Λαμβάνοντας υπόψη τα ποσοστά των αποτελεσμάτων των εκλογών της 21ης Μαΐου όπως: το 16% (αθροιστικά) των κομμάτων που έμειναν εκτός της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης με την ιστορική καταγραφή του δεύτερου μεγαλύτερου ρεκόρ στη μεταπολίτευση, την εκτόξευση στο 41% του «πάμε με την ΝΔ κι όπου βγει», με την ιστορική καταγραφή της δεύτερης μεγαλύτερης νίκης από το 1974, την εσωτερική μετατόπιση των ποσοστών μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και την μετεκλογική (η αποχή ενδιέφερε την συζήτηση μέχρι και την 14.30 ανήμερα της ημέρας των εκλογών) σιγή ιχθύος για τον γίγαντα του 40% της αποχής από την κάλπη, γεννάται αφενός το «μούδιασμα», αφετέρου δε η προσδοκία για την συσπείρωση και τον συνασπισμό όλων των υγειών δυνάμεων σε ένα κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας με στόχο την βιωσιμότητα του Έθνους στο διηνεκές και όχι την ενστικτώδη προσπάθεια επιβίωσης.
Από ότι φαίνεται λοιπόν η νίκη του 41 % δεν προβλέπεται και τόσο «αυτοδύναμη» στο σύνολο της και επί αυτού ήδη μεθοδεύεται επικοινωνιακά το επόμενο δίλημμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου (ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ) για την δημιουργία της πλέον διαχειρίσιμης «Αξιωματικής αντιπολίτευσης» για την υπό σύσταση νέα κυβέρνηση της χώρας.
Τον νου σας!
Από το Γραφείο Τύπου του
Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού – Πρώτα η Ελλάδα
