία χώρα συνταχθεί, π.χ., με την Ρωσία, μόνον ορισμένα από τα εν λόγω νησιά θα πάνε με το μέρος της Ρωσίας. Τα υπόλοιπα πάλι θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ως δεύτερη (σε σχέση με τα Δαρδανέλια) γραμμή ελέγχου της διόδου προς και από τα Δαρδανέλια (δηλαδή την Μαύρη Θάλασσα), άρα η δίοδος προς και από τα Δαρδανέλια (δηλαδή την Μαύρη Θάλασσα) και πάλι ελέγχεται.

Κατά συνέπειαν, τα μεγάλα αφεντικά του κατεστημένου της Ελλάδος και του κατεστημένου της Τουρκίας (που είναι τα ίδια με τα μεγάλα αφεντικά του κατεστημένου των ΗΠΑ και της ΕΕ) έχουν κάθε συμφέρον να μοιραστεί το Αιγαίο, όχι μόνον για να πάρουν μέρος από τα κέρδη από τους ενεργειακούς πόρους, αλλά και για να μην μονοπωλεί ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία των έλεγχο των εν λόγω νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου, άρα να μην μπορεί, π.χ., η Ρωσία να κατεβαίνει στην Μεσόγειο εύκολα, στην περίπτωση που η Τουρκία είτε συμμαχήσει με την Ρωσία, είτε ηττηθεί σε έναν πόλεμο με την Ρωσία. Και το δέλεαρ για μια τέτοια συμφωνία δεν μπορεί παρά να είναι η μίζα.

                                                                                                                                                                                                          Φλώρινα 25-5-2022

                                                                                                                                                                                                   Π. Χ. Αλτίνης, δικηγόρος*